Shankaracharya Swami Nishchalananda of Puri sitting waiting for a train at Prayag Raj railway station. Let's introduce a little of their intelligence.
ISRO takes the help of their consultancy from time to time.
The American Space Agency has also taken their consultancy. His name is also written on the advisory board.
He has solved the problems with the help of Vedic mathematics in the matter of how the World Bank should take his help and solve the financial issues.
Mathematicians from Oxford and Cambridge engage their services. In India also IITs and IISCs are also contacting them.
A very simple life belongs to these sages.
This is their very brief introduction.
He has written many classical books. Think from this how learned our ancestors were sages. He himself is from Bihar. You are requested to visit the Govardhan Math website. People who are trying to bring happiness to human life. They don't get popularity and they don't have any political support.
***
Udham singh
"He is a mad man" - said Gandhi !
"His act was a senseless deed" - said Nehru !
"We condemn his act of terror and apologise and hope we are not punished for it" - - resolution passed by Congress !
He was Shaheed Udham Singh and the senseless deed he did was that he killed Michael Dwyer.
Michael was the monster who massacred 1926 innocent unarmed peaceful Indians in Jalian wala Bagh in 1919.
Udham singh was a 19 years old volunteer who was serving Water to the 20,000 people gathered in the garden on festival of Baisakhi.
They were brutally massacred by Gen Dwyer and Udham singh was live witness to it.
He wanted to avenge the brutality and get some sense of justice to these martyrs.
British GOVT didn’t take any action.
Congress couldn't get British to act on Dwyer.
So Dwyer happily retired to England and was leading a peaceful rich life.
Meanwhile, Udham singh joined Gadhar Party and fought for freedom.
He was jailed for 5 years and there he was inspired by death and martyrdom of Bhagat Singh who wanted to take action on Dwyer.
After release, he escaped from India through Kashmir. He went to Germany and then to London.
He joined as engineer and pursued Dwyer for 6 years. He procured a gun, learnt shooting and then found that on 13, March, 1940 Dwyer was speaking in Caxton hall, London.
He hid a gun in a book in which he had carved a place for gun. Sat in front row and shot two bullets into heart and lung of Dwyer.
He died instantly.
He didn’t escape. He bravely courted arrest.
He told these words to the judge:
"I did it because I had a grudge against him. He deserved it. He was the real culprit. He wanted to crush the spirit of my people, so I have crushed him. For full 21 years, I have been trying to seek vengeance. I am happy that I have done the job. I am not scared of death. I am dying for my country. I have seen my people starving in India under the British rule. I have protested against this, it was my duty. What greater honour could be bestowed on me than death for the sake of my motherland?”
He was sentenced to death in the court.
He fasted for 42 days in the jail and was brutally tortured and hanged on July 31, 1940
Meanwhile in India congress condemned his act. Gandhi and Nehru abused him for making British angry and they forced Congress to pass a resolution against killing of Dwyer.
They were very busy those days helping British recruit Indian soldiers for World War - II and they didn’t want Punjab to get upset wirh British.
This is our great freedom fighting party which condemned killing of a monster like Dwyer who massacred 1526 people in Punjab.
Udham Singh was buried in London and like other freedom fighter's, he is forgotten in India.
No textbooks talk about him.
Few people know about him.
I am happy that they are making a movie on this patriot and coincidently it will be released on Gandhiji's birthday on Oct 2. His story is a great and inspiring one.
Mayawati named a District in Uttarakhand after him in 1995, perhaps the only good deed she has done in her life and in 1974 his remains were exhumed and brought to Bharat and he was cremated here.
His ashes are in an urn in Jalian Wala Bagh.
Let this message be passed to generations next.
***
Don't shoot, or use a sword:
Financial Boycott of Muslims
Virathu
What America, France, India, Russia could not do... Burma's "Virathu" Ji did...! !
Today in Burma, the mosques built worth crores of rupees are deserted.. because today there is no Muslim to be seen in the country...!
"Virathu" only then will people know who this great man is...? ! And what did they do...? !
Does India also need such a sedentary "Virathu" ...? ! Who can play the role of this saint in India...? ! Mitra "Asen Virthu" - That saffron saint at whose name Muslims tremble ...!
"Abandoned" ... yes, that word is enough. Muslims shudder to hear this word in Myanmar...!
In what way the Burmese Buddhist Guru "Virthu Ji" drove away or weakened the Muslim, understand ...!
Just as the Muslim number '786' is considered lucky, Virathu drew the number "969" ... and he appealed to the people of the whole country ... that whoever is a patriotic Buddhist should use this as a sticker of his own. Put it in your place...!
After that the taxi driver on the taxi...
Shopkeeper...
Started putting...
But the message of "Virathu" was clear ... that
Every (we) Buddhist will do all his shopping and business where this sticker is ...
If anyone wants to board a taxi, they will board the same taxi that has this sticker ...
Will eat at the same restaurant where this sticker is...!
He also said that perhaps in such a situation Muslims would attract you by selling their goods at low prices based on the money coming from Saudi...
But be careful...
You pay two more ... and think that you have invested money for your country ...
Don't betray the Motherland by buying it for less than two pennies ... "They spend your money only to erase you ... Don't be a fool ...!"
Friends ... the situation has become that "the business of Muslims has come to a standstill ... Muslims were so scared that this sticker was far from getting into a taxi ... began to cut the edge from the coast ... the sensibilities of Muslims all over the country are hidden ... and then This sticker has become a kind of proof of patriotism.!”
"Wirathu" is the saint who raised the entire Myanmar against terrorism and then the people drove out the illegal Muslims from there ...!
People who were following Lord Buddha's words, followed the words of Saint "Virathu" to save the country by leaving Buddha's words ...!
"Virathu" said, "No matter how kind and peaceful you are, you cannot sleep with a mad dog or your peace will be of no use there and you will be killed by savagery."
"We have to take up arms to establish peace, war is necessary for peace," he said. "Virathu" took all these things from the song and then the people of Myanmar, suffering from the disease of terrorism, came together, they were ready to die and give their lives for "Virathu" and the illegal Muslims were being driven out. All over Myanmar...! "
If one listens to Virathu's sermons, he will think that the discussion of salvation is going on in a hushed voice... !!!!
Since the violent events in Myanmar, there is now great tension between Buddhists and Muslims around the world ... with "Ashin Wirathu" emerging as the hero of the Buddhist world and a major villain for the Jihadi world. .. After several surveys in Myanmar it has been proved that the public and Buddhist monks are with "Wirathu".
That is why he is now preaching to monks and laymen all over the country that ... "If we become weak today, we will be exiles in our own country .
***
ರಾಮಭದ್ರಾಚಾರ್ಯರು
ಸುಪ್ರೀಂ ಕೋರ್ಟ್ನ ಅನುಮತಿಯೊಂದಿಗೆ, ಗೌರವಾನ್ವಿತ ನಾಥೂರಾಂ ಗೋಡ್ಸೆ ಅವರ ಭಾಷಣವನ್ನು ಪ್ರಕಟಿಸಲಾಯಿತು - ನಾನು ಗಾಂಧಿಯನ್ನು ಏಕೆ ಕೊಂದೆ. 60 ವರ್ಷಗಳ ಕಾಲ ಅದನ್ನು ನಿಷೇಧಿಸಲಾಗಿದೆ! ನಿಮಗೆಲ್ಲ ತಿಳಿದಿರುವಂತೆ - ಜನವರಿ 30, 1948 ರಂದು ಗೋಡ್ಸೆ ಗಾಂಧೀಜಿಯನ್ನು ಗುಂಡಿಕ್ಕಿ ಕೊಂದ. ಗುಂಡಿನ ದಾಳಿಯ ಸ್ಥಳದಿಂದ ಅವರು ತಪ್ಪಿಸಿಕೊಳ್ಳಲಿಲ್ಲ!
ಅವನು ಶರಣಾದನು!
ಗೋಡ್ಸೆ ಸೇರಿದಂತೆ 17 ಮಂದಿಯ ವಿರುದ್ಧ ಮೊಕದ್ದಮೆ ಹೂಡಲಾಗಿತ್ತು. ವಿಚಾರಣೆಯ ಸಮಯದಲ್ಲಿ, ನಾಥೂರಾಮ್ ಅವರು ಗಾಂಧೀಜಿಯನ್ನು ಏಕೆ ಕೊಂದರು ಎಂದು ಮಾತನಾಡಲು ಮುಖ್ಯ ನ್ಯಾಯಾಧೀಶರಿಗೆ ಮನವಿ ಮಾಡಲಾಯಿತು. ಅನುಮತಿ ನೀಡಲಾಗಿದೆ ಆದರೆ ಷರತ್ತುಗಳಿಗೆ ಒಳಪಟ್ಟಿದೆ! ಸರ್ಕಾರದ ಸೂಚನೆಯಂತೆ ನಿಮ್ಮ ಮಾತು ನ್ಯಾಯಾಲಯದ ಹೊರಗೆ ಹೋಗಬಾರದು. ನಂತರ, ಅವರ ಕಿರಿಯ ಸಹೋದರ ಗೋಪಾಲ್ ಗೋಡ್ಸೆ ಅವರ ಈ ಸ್ಥಿತಿಯ ವಿರುದ್ಧ ಸುದೀರ್ಘ ಮೊಕದ್ದಮೆಯ ನಂತರ, ಸುಮಾರು 60 ವರ್ಷಗಳ ನಂತರ, ಅವರ ಭಾಷಣವನ್ನು ಸಾರ್ವಜನಿಕವಾಗಿ ಇರಿಸಲು ಅನುಮತಿ ನೀಡಲಾಯಿತು.
1. ನಾಥೂರಾಂ ಚಿಂತನೆ - ಗಾಂಧೀಜಿಯವರ ಅಹಿಂಸಾ ನೀತಿ ಮತ್ತು ಮುಸ್ಲಿಂ ತುಷ್ಟೀಕರಣದ ನೀತಿ ಹಿಂದೂಗಳನ್ನು ಹೇಡಿಗಳನ್ನಾಗಿ ಮಾಡುತ್ತಿದೆ. ಕಾನ್ಪುರದಲ್ಲಿ ಗಣೇಶ್ ಶಂಕರ್ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಯನ್ನು ಮುಸ್ಲಿಮರು ಬರ್ಬರವಾಗಿ ಕೊಂದರು. ಮತ್ತು ಗಾಂಧೀಜಿಯವರ ಆಲೋಚನಾ ಶೈಲಿಯಿಂದ ಗಾಂಧೀಜಿ ಪ್ರಭಾವಿತರಾಗಿದ್ದರು - ಗಾಂಧೀಜಿ ಅವರ ಹತ್ಯೆಯಲ್ಲಿ ಮೌನವಾಗಿದ್ದರು!
2. 1919 ರ ಜಲಿಯನ್ ವಾಲಾಬಾಗ್ ಹತ್ಯಾಕಾಂಡವು ಭರದಿಂದ ಸಾಗಿತ್ತು. ಈ ಭೀಕರ ಹತ್ಯೆ ಮಾಡಿದ ಖಳನಾಯಕ ಜನರಲ್ ಡಯರ್ ವಿರುದ್ಧ ಪ್ರಕರಣ ದಾಖಲಿಸುವಂತೆ ಗಾಂಧಿಯನ್ನು ಕೇಳಲಾಯಿತು. ಆದರೆ ಗಾಂಧಿಯವರು ಸ್ಪಷ್ಟವಾಗಿ ನಿರಾಕರಿಸಿದ್ದರು!
3. ಖಿಲಾಫತ್ ಚಳವಳಿಯನ್ನು ಬೆಂಬಲಿಸುವ ಮೂಲಕ ಗಾಂಧಿ ಭಾರತದಲ್ಲಿ ಕೋಮುವಾದದ ಬೀಜಗಳನ್ನು ಬಿತ್ತಿದರು! ಅವರು ಕೇವಲ ಮುಸ್ಲಿಮರ ಹಿತಚಿಂತಕ ಎಂದು ಬಣ್ಣಿಸುತ್ತಿದ್ದರು. ಮೋಪ್ಲಾ ಮುಸ್ಲಿಮರು ಕೇರಳದಲ್ಲಿ 1500 ಹಿಂದೂಗಳನ್ನು ಕೊಂದು 2000 ಹಿಂದೂಗಳನ್ನು ಮತಾಂತರ ಮಾಡಿದರು! ಗಾಂಧೀಜಿ ಕೂಡ ವಿರೋಧಿಸಲಿಲ್ಲ!
4. ನೇತಾಜಿ ಸುಭಾಷ್ ಚಂದ್ರ ಬೋಸ್ ಅವರು ಕಾಂಗ್ರೆಸ್ನ ತ್ರಿಪುರಾ ಅಧಿವೇಶನವನ್ನು ಅಗಾಧ ಬೆಂಬಲದೊಂದಿಗೆ ಗೆದ್ದರು. ಆದರೆ ಗಾಂಧಿಯವರ ನೆಚ್ಚಿನ ಅಭ್ಯರ್ಥಿ ಸೀತಾ ರಾಮಾಯಣ! ನಂತರ ಸುಭಾಷ್ ಚಂದ್ರ ಬೋಸ್ ರಾಜೀನಾಮೆ ನೀಡಬೇಕಾಯಿತು.
5. ಮಾರ್ಚ್ 23, 1931 - ಭಗತ್ ಸಿಂಗ್ ಗಲ್ಲಿಗೇರಿಸಲಾಯಿತು. ಮರಣದಂಡನೆಯನ್ನು ನಿಲ್ಲಿಸುವಂತೆ ಇಡೀ ದೇಶವು ಗಾಂಧಿಯವರನ್ನು ವಿನಂತಿಸಿತು. ಭಗತ್ ಸಿಂಗ್ ನ ಚಟುವಟಿಕೆಯನ್ನು ಅನುಚಿತವೆಂದು ಪರಿಗಣಿಸಿ ಗಾಂಧಿ ಈ ವಿನಂತಿಯನ್ನು ಮಾಡಲಿಲ್ಲ!
6. ಗಾಂಧೀಜಿಯವರು ಕಾಶ್ಮೀರದ ರಾಜ ಹರಿ ಸಿಂಗ್ ಅವರನ್ನು ರಾಜೀನಾಮೆ ನೀಡುವಂತೆ ಕೇಳಿಕೊಂಡರು - ಏಕೆಂದರೆ ಕಾಶ್ಮೀರವು ಮುಸ್ಲಿಂ ಬಹುಸಂಖ್ಯಾತ ರಾಜ್ಯವಾಗಿತ್ತು! ಹರಿಸಿಂಹನಿಗೆ ಕಾಶಿಗೆ ಹೋಗಿ ತಪಸ್ಸು ಮಾಡಲು ಹೇಳಿದ! ಆದರೆ ಹೈದರಾಬಾದಿನ ನಿಜಾಮನ ವಿಷಯದಲ್ಲಿ ಸುಮ್ಮನಿದ್ದಾರೆ.
ಗಾಂಧೀಜಿಯವರ ನೀತಿ ವಿಶೇಷವಾಗಿ ಧರ್ಮದಿಂದ ಬದಲಾಯಿತು. ನಂತರ, ಸರ್ದಾರ್ ವಲ್ಲಭಭಾಯಿ ಪಟೇಲ್ ಅವರ ಕ್ರಿಯಾಶೀಲತೆಯಿಂದಾಗಿ, ಹೈದರಾಬಾದ್ ಅನ್ನು ಭಾರತವು ಉಳಿಸಿಕೊಂಡಿತು.
7. ಆ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಪಾಕಿಸ್ತಾನದಲ್ಲಿ ಹಿಂದೂಗಳ ಹತ್ಯೆ ನಡೆಯುತ್ತಿತ್ತು. ಹಲವಾರು ಹಿಂದೂಗಳು ತಮ್ಮ ಪ್ರಾಣ ಉಳಿಸಿಕೊಳ್ಳಲು ಭಾರತಕ್ಕೆ ವಲಸೆ ಬಂದರು. ಅವರು ದೆಹಲಿಯ ಮಸೀದಿಯಲ್ಲಿ ಆಶ್ರಯ ಪಡೆದರು. ಮುಸ್ಲಿಮರು ಅದನ್ನು ವಿರೋಧಿಸಲು ಪ್ರಾರಂಭಿಸಿದರು. ಭಯಾನಕ ಚಳಿಗಾಲದ ರಾತ್ರಿಯಲ್ಲಿ, ತಾಯಂದಿರು, ಸಹೋದರಿಯರು, ಮಕ್ಕಳು ಮತ್ತು ವೃದ್ಧರೆಲ್ಲರನ್ನು ಮಸೀದಿಯಿಂದ ಬಲವಂತವಾಗಿ ಹೊರಹಾಕಲಾಯಿತು. ಗಾಂಧಿ ಮೌನವಾದರು!
8. ದೇವಸ್ಥಾನದಲ್ಲಿ ಖುರಾನ್ ಓದಲು ಮತ್ತು ಪ್ರಾರ್ಥನೆ ಮಾಡಲು ಗಾಂಧಿ ವ್ಯವಸ್ಥೆ ಮಾಡಿದರು! ಬದಲಾಗಿ ಯಾವ ಮಸೀದಿಯಲ್ಲೂ ಗೀತಾ ಓದುವ ವ್ಯವಸ್ಥೆ ಮಾಡಲಾಗಲಿಲ್ಲ! ಅಸಂಖ್ಯಾತ ಹಿಂದೂಗಳು ಮತ್ತು ಬ್ರಾಹ್ಮಣರು ಇದರ ವಿರುದ್ಧ ಪ್ರತಿಭಟಿಸಿದರು - ಗಾಂಧಿ ತಲೆಕೆಡಿಸಿಕೊಳ್ಳಲಿಲ್ಲ.
9. ಸರ್ದಾರ್ ವಲ್ಲಭಭಾಯಿ ಪಟೇಲ್ ಅವರು ಲಾಹೋರ್ ಕಾಂಗ್ರೆಸ್ ಅನ್ನು ಗೆದ್ದರು, ಆದರೆ ಗಾಂಧಿಯವರು ನೆಹರುಗೆ ಹುದ್ದೆಯನ್ನು ನೀಡಬೇಕೆಂದು ಒತ್ತಾಯಿಸಿದರು. ಅವರು ತಮ್ಮ ಆಸೆಯನ್ನು ಈಡೇರಿಸುವಲ್ಲಿ ಪರಿಪೂರ್ಣರಾಗಿದ್ದರು. ಧರಣಿ, ಉಪವಾಸ, ಸಿಟ್ಟು, ಮಾತು ನಿಲ್ಲಿಸುವುದು- ಈ ತಂತ್ರಗಳ ಸಹಾಯದಿಂದ ಬ್ಲ್ಯಾಕ್ ಮೇಲ್ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದರು. ಅವರು ನಿರ್ಧಾರವನ್ನು ಸರಿ ಅಥವಾ ತಪ್ಪು ಎಂದು ನಿರ್ಣಯಿಸಲಿಲ್ಲ.
10. ಜೂನ್ 14, 1947 ರಂದು ದೆಹಲಿಯಲ್ಲಿ ಅಖಿಲ ಭಾರತ ಕಾಂಗ್ರೆಸ್ ಸಮಿತಿಯ ಸಭೆ ಇತ್ತು. ಚರ್ಚೆಯ ವಿಷಯ ಭಾರತದ ವಿಭಜನೆಯಾಗಿತ್ತು. ಈ ಪ್ರಸ್ತಾವನೆಯನ್ನು ತಿರಸ್ಕರಿಸಬೇಕಿತ್ತು. ಆದರೆ ವಿಚಿತ್ರವೆಂದರೆ, ಗಾಂಧಿಯವರು ದೇಶವನ್ನು ವಿಭಜಿಸುವ ಪ್ರಸ್ತಾಪವನ್ನು ಬೆಂಬಲಿಸಿದರು. ಮೊನ್ನೆ ಹೇಳಿದ್ದು ಇದನ್ನೇ - ದೇಶವನ್ನು ಇಬ್ಭಾಗ ಮಾಡಬೇಕೆಂದರೆ ಸತ್ತ ಮೇಲೆಯೇ ಮಾಡಬೇಕು!
ಕೋಟ್ಯಂತರ ಹಿಂದೂಗಳು ಸತ್ತರೂ ಮೌನ ವಹಿಸಿದ್ದಾರೆ! ಮುಸಲ್ಮಾನರಿಗೆ ಶಾಂತಿ ಕಾಪಾಡುವಂತೆ ಅವರು ಎಂದೂ ಆಜ್ಞಾಪಿಸಲಿಲ್ಲ- ಹಿಂದೂಗಳಿಗೆ ಮಾತ್ರ ಸಲಹೆಯಂತೆ!
11. ಗಾಂಧಿಯವರು ಸೆಕ್ಯುಲರಿಸಂನ ಸೋಗಿನಲ್ಲಿ "ಮುಸ್ಲಿಂ ಮುಖಸ್ತುತಿ"ಗೆ ಜನ್ಮ ನೀಡಿದರು. ಹಿಂದಿಯನ್ನು ರಾಜ್ಯ ಭಾಷೆಯನ್ನಾಗಿ ಮಾಡಲು ಮುಸ್ಲಿಮರು ವಿರೋಧಿಸಿದಾಗ - ಗಾಂಧಿ ಒಪ್ಪಿಕೊಂಡರು!
ಅವರು ಒಂದು ವಿಚಿತ್ರ ಪರಿಹಾರವನ್ನು ನೀಡಿದರು - "ಹಿಂದೂಸ್ತಾನಿ" (ಹಿಂದಿ ಮತ್ತು ಉರ್ದು ಖಿಚ್ರಿ)! ಅವರು ಬಾದಶಾ ರಾಮ್, ಬೇಗಂ ಸೀತಾ ಎಂದು ಕರೆಯಲು ಪ್ರಾರಂಭಿಸಿದರು!
12. ಅವರು ಕೆಲವು ಮುಸ್ಲಿಮರನ್ನು ವಿರೋಧಿಸಿ ತಲೆ ಬಾಗಿಸಿ "ವಂದೇ ಮಾತರಂ" ಅನ್ನು ರಾಷ್ಟ್ರಗೀತೆಯಾಗಲು ಬಿಡಲಿಲ್ಲ!
13. ಗಾಂಧೀಜಿಯವರು ಛತ್ರಪತಿ ಶಿವಾಜಿ, ಮಹಾರಾಣಾ ಪ್ರತಾಪ್, ಗುರು ಗೋಬಿಂದ್ ಸಿಂಗ್ ಅವರನ್ನು ದಾರಿತಪ್ಪಿದ ದೇಶಭಕ್ತರೆಂದು ಪದೇ ಪದೇ ಕರೆದಿದ್ದಾರೆ! ಆದರೆ ಅಲ್ಲಿ ಅವರು ಮುಹಮ್ಮದ್ ಅಲಿ ಜಿನ್ನಾರನ್ನು "ಖೈದಾ ಆಜಮ್" ಎಂದು ಕರೆಯುತ್ತಿದ್ದರು! ಎಂತಹ ವಿಚಿತ್ರ!
14. 1931 ರಲ್ಲಿ ರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಕಾಂಗ್ರೆಸ್ ಸ್ವತಂತ್ರ ಭಾರತದ ರಾಷ್ಟ್ರಧ್ವಜ ಹೇಗಿರುತ್ತದೆ ಎಂಬುದನ್ನು ನಿರ್ಧರಿಸಲು ಸಮಿತಿಯನ್ನು ರಚಿಸಿತು. ಮಧ್ಯದಲ್ಲಿ ನೂಲುವ ಚಕ್ರವಿರುವ ಆಳವಾದ ಕೇಸರಿ ಬಟ್ಟೆಯ ಧ್ವಜ ಇರಬೇಕೆಂದು ಈ ಸಮಿತಿಯು ಸರ್ವಾನುಮತದಿಂದ ನಿರ್ಧರಿಸಿತು. ಆದರೆ ಗಾಂಧೀಜಿಯವರ ಒತ್ತಾಯವೇ ತಿರಂಗಾ! ಎಲ್ಲವೂ ಅವನ ಇಚ್ಛೆಯ ಮೇಲೆ ಅವಲಂಬಿತವಾಗಿದೆ!
15. ಸರ್ದಾರ್ ವಲ್ಲಭಭಾಯಿ ಪಟೇಲ್ ಅವರ ಉಪಕ್ರಮದ ಮೇಲೆ ಸೋಮನಾಥ ದೇವಾಲಯವನ್ನು ಪುನರ್ನಿರ್ಮಿಸುವ ಪ್ರಸ್ತಾಪವನ್ನು ಸಂಸತ್ತಿನಲ್ಲಿ ಮಂಡಿಸಿದಾಗ, ಅವರು ಅದನ್ನು ವಿರೋಧಿಸಿದರು. ಸಚಿವ ಸಂಪುಟದಲ್ಲೂ ಇರಲಿಲ್ಲ! ಆದರೆ ವಿಚಿತ್ರವೆಂದರೆ ಅವರು ಜನವರಿ 13, 1948 ರಂದು ಉಪವಾಸ ಸತ್ಯಾಗ್ರಹವನ್ನು ಪ್ರಾರಂಭಿಸಿದರು - ದೆಹಲಿಯಲ್ಲಿ ಸರ್ಕಾರದ ವೆಚ್ಚದಲ್ಲಿ ಮಸೀದಿ ನಿರ್ಮಿಸಲು! ಯಾಕೆ ಈ ದ್ವಂದ್ವ? ಹಿಂದೂಗಳು ಭಾರತೀಯರು ಎಂದು ಅವರು ಭಾವಿಸದಿರಬಹುದು! ಸರಿ, ನೀವು ಹಿಂದೂವೇ?
16. ಗಾಂಧೀಜಿಯವರ ಮಧ್ಯಸ್ಥಿಕೆಯಿಂದ ನಿರ್ಧರಿಸಲಾಯಿತು - ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯದ ನಂತರ, ಭಾರತವು ಪಾಕಿಸ್ತಾನಕ್ಕೆ 75 ಕೋಟಿ ರೂಪಾಯಿಗಳನ್ನು ನೀಡುತ್ತದೆ. ಆರಂಭದಲ್ಲಿ 20 ಕೋಟಿ ನೀಡಲಾಗಿತ್ತು. ಉಳಿದ 55 ಕೋಟಿ ನಂತರ ನೀಡಬೇಕಿತ್ತು. ಆದರೆ ಅಕ್ಟೋಬರ್ 22, 1947 ರಂದು ಪಾಕಿಸ್ತಾನವು ಕಾಶ್ಮೀರವನ್ನು ಆಕ್ರಮಿಸಿತು! ಪಾಕಿಸ್ತಾನದ ಈ ದ್ರೋಹಕ್ಕಾಗಿ ಕೇಂದ್ರ ಸಚಿವ ಸಂಪುಟವು ಉಳಿದ ಹಣವನ್ನು ಪಾಕಿಸ್ತಾನಕ್ಕೆ ನೀಡುವುದಿಲ್ಲ ಎಂದು ನಿರ್ಧರಿಸಿತು. ಆದರೆ ಅವನು ಕೋಲಿನೊಂದಿಗೆ ಕುಳಿತನು! ಮತ್ತೆ ಬ್ಲ್ಯಾಕ್ಮೇಲ್ ಶುರು ಮಾಡಿದೆ - ಮತ್ತೆ ಉಪವಾಸ ಸತ್ಯಾಗ್ರಹ. ಕೊನೆಗೆ ಉಳಿದ 55 ಕೋಟಿ ರೂಪಾಯಿಯನ್ನು ದೇಶದ್ರೋಹಿ ಪಾಕಿಸ್ತಾನಕ್ಕೆ ಕೊಡಲೇಬೇಕಾದ ಅನಿವಾರ್ಯತೆ ಸರ್ಕಾರಕ್ಕೆ ಬಂತು! .
ಜಿನ್ನಾ ಅವರ ಮೇಲಿನ ಪ್ರೀತಿ ಮತ್ತು ಕುರುಡು ಪಾಕಿಸ್ತಾನದ ಪ್ರೀತಿಯನ್ನು ನೋಡಿದಾಗ, ಅವರು ಪಾಕಿಸ್ತಾನದ ಪಿತಾಮಹ ಎಂದು ನಾನು ಹೇಳಬಲ್ಲೆ - ಭಾರತವಲ್ಲ. ಅವರು ಪ್ರತಿ ಕ್ಷಣವೂ ಪಾಕಿಸ್ತಾನವನ್ನು ಬೆಂಬಲಿಸಿ ಮಾತನಾಡುತ್ತಾರೆ - ಪಾಕಿಸ್ತಾನದ ಹಕ್ಕು ಎಷ್ಟೇ ಅನ್ಯಾಯವಾಗಿದ್ದರೂ ಪರವಾಗಿಲ್ಲ!
ಇದು ನಾಥೂರಾಂ ಗೋಡ್ಸೆ ನ್ಯಾಯಾಲಯದಲ್ಲಿ ನೀಡಿದ ಕೆಲವು ಹೇಳಿಕೆಗಳು.
ಅವರ ಬಗ್ಗೆ ನನಗೆ ಅಪಾರ ಗೌರವವಿದೆ. ಆದರೆ ಯಾವುದೇ ದೇಶಭಕ್ತ ದೇಶವನ್ನು ವಿಭಜಿಸಲು ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ ಮತ್ತು ಯಾವುದೇ ದೇಶಪ್ರೇಮಿ ದೇಶವನ್ನು ವಿಭಜಿಸಲು ಮತ್ತು ನಿರ್ದಿಷ್ಟ ಸಮುದಾಯದ ಪರವಾಗಿರಲು ನಾವು ಅನುಮತಿಸುವುದಿಲ್ಲ. ನಾನು ಗಾಂಧಿಯನ್ನು ಕೊಂದಿಲ್ಲ - ನಾನು ಅವರನ್ನು ಕೊಂದಿದ್ದೇನೆ - ಅವರನ್ನು ಕೊಂದಿದ್ದೇನೆ. ನನಗೆ ಗಾಂಧೀಜಿಯನ್ನು ಹತ್ಯೆ ಮಾಡದೆ ಬೇರೆ ದಾರಿ ಇರಲಿಲ್ಲ. ಅವನು ನನ್ನ ಶತ್ರು ಅಲ್ಲ - ಆದರೆ ಅವನ ನಿರ್ಧಾರಗಳು ದೇಶಕ್ಕೆ ಅಪಾಯಕಾರಿ. ಒಬ್ಬ ವ್ಯಕ್ತಿಗೆ ಬೇರೆ ದಾರಿಯಿಲ್ಲದಿದ್ದಾಗ - ಸರಿಯಾದ ಕೆಲಸವನ್ನು ಮಾಡಲು ಸರಿಯಾದ ಮಾರ್ಗವನ್ನು ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳಲು.
ಮುಸ್ಲಿಂ ಲೀಗ್ ಮತ್ತು ಪಾಕಿಸ್ತಾನವನ್ನು ಕಟ್ಟುವಲ್ಲಿ ಗಾಂಧೀಜಿಯವರ ಬೆಂಬಲದಿಂದ ನಾನು ವಿಚಲಿತನಾಗಿದ್ದೇನೆ. ಪಾಕಿಸ್ತಾನಕ್ಕೆ 55 ಕೋಟಿ ಕೊಡಬೇಕೆಂದು ಗಾಂಧೀಜಿ ಉಪವಾಸ ಸತ್ಯಾಗ್ರಹ ಮಾಡಿದರು. ಪಾಕಿಸ್ತಾನದಲ್ಲಿ ಕಿರುಕುಳಕ್ಕಾಗಿ ಭಾರತಕ್ಕೆ ವಲಸೆ ಬಂದ ಹಿಂದೂಗಳ ಸ್ಥಿತಿ ನನ್ನನ್ನು ದಿಗ್ಭ್ರಮೆಗೊಳಿಸಿತು. ಮುಸ್ಲಿಮ್ ಲೀಗ್ಗೆ ತಲೆಬಾಗಲು ಗಾಂಧೀಜಿಯವರಿಗೆ ಅಖಂಡ ಹಿಂದೂ ರಾಜ್ಯ ಸಾಧ್ಯವಾಗಿರಲಿಲ್ಲ. ನನ್ನ ತಾಯಿಯು ತನ್ನ ಒಬ್ಬ ಮಗನಿಗಾಗಿ ತುಂಡುಗಳಾಗಿ ವಿಭಜಿಸುವುದನ್ನು ನೋಡುವುದು ನನಗೆ ಅಸಹನೀಯವಾಗಿತ್ತು. ನಾನು ನನ್ನದೇ ದೇಶದಲ್ಲಿ ಪರಕೀಯನಾಗಿದ್ದೆ.
ಮುಸ್ಲಿಂ ಲೀಗ್ ನ ಎಲ್ಲ ಅನ್ಯಾಯಗಳಿಗೂ ಅವರು ಬದ್ಧರಾಗಿದ್ದರು. ಭಾರತಮಾತೆಯನ್ನು ವಿಘಟನೆ ಮತ್ತು ದುಃಖದಿಂದ ರಕ್ಷಿಸಲು ನಾನು ಗಾಂಧೀಜಿಯನ್ನು ಕೊಲ್ಲಬೇಕು ಎಂದು ನಿರ್ಧರಿಸಿದೆ. ಅದಕ್ಕಾಗಿಯೇ ನಾನು ಗಾಂಧಿಯನ್ನು ಕೊಂದಿದ್ದೇನೆ.
ಅದಕ್ಕಾಗಿ ನಾನು ಗಲ್ಲಿಗೇರಿಸುತ್ತೇನೆ ಎಂದು ನನಗೆ ತಿಳಿದಿತ್ತು ಮತ್ತು ನಾನು ಅದಕ್ಕೆ ಸಿದ್ಧನಾಗಿದ್ದೆ. ಮತ್ತು ಇಲ್ಲಿ ಮಾತೃಭೂಮಿಯನ್ನು ರಕ್ಷಿಸುವುದು ಅಪರಾಧವಾಗಿದ್ದರೆ - ನಾನು ಮತ್ತೆ ಮತ್ತೆ ಅಂತಹ ಅಪರಾಧವನ್ನು ಮಾಡುತ್ತೇನೆ - ಪ್ರತಿ ಬಾರಿ. ಮತ್ತು ಸಿಂಧೂ ನದಿಯು ಇಡೀ ಭಾರತಕ್ಕೆ ಹರಿಯುವವರೆಗೆ - ನನ್ನ ಮೂಳೆಗಳನ್ನು ಮುಳುಗಿಸಬೇಡಿ. ನನ್ನ ಮರಣದಂಡನೆ ಸಮಯದಲ್ಲಿ, ನನ್ನ ಒಂದು ಕೈಯಲ್ಲಿ ಕೇಸರಿ ಧ್ವಜ ಮತ್ತು ಇನ್ನೊಂದು ಕೈಯಲ್ಲಿ ಇಡೀ ಭಾರತದ ನಕ್ಷೆ ಇರುತ್ತದೆ. ಗಲ್ಲುಶಿಕ್ಷೆಗೆ ಹೋಗುವ ಮುನ್ನ ಭಾರತಮಾತೆಯ ವಿಜಯವನ್ನು ಹೇಳಬಯಸುತ್ತೇನೆ.
ಓ ಭಾರತಮಾತೆ - ನಾನು ನಿಮಗೆ ಇಷ್ಟು ಮಾತ್ರ ಸೇವೆ ಸಲ್ಲಿಸಲು ಸಾಧ್ಯವಾಗಿದ್ದಕ್ಕೆ ನನಗೆ ತುಂಬಾ ವಿಷಾದವಿದೆ
ಗೋಡ್ಸೆ ಹಂತಕನಾದರೂ ಗಾಂಧಿ ಪ್ರಶ್ನಾತೀತರೇನಲ್ಲ!
ಹೊಸದಿಗಂತ | 01 ಫೆಬ್ರವರಿ 2023
- ದಿವ್ಯಾ ಹೆಗಡೆ ಕಬ್ಬಿನಗದ್ದೆ
ಇತ್ತೀಚೆಗೆ ಬಿಡುಗಡೆಯಾಗುತ್ತಿರುವ ಕೆಲವು ಸಿನಿಮಾಗಳು ವಿನೂತನ ಪ್ರಯತ್ನ, ಸೊಗಸಾದ ಚಿತ್ರಕಥೆ, ಸಂಗೀತ, ಅಭಿನಯಗಳಿಂದ ಪ್ರಚಾರ ಪಡೆದುಕೊಂಡರೆ ಇನ್ನು ಕೆಲವಕ್ಕೆ ವಿವಾದವೇ ಆಧಾರ. ವಿವಾದ ಹುಟ್ಟಿಸಲೆಂದೇ ಈ ಚಿತ್ರಗಳು ನಿರ್ಮಾಣಗೊಳ್ಳುತ್ತವೋ ಅಥವಾ ವಿವಾದಗಳೇ ಇವನ್ನು ಹುಡುಕಿಕೊಂಡು ಬರುತ್ತವೋ ತಿಳಿಯದಷ್ಟು ಕೆಸರೆರಚಾಟ, ಪ್ರತಿಭಟನೆಗಳು ಹುಟ್ಟಿಕೊಳ್ಳುತ್ತವೆ. ಯಾರದ್ದೋ ಚಾರಿತ್ರ್ಯವಧೆ, ಇನ್ಯಾರದ್ದೋ ಅವಹೇಳನ, ಭಾಷೆ-ಸಂಸ್ಕೃತಿ-ಜನಾಂಗಗಳ ನಿಂದನೆಗಳೇ ಚಿತ್ರಗಳ ಸರಕಾದ ಉದಾಹರಣೆಗಳು ಸಾಕಷ್ಟಿವೆೆ. ಕೆಲವು ಚಿತ್ರಗಳು ಇತಿಹಾಸ ತಿರುಚಲೆಂದೇ ಹುಟ್ಟಿಕೊಂಡರೆ, ಇನ್ನು ಕೆಲವಕ್ಕೆ ಇತಿಹಾಸದ ಸತ್ಯವನ್ನು ಬಿಚ್ಚಿಟ್ಟು ವಿರೋಧ ಎದುರಿಸುವ ಸವಾಲು! ಸತ್ಯವನ್ನು ತೋರಿಸಿದ ತಪ್ಪಿಗಾಗಿ (!) ವಿವಾದಕ್ಕೆ ಹಣೆಕೊಡಬೇಕಾದ ಪರಿಸ್ಥಿತಿ. ಅಂಥಾ ಚಿತ್ರಗಳ ಸಾಲಿಗೆ ಈಗ ಮತ್ತೊಂದು ಸೇರ್ಪಡೆ ಇತ್ತೀಚೆಗೆ ಬಿಡುಗಡೆಯಾದ ‘ಗಾಂಧಿ ಗೋಡ್ಸೆ-ಏಕ್ ಯುದ್ಧ್’!
ರಾಜ್ಕುಮಾರ್ ಸಂತೋಷಿ ನಿರ್ದೇಶನದ, ದೀಪಕ್ ಅಂತಾನಿ, ಚಿನ್ಮಯ್ ಮಾಂಡ್ಲೇಕರ್, ಆರಿಫ್ ಜಕಾರಿಯಾ ಮತ್ತು ಪವನ್ ಚೋಪ್ರಾ ಮುಖ್ಯ ಪಾತ್ರಗಳಲ್ಲಿ ಕಾಣ ಸಿಕೊಂಡ ಈ ಚಿತ್ರ ಬಿಡುಗಡೆಗೆ ಮುಂಚೆಯೇ ಸಾಕಷ್ಟು ಚರ್ಚೆಗಳನ್ನು ಹುಟ್ಟುಹಾಕಿತ್ತು. ಚಿತ್ರದ ಟ್ರೈಲರ್ ನೋಡಿಯೇ ಹಲವರಲ್ಲಿ ಉರಿ ಹುಟ್ಟಿತು. ಗಾಂಧಿ ಹತ್ಯೆ ನಡೆದು 75 ವರ್ಷಗಳ ನಂತರ ಈ ವಿಷಯದ ಕುರಿತು ಚಿತ್ರ ಮಾಡುವ ಅಗತ್ಯವೇನಿತ್ತು? ಅದು ಮುಗಿದುಹೋದ ಅಧ್ಯಾಯ. ಅದನ್ನು ಕೆದಕುವುದರ ಹಿಂದೆ ರಾಜಕೀಯಶಕ್ತಿಗಳ ಕೈವಾಡವಿದೆ ಇತ್ಯಾದಿ ಪ್ರಶ್ನೆಗಳು, ಆರೋಪಗಳು ತೂರಿಬಂದವು. ಕಾಂಗ್ರೆಸ್ ನಾಯಕರು ಈ ಚಿತ್ರದಲ್ಲಿ ಗೋಡ್ಸೆಯನ್ನು ವೈಭವೀಕರಿಸಲಾಗಿದೆ, ಗಾಂಧಿಯ ಅವಹೇಳನ ನಡೆದಿದೆ, ಇದು ರಾಜಕೀಯಪ್ರೇರಿತ ಮತ್ತು ಆರೆಸ್ಸೆಸ್ ಪ್ರೇರಿತ ಕೃತ್ಯ ಎಂದು ಬೊಬ್ಬೆ ಹಾಕಿದರು. ಚಿತ್ರದ ಟ್ರೈಲರ್ ನೋಡಿ ಇಷ್ಟೆಲ್ಲ ಮಾತಾಡಿದ ಇವರ್ಯಾರೂ ಇತಿಹಾಸದ ಇನ್ನೊಂದು ಮಗ್ಗುಲನ್ನು ಅವಲೋಕಿಸಿದವರಲ್ಲ. ಗೋಡ್ಸೆ ಗಾಂಧಿ ಹಂತಕನಾದರೂ ಪಕ್ಷಾತೀತವಾಗಿ ಅವನ ತರ್ಕಗಳಿಗೆ ಕಿವಿಯಾಗುವ ಪ್ರಯತ್ನವನ್ನೇನೂ ಮಾಡಿದವರಲ್ಲ.
ಅಷ್ಟಕ್ಕೂ ಈ ಚಿತ್ರದಲ್ಲೇನಿದೆ?
ಗೋಡ್ಸೆಯ ಗುಂಡೇಟು ನಾಟಿದಮೇಲೂ ಬಾಪು ಬದುಕುಳಿಯುವುದು ಈ ಸಿನಿಮಾದ ಬಹುದೊಡ್ಡ ಟ್ವಿಸ್ಟ್. ನಿರ್ದೇಶಕರ ಪರಿಕಲ್ಪನೆಯಂತೆ, ಗಾಂಧೀಜಿ ಮರಣ ಸಿದರೆಂದು ಇಡೀ ದೇಶ ದುಃಖತಪ್ತವಾಗುತ್ತದೆ. ಅತ್ತ ಗಾಂಧಿಹಂತಕ ಗೋಡ್ಸೆಯನ್ನು ಹಿಡಿದು ಜೈಲಿಗಟ್ಟಲಾಗುತ್ತದೆ. ಆದರೆ ಪ್ರಧಾನಿ ನೆಹರು ದುಃಖತಪ್ತ ಜನರೆದುರು ಬಂದು ಗಾಂಧೀಜಿ ಬದುಕಿದ್ದಾರೆ ಎನ್ನುತ್ತಾರೆ. ಅದನ್ನು ಕೇಳಿ ಎಲ್ಲರಿಗೂ ರೋಮಾಂಚನವಾಗುತ್ತದೆ. ಬಾಪು ಚೇತರಿಸಿಕೊಂಡ ನಂತರ ಜೈಲಿಗೆ ಹೋಗಿ ಗೋಡ್ಸೆಯನ್ನು ಭೇಟಿಯಾಗುತ್ತಾರೆ. ಅಲ್ಲಿ ಗೋಡ್ಸೆ ಮತ್ತು ಗಾಂಧಿಯ ನಡುವೆ ವೈಚಾರಿಕ ಸಮರ ನಡೆಯುತ್ತದೆ. ಗೋಡ್ಸೆ ತನ್ನ ಆಕ್ರೋಶಭರಿತ ಮಾತುಗಳನ್ನು ಮುಂದಿಟ್ಟರೆ ಗಾಂಧಿ ತಮ್ಮ ಅಹಿಂಸಾ ತತ್ತ್ವಕ್ಕೆ ಅಂಟಿಕೊಂಡೇ ಮಾತಾಡುತ್ತಾರೆ. ಗೋಡ್ಸೆ ದೇಶವಿಭಜನೆಯ ಕಹಿನೋವನ್ನು ಹೊರಹಾಕುತ್ತಾನೆ. ಗಾಂಧಿಯೇ ಅದಕ್ಕೆ ಕಾರಣರೆಂದು ತನ್ನ ವಾದವನ್ನು ಮುಂದಿಡುತ್ತಾನೆ. ಆದರೆ ಗಾಂಧೀಜಿ ತಮ್ಮ ವಿರುದ್ಧದ ಆರೋಪಗಳೆಲ್ಲ ಸುಳ್ಳು ಎಂದೇ ವಾದಿಸುತ್ತಾರೆ. ತಮ್ಮ ಮುಸ್ಲಿಂ ಓಲೈಕೆ, ಪಾಕಿಸ್ಥಾನದ ಮೇಲಿನ ಪ್ರೇಮಕ್ಕೆ ಸಮರ್ಥನೆ ಕೊಟ್ಟುಕೊಳ್ಳುತ್ತಾರೆ. ಹೀಗೆ ಗೋಡ್ಸೆ ಮತ್ತು ಗಾಂಧಿಯ ಸಿದ್ಧಾಂತಗಳ ಸುತ್ತ ಚಿತ್ರಕಥೆ ಹೆಣೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತದೆ.
ಗಾಂಧಿ ಮತ್ತು ಗೋಡ್ಸೆಯ ಸಿದ್ಧಾಂತಗಳ ಕುರಿತು ದೇಶದಲ್ಲಿ ಇದುವರೆಗೆ ಸಾಕಷ್ಟು ಚರ್ಚೆಗಳು ನಡೆದಿವೆ. ರಾಜಕೀಯ ಪಕ್ಷಗಳಂತೂ ಇದನ್ನೇ ದಾಳವಾಗಿಟ್ಟುಕೊಂಡು ತಮ್ಮ ಬೇಳೆ ಬೇಯಿಸಿಕೊಂಡಿವೆ. ಗಾಂಧಿ ವಿಚಾರಗಳನ್ನು ಪ್ರಶ್ನಿಸುವವರನ್ನು ಗೋಡ್ಸೆ ಅನುಯಾಯಿಗಳೆಂದೂ, ಗೋಡ್ಸೆಯ ತರ್ಕಗಳನ್ನು ಮೆಚ್ಚಿಕೊಂಡವರನ್ನು ದೇಶದ್ರೋಹಿಗಳೆಂದೂ ಪರಿಗಣ ಸುವ ಜಾಯಮಾನ ಕಳೆದ 75 ವರ್ಷಗಳಿಂದಲೂ ನಡೆದುಬಂದಿದೆ. ಗಾಂಧಿ ಹತ್ಯೆ ಮಾಡಿದ ಗೋಡ್ಸೆ ಮತಿಭ್ರಮಣೆಯಾಗಿದ್ದ ಮನುಷ್ಯನೇನೂ ಆಗಿರಲಿಲ್ಲ. ಆತ ವಿಚಾರವಂತಿಕೆಯಿದ್ದ ಪತ್ರಕರ್ತನಾಗಿದ್ದ. ದೇಶದ ಕುರಿತು ಕನಸು ಕಂಡ ದೇಶಭಕ್ತನಾಗಿದ್ದ ಎಂಬ ಸತ್ಯವನ್ನು ಒಪ್ಪಿಕೊಳ್ಳುವ ಧೈರ್ಯವನ್ನು ಮಾಡಿದವರ ಸಂಖ್ಯೆಯೂ ಕಡಿಮೆಯೇ. ಗಾಂಧಿಹತ್ಯೆಯ ಹಿಂದೆ ಗೋಡ್ಸೆಗಿದ್ದ ಉದ್ದೇಶಗಳೇನು? ಕೊಲೆ ಅಕ್ಷಮ್ಯವೆಂಬುದು ಸತ್ಯವಾದರೂ ಹತ್ಯೆಗೈದವನ ಜಿಜ್ಞಾಸೆಗೆ ಕಿವಿಯಾಗುವುದರಲ್ಲಿ ತಪ್ಪೇನಿದೆ? ದೇಶಹಿತದ ಪ್ರಶ್ನೆ ಬಂದಾಗ ಗಾಂಧಿ ಕೈಗೊಂಡ ನಿರ್ಧಾರಗಳೇನು? ಅವು ದೇಶಕ್ಕೆ ಪೂರಕವಾಗಿದ್ದವೆ? ಗೋಡ್ಸೆಗೆ ಗಾಂಧಿಯ ಮೇಲಿದ್ದ ಅಸಮಾಧಾನಗಳೇನು? ಅಷ್ಟಕ್ಕೂ ಗಾಂಧಿಯೇನು ಪ್ರಶ್ನಾತೀತರೇ? ಎಂಬ ಪ್ರಶ್ನೆಗಳು ಅನೇಕರನ್ನು ಕಾಡಿವೆ. ಅಂಥ ಪ್ರಶ್ನೆ ಮೂಡಿದವರನ್ನು ಕೊಲೆಗಡುಕನಿಗಿಂತಲೂ ಕಡೆಯಾಗಿ ಕಾಣಲಾಗಿದೆ. ಆದರೆ ನಿರ್ದೇಶಕ ರಾಜಕುಮಾರ್ ಸಂತೋಷಿ ಅವನ್ನೆಲ್ಲ ಮೆಟ್ಟಿನಿಂತು ಗಾಂಧಿಯನ್ನು ಒರೆಗೆ ಹಚ್ಚುವ ಧೈರ್ಯ ತೋರಿದ್ದಾರೆ. ಸತ್ಯವನ್ನು ಒಪ್ಪುವ ತಾಕತ್ತಿಲ್ಲದ ಮಖೇಡಿಗಳು ಮಾತ್ರ ಎಂದಿನ ಆರೋಪಗಳಿಗೆ ಜೋತು ಬಿದ್ದಿದ್ದಾರೆ.
ಹಾಗಾದರೆ ಗೋಡ್ಸೆಯ ವಾದದಲ್ಲಿ ನ್ಯಾಯವಿತ್ತೇ? ಗಾಂಧಿ ಎಸಗಿದ ಪ್ರಮಾದಗಳೇನು? ಇತಿಹಾಸದ ಪುಟಗಳೇ ಇದಕ್ಕೆ ಉತ್ತರ ಹೇಳುತ್ತವೆ.
◆ 1928ರ ಹೊತ್ತಿಗೆ ಜಿನ್ನಾನ ಜನಪ್ರಿಯತೆ ಮುಗಿಲುಮುಟ್ಟಿದಾಗ, ಗಾಂಧಿ ದೇಶಹಿತದ ಕಡೆಗೆ ಗಮನಕೊಡದೆ ಜಿನ್ನಾನ ಅಯೋಗ್ಯ ಬೇಡಿಕೆಗಳನ್ನು ಒಪ್ಪಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾ ಹೋದರು. ಆತ ಬಾಂಬೆ ಪ್ರೆಸಿಡೆನ್ಸಿಯಿಂದ ಸಿಂಧ್ ಪ್ರದೇಶವನ್ನು ಪ್ರತ್ಯೇಕಿಸಲು ಕೇಳಿಕೊಂಡ. ಗಾಂಧಿ ಒಪ್ಪಿಕೊಂಡರು. ಪರಿಣಾಮ ಸಿಂಧ್ನಲ್ಲಿದ್ದ ಹಿಂದುಗಳು ತೋಳಗಳ ಬಾಯಿಗೆ ಸಿಲುಕಿದರು. ಕರಾಚಿ, ಕುಕ್ಕುರ, ಶಿಕಾರಿಪುರಗಳಲ್ಲಿ ಹಿಂದುಗಳ ರಕ್ತ ಹರಿಯಿತು. ಮಲಬಾರ್, ಪಂಜಾಬ್ ಮತ್ತು ಬಂಗಾಲಗಳಲ್ಲಿ ಮೇಲಿಂದ ಮೇಲೆ ದೌರ್ಜನ್ಯಗಳು ನಡೆದವು. ಮೋಪ್ಲಾ ದಂಗೆ ಹಿಂದುಗಳ ಜೀವ ಮತ್ತು ಆಸ್ತಿಪಾಸ್ತಿಗಳ ನಷ್ಟಕ್ಕೆ ಕಾರಣವಾಯಿತು. ಸ್ತ್ರೀಯರ ಮಾನಹಾನಿ, ಬಲವಂತದ ಮತಾಂತರಗಳಂತೂ ಲೆಕ್ಕವಿಲ್ಲದಷ್ಟು ನಡೆದವು. ಕಾಂಗ್ರೆಸ್ ಮಾತ್ರ ‘ಯಂಗ್ ಇಂಡಿಯಾ’ದಲ್ಲಿ “ಕೇವಲ ಒಂದೇ ಒಂದು ಬಲವಂತದ ಮತಾಂತರ ನಡೆದಿದೆ” ಎಂದು ಪ್ರಕಟಿಸಿತು. ಮೋಪ್ಲಾಗಳಿಗೆ ಪರಿಹಾರಧನ ಸಂಗ್ರಹಿಸುವ ಹಾಸ್ಯಾಸ್ಪದ ಕೆಲಸಕ್ಕೆ ಕೈಹಾಕಿತು. ಕೊನೆಗೂ ದೌರ್ಜನ್ಯಕ್ಕೆ ಒಳಗಾದ ಹಿಂದುಗಳ ಕೂಗಿಗೆ ಕಿವಿಗೊಡಲೇ ಇಲ್ಲ. ಇವೆಲ್ಲವನ್ನೂ ಕಂಡು ಗಾಂಧಿ ಮೌನ ಮುರಿಯಲಿಲ್ಲ, ಕಾಂಗ್ರೆಸಿಗೆ ಕಿವಿಹಿಂಡಿ ಬುದ್ಧಿ ಹೇಳಲಿಲ್ಲ.
◆ ನೆಲ, ನಾಡು, ನುಡಿಗಳ ಪ್ರಶ್ನೆ ಬಂದಾಗ ಹೋರಾಟಗಳು ನಡೆಯುತ್ತವೆ. ಅನ್ಯಭಾಷೆ ಮಧ್ಯೆ ಸುಳಿದಾಡಿದರೂ ಹೇರಿಕೆಯೆಂದು ಜನ ಅರಚುತ್ತಾರೆ. ಆದರೆ ಗಾಂಧಿಯ ಮುಸ್ಲಿಂಪರ ಧೋರಣೆ ದೇಶದ ಭಾಷೆಯನ್ನು ಕುಲಗೆಡಿಸುವವರೆಗೆ ಮುಂದುವರಿದಿತ್ತೆಂದರೆ ಎಂಥವರಿಗೂ ಆಶ್ಚರ್ಯವಾಗುತ್ತದೆ. ಮುಸ್ಲಿಮರು ಹಿಂದಿಯನ್ನು ದ್ವೇಷಿಸಿದರು. ಅತ್ತ ಹಿಂದಿಯೂ ಅಲ್ಲದ ಇತ್ತ ಉರ್ದುವೂ ಅಲ್ಲದ ಹಿಂದೂಸ್ಥಾನಿ ಎಂಬ ಹೊಸ ಭಾಷೆಯ ವಕ್ತಾರಿಕೆ ಶುರುಮಾಡಿದರು. ಮುಸ್ಲಿಮರನ್ನು ಸಂತುಷ್ಟಗೊಳಿಸಲು ಆ ಮಿಶ್ರತಳಿಯನ್ನೇ ಗಾಂಧಿ ಆಲಂಗಿಸಿದರು. ಪರಿಣಾಮವಾಗಿ ‘ಬಾದಶಹ ರಾಮ’ ‘ಬೇಗಮ್ ಸೀತಾ’ ಮೊದಲಾದ ಶಬ್ದಗಳು ಬಳಕೆಗೆ ಬಂದವು. ಭಾರತದಂಥ ಮಹಾನ್ ರಾಷ್ಟ್ರದ ಮೇಲೆ ಅನ್ಯಭಾಷೆಯೊಂದನ್ನು ಹೇರುವ ಕೆಲಸ ಮಹಾತ್ಮನ ಬೆಂಬಲದಿಂದಲೇ ನಡೆದುಹೋಯಿತು! ಹಿಂದಿಯ ಬದಲಾಗಿ ಉರ್ದುಭಾಷೆಯನ್ನು ಉಪಯೋಗಿಸಲು ಜನತೆಗೆ ನೇರವಾಗಿ ಕರೆ ನೀಡಲು ಧೈರ್ಯತೋರದ ಗಾಂಧಿ ಹಿಂದೂಸ್ತಾನಿಯ ಉಡುಪಿನಲ್ಲಿ ಉರ್ದುವನ್ನು ಒಳತಂದರು. ಸೀತಾ, ರಾಮರನ್ನು ಬೇಗಮ್, ಬಾದಶಹ ಎಂದು ಕರೆದಾಗ ವಿರೋಧಿಸದ ಅವರು ಜಿನ್ನಾನನ್ನು ಶ್ರೀ ಜಿನ್ನಾ ಎಂದೋ, ಮೌಲಾನಾರನ್ನು ಪಂಡಿತ ಮೌಲಾನಾ ಎಂದೋ ಕರೆಯುವ ಧೈರ್ಯ ಮಾಡಲಿಲ್ಲ.
◆ ಮುಸ್ಲಿಮರ ಪ್ರತ್ಯೇಕತೆಯ ಬುದ್ಧಿ, ಮತಾಂಧತೆ, ಕ್ರೌರ್ಯ, ಹುಂಬತನ ಇವಕ್ಕೆಲ್ಲ ಮಹಾತ್ಮರು ತೋರಿದ ಔದಾರ್ಯವೇ ಕಾರಣ ಎಂಬುದಕ್ಕೆ ಹಲವು ಸಂಗತಿಗಳು ಪುಷ್ಟಿ ನೀಡುತ್ತವೆ. ಹಿಂದು ಕವಿಯಿಂದ ರಚಿಸಲ್ಪಟ್ಟ ‘ಶಿವಭವಾನಿ’ ಎಂಬ ಗೀತೆ ಜನಮಾನಸದಲ್ಲಿ ಅತೀವ ಜನಪ್ರಿಯತೆ ಪಡೆದಿತ್ತು. ಆ ಗೀತೆಯಲ್ಲಿ ಶಿವಾಜಿ ಮಹಾರಾಜರ ಶಕ್ತಿಯನ್ನು ವಿವರಿಸಲಾಗಿತ್ತು. ಶಿವಾಜಿಯು ಹುಟ್ಟದಿದ್ದರೆ ದೇಶದ ಜನರೆಲ್ಲರೂ ಇಸ್ಲಾಮಿಗೆ ಮತಾಂತರವಾಗಬೇಕಿತ್ತು ಎಂದು ವಿವರಿಸಿದ್ದ ಆ ಗೀತೆಯನ್ನು ಸಾರ್ವಜನಿಕವಾಗಿ ಹಾಡುವುದನ್ನು ಗಾಂಧಿ ಪ್ರತಿಬಂಧಿಸಿದರು. ಗಾಂಧಿಯವರಿಗೆ ಇತಿಹಾಸ ತಿಳಿದಿರಲಿಲ್ಲವೋ ಅಥವಾ ಶಿವಾಜಿಯ ಮೇಲೆ ದ್ವೇಷವಿತ್ತೋ ಎಂಬುದು ಇಂದಿಗೂ ಪ್ರಶ್ನೆಯಾಗಿಯೇ ಉಳಿದಿದೆ.
◆ ಇಡೀ ಭಾರತವನ್ನು ಒಗ್ಗೂಡಿಸಿದ ‘ವಂದೇ ಮಾತರಮ್’ ಗೀತೆ ಮುಸ್ಲಿಮರ ಭಾವನೆಗೆ ಧಕ್ಕೆ ತರುತ್ತದೆ ಎಂದಾಗ ಎಲ್ಲೆಲ್ಲಿ ಸಾಧ್ಯವಿತ್ತೋ ಅಲ್ಲೆಲ್ಲ ಈ ಗೀತೆಯನ್ನು ಹಾಡುವುದನ್ನು ಗಾಂಧಿ ನಿಲ್ಲಿಸಿಬಿಟ್ಟರು. ಅದನ್ನು ರಾಷ್ಟ್ರಗೀತೆಯಾಗಿಸಲು ಒತ್ತಾಯಿಸಬಾರದೆಂದು ಕಾಂಗ್ರೆಸ್ ಮೇಲೆ ಒತ್ತಡ ಹೇರಿದರು. ಕಾಂಗ್ರೆಸ್ ಅಧಿವೇಶನಗಳಲ್ಲಿ ಮಹಮ್ಮದ್ ಇಕ್ಬಾಲರ ‘ಹಿಂದುಸ್ಥಾನ್ ಹಮಾರಾ’ ಗೀತೆಯನ್ನೂ ಹಾಡಿಸತೊಡಗಿದರು. ಕೊನೆಗೆ ಮುಸ್ಲಿಮರಿಗೆ ನೋವಾಗುತ್ತದೆ ಎನ್ನಲಾಗುತ್ತಿದ್ದ ವಂದೇ ಮಾತರಂನ ಚರಣಗಳನ್ನು ಯಾವ ಮುಲಾಜೂ ಇಲ್ಲದೆ ತುಂಡರಿಸಲು ಅನುಮತಿ ಕೊಟ್ಟರು. ಮತಾಂಧರು ಅದನ್ನು ಒಪ್ಪದಿದ್ದ ಮಾತ್ರಕ್ಕೆ ಅವರನ್ನು ತಿದ್ದಿ ಬುದ್ಧಿ ಹೇಳುವ ಕೆಲಸವನ್ನು ಗಾಂಧಿ ಮಾಡಬಹುದಿತ್ತು. ಆದರೆ ಅವರ ಮುಸ್ಲಿಂಪ್ರಿಯತೆ ಅದಕ್ಕೆ ಅವಕಾಶ ಕೊಡಲಿಲ್ಲ.
◆ 1946ರ ಸುಮಾರಿಗೆ ನೌಖಾಲಿಯಲ್ಲಿ ಸುಹ್ರವರ್ದಿ ಸರ್ಕಾರದಿಂದ ಹಿಂದುಗಳ ಮೇಲೆ ದೌರ್ಜನ್ಯ ನಡೆಯಿತು. ಆರ್ಯ ಸಮಾಜದ ವರದಿಯ ಪ್ರಕಾರ ಮೂವತ್ತು ಸಾವಿರ ಹಿಂದು ಸ್ತ್ರೀಯರು ಬಲಾತ್ಕಾರಕ್ಕೆ ಒಳಗಾಗಿ ಮತಾಂತರವಾದರು. ಕೊಲೆಯಾದ ಅಥವಾ ಗಾಯಗೊಂಡವರ ಸಂಖ್ಯೆ ಒಟ್ಟು ಮೂರು ಲಕ್ಷದಷ್ಟಿತ್ತು. ಇಷ್ಟಾದರೂ ಸುಹ್ರವರ್ದಿ ಸರ್ಕಾರ ಮೌನವಾಗಿ ಹಿಂದುಗಳ ಹತ್ಯೆಯನ್ನು ಆನಂದಿಸುತ್ತಿತ್ತು. ಈ ಘಟನೆ ಎಲ್ಲ ದೇಶಪ್ರೇಮಿಗಳ ರಕ್ತ ಕುದಿಯುವಂತೆ ಮಾಡಿದರೆ ಗಾಂಧಿ ಮಾತ್ರ ಸುಹ್ರವರ್ದಿಯ ದೋಸ್ತಿಯನ್ನೇ ಮಾಡಿಬಿಟ್ಟರು! ಅವನಿಗೆ ರಕ್ಷಣೆ ಒದಗಿಸಿ ಬೆನ್ನಿಗೆ ನಿಂತರು. ಕೊನೆಗೆ ಆತನನ್ನು ‘ಶಹೀದ ಸಾಹೇಬ’ ಎಂದು ಸಂಬೋಧಿಸಿ ದೇಶಭಕ್ತನ ಕಿರೀಟ ತೊಡಿಸಿದರು. ದೇಶಕ್ಕಾಗಿ ಬಲಿದಾನಿಗಳಾದ ಭಗತ್, ಸುಖ್ದೇವ್, ರಾಜಗುರು, ಮಂಗಲ ಪಾಂಡೆಯಂಥ ತರುಣರ ತ್ಯಾಗ ಗಾಂಧಿಯವರಿಗೆ ನೆನಪಾಗಲಿಲ್ಲ. ಅರ್ಯಾರನ್ನೂ ‘ಹುತಾತ್ಮ’ ಎಂದು ಕರೆಯದ ಅವರು ಸುಹ್ರವರ್ದಿಯನ್ನು ‘ಹುತಾತ್ಮ’ ಎಂದರು.
◆ ಗಾಂಧಿ ದೆಹಲಿಗೆ ಬಂದಮೇಲೆ ಭಂಗೀ ಕಾಲನಿಯ ದೇವಸ್ಥಾನವೊಂದರಲ್ಲಿ ಪ್ರಾರ್ಥನಾ ಸಭೆಗಳನ್ನು ನಡೆಸುತ್ತಿದ್ದರು. ಹಿಂದುಗಳ ಭಾವನೆಯನ್ನು ಹೊಸಕಿಹಾಕಿ ದೇವಸ್ಥಾನದಲ್ಲಿ ಕೂತು ಕುರಾನ್ ಓದತೊಡಗಿದರು. ಆದರೆ ಮುಸ್ಲಿಮರ ವಿರೋಧವನ್ನು ಕಡೆಗಣಿಸಿ ಮಸೀದಿಯಲ್ಲಿ ಭಗವದ್ಗೀತೆಯನ್ನು ಓದುವ ಸಾಹಸನ್ನೇನೂ ಅವರು ಮಾಡಲಿಲ್ಲ. ಗೋವು ಹಿಂದುಗಳಿಗೆ ಪವಿತ್ರವಾದದ್ದು ಎಂಬುದು ಗೊತ್ತಿದ್ದೂ ಗೋಹತ್ಯೆ ತಡೆಗೆ ಕ್ರಮ ಕೈಗೊಳ್ಳಲಿಲ್ಲ. ಭಾಷಣವೊಂದರಲ್ಲಿ “ಗೋಹತ್ಯೆಯನ್ನು ಪ್ರತಿಬಂಧಿಸುವ ಯಾವುದೇ ಕಾನೂನನ್ನು ಭಾರತದಲ್ಲಿ ಪಾಸು ಮಾಡಲಾಗುವುದಿಲ್ಲ. ಭಾರತವು ಕೇವಲ ಹಿಂದುಗಳಿಗೆ ಸೇರಿದ ದೇಶವಲ್ಲ. ಮುಸ್ಲಿಮರು, ಪಾರ್ಸಿಗಳು, ಕ್ರಿಶ್ಚಿಯನ್ನರು ಎಲ್ಲರೂ ಇಲ್ಲಿದ್ದಾರೆ. ಭಾರತ ಹಿಂದೂ ದೇಶ ಎಂಬುದು ಪೂರ್ಣವಾಗಿ ತಪ್ಪು ಕಲ್ಪನೆ” ಎಂದಿದ್ದರು. ರಾಷ್ಟ್ರಪಿತ ಎನಿಸಿಕೊಂಡ ಗಾಂಧಿಯವರಿಗೆ ಹಿಂದುಗಳ ಭಾವನೆ ಕಾಲುಕಸ ಆಗಿಬಿಟ್ಟಿತು.
◆ ಎಲ್ಲಿಯದೋ ಖಲೀಪನ ಖುರ್ಚಿ ಅಲ್ಲಾಡಿದರೆ ಭಾರತದಲ್ಲಿರುವ ಗಾಂಧಿಗೆ ಸಂಕಟವಾಯಿತು. ಮುಸ್ಲಿಂ ತುಷ್ಟೀಕರಣದ ಏಕೈಕ ಉದ್ದೇಶದಿಂದ ಖಿಲಾಪತ್ ಚಳುವಳಿಗೆ ಕರೆ ನೀಡಿದರು. ಗಾಂಧಿಯ ಮುಸ್ಲಿಂ ಓಲೈಕೆ ಮುಂದುವರಿದಂತೆ ಜಿನ್ನಾನ ದುರಾಸೆಯೂ ಹೆಚ್ಚುತ್ತಲೇ ಹೋಯಿತು. ಅದು ಧರ್ಮಾಧಾರಿತವಾಗಿ ದೇಶವನ್ನು ಇಬ್ಭಾಗ ಮಾಡುವವರೆಗೆ ಬಂದುನಿಂತಿತು. ಗಾಂಧಿಯೇನೋ “ನನ್ನನ್ನು ಬೇಕಾದರೆ ತುಂಡುಮಾಡಿ. ಆದರೆ ಈ ದೇಶವನ್ನು ತುಂಡಾಗಲು ಬಿಡುವುದಿಲ್ಲ” ಎಂದು ಆರ್ಭಟಿಸಿದರು. ಆದರೆ ಧರ್ಮದ ಆಧಾರದಲ್ಲಿ ದೇಶ ಒಡೆಯಿತು. ನಿರಪರಾಧಿ ಹಿಂದುಗಳ ರಕ್ತ ಚಿಮ್ಮಿ, ಅಖಂಡ ಭಾರತದ ಅಂಗವೊಂದು ಊನವಾಯಿತು. ಗಾಂಧಿ ದೃಢವಾಗಿ ನಿಂತಿದ್ದರೆ ದೇಶವಿಭಜನೆಯನ್ನು ನಿಲ್ಲಿಸಬಹುದಿತ್ತು. ಆದರೆ ಜಿನ್ನಾಪ್ರಿಯ, ಪಾಕ್ಪ್ರಿಯ ಗಾಂಧಿ ಆ ಕೆಲಸಕ್ಕೆ ಕೈಹಾಕಲಿಲ್ಲ.
ಇಂಥ ನೂರಾರು ಪ್ರಶ್ನೆಗಳು ಈ 75 ವರ್ಷಗಳಲ್ಲಿ ದೇಶವನ್ನು ಕಾಡಿವೆ. ಓಲೈಕೆಯ ರಾಜಕಾರಣ, ಸುವರ್ಣದ ಚೌಕಟ್ಟಿನಲ್ಲಿಟ್ಟ ಗಾಂಧಿ ಪ್ರತಿಮೆಯ ಪ್ರಭಾವಳಿಗಳು ಪ್ರಶ್ನೆಗಳಿಗೆ ಸರಪಳಿ ಬಿಗಿದಿವೆ. ಎಲ್ಲಾ ಸತ್ಯಗಳು ಕೊಲೆ ಎಂಬ ಎರಡಕ್ಷರದಲ್ಲಿ ಹೂತುಹೋಗಿವೆ. ಮಾತ್ರವಲ್ಲ ಗಾಂಧಿ ಬಗೆಗಿನ ಎಲ್ಲಾ ಪ್ರಶ್ನೆಗಳನ್ನು ಅಪರಾಧಿ ಸ್ಥಾನದಲ್ಲಿ ನಿಲ್ಲಿಸಿವೆ. ಗಾಂಧಿ ಚಿಂತನೆ ಮತ್ತು ಬದುಕು ವಿಮರ್ಶಾತೀತ ಎನ್ನುವಂತೆ ಬಿಂಬಿಸುತ್ತಾ ಬರಲಾಗಿದೆ. ಅದರ ಪರಿಣಾಮ ರಾಜಕಾರಣದಲ್ಲೂ ಹಲವು ಹರ್ಡಲ್ಸ್ಗಳು ನಿರ್ಮಾಣವಾಗಿ, ಹಲವು ಸಂಗತಿಗಳು ಕೋಮುವಾದವಾಗಿ, ಸೂಕ್ಷ್ಮ ವಿಚಾರಗಳಾಗಿ ಬದಲಾಗಿವೆ. ಈ ಸ್ಥಿತಿ ದೇಶದಲ್ಲಿ ಎಷ್ಟು ಗಾಢವಾಗಿ ಬೇರೂರಿದೆಯೆಂದರೆ ವಸಾಹತುಶಾಹಿತ್ವದ ಬೇರುಗಳನ್ನು ಕಿತ್ತೊಗೆಯೋಣ ಎನ್ನುವಷ್ಟು ಸುಲಭವಾಗಿ ಓಲೈಕೆ ಮತ್ತು ಪಕ್ಷಪಾತದ ರಾಜಕಾರಣವನ್ನು ಕಿತ್ತೊಗೆಯೋಣ ಎನ್ನಲು ಸಾಧ್ಯವಾಗುತ್ತಿಲ್ಲ. ಈ ನಿಟ್ಟಿನಲ್ಲಿ ಸಿನೆಮಾ ನಿರ್ದೇಶಕನದ್ದು ಸಾಹಸವೇ ಸರಿ. ಗೋಡ್ಸೆಯೊಳಗೂ ಒಬ್ಬ ಕನಸುಗಾರನಿದ್ದ, ಆತನ ಕೊಲೆಗಡುಕತನದಾಚೆಗೂ ವ್ಯಕ್ತಿತ್ವವಿದೆ ಎನ್ನುವುದನ್ನು ಅರಿಯಲು, ಗೋಡ್ಸೆಯನ್ನು ವಿಮರ್ಶಿಸಲು ಈ ಸಿನೆಮಾ ಮುನ್ನುಡಿಯಾಗಲಿ.
#ಗಾಂಧಿಹತ್ಯೆಮತ್ತುಘೋಡ್ಸೆಪುಸ್ತಕ_ವಿಮರ್ಶೆ
ಈ ಗಾಂಧಿ ಹತ್ಯೆ ಮತ್ತು ಘೋಡ್ಸೆ ಪ್ರಕರಣದ ಬಗ್ಗೆ ಅನೇಕ ಲೇಖಕರು ಅನೇಕ ಪುಸ್ತಕಗಳನ್ನು ಬರೆದಿದಾರೆ. ಅವುಗಳಲ್ಲಿ ಯಾವುದಾದ್ರು ಒಂದು ಪುಸ್ತಕವನ್ನು ಓದಿದರೆ ಇತಿಹಾಸವನ್ನು ಹೇಗೆಲ್ಲಾ ತಿರುಚಲಾಗಿದೆ, ಭಾರತೀಯ ಪ್ರಜೆಗಳನ್ನು ಹೇಗೆಲ್ಲಾ ಮೂರ್ಖರನ್ನಾಗಿ ಮಾಡಿದ್ದಾರೆ ಅನ್ನೋದು ಮನವರಿಕೆಯಾಗುತ್ತದೆ ಆ ಮನವರಿಕೆಯಲ್ಲಿ ಒಂದಿಷ್ಟು Shock, ಒಂದಿಷ್ಟು ಮನಕಲುಕುವಿಕೆ, ಒಂದಿಷ್ಟು ಕೋಪ, ಒಂದಿಷ್ಟು ರಕ್ತಕುದಿಯುವಿಕೆ ಆಗದೆ ಇರಲಾರದು.
ಕಾಲಾಂತರದಲ್ಲಿ ಒಬ್ಬ ವ್ಯಕ್ತಿಯನ್ನು ಹೀರೊ ಅಥವಾ ವಿಲನ್ ರನ್ನಾಗಿ ಬಿಂಬಿಸುವುದರಲ್ಲಿ ನಮ್ಮ ದೇಶದ ರಾಜಕೀಯ ಇತಿಹಾಸಕಾರರು ಮತ್ತು ರಾಜಕಾರಣಿಗಳು ನಿಸ್ಸಿಮರು.
ನೀವು ಹುಡುಕಲು ಹೊರಟರೆ ಗಾಂಧಿ ಬಗ್ಗೆ ಸಾಕಷ್ಟು ಲೇಖನಗಳು ಪುಸ್ತಕಗಳು ಸಿಗಬಹುದು. (ಸಿಗದಿದ್ದರೂ ಶಾಲಾ ಪುಸ್ತಕಗಳಲ್ಲಿ ಗಾಂಧಿಯನ್ನು ವೈಭಕರಿಸಿ ಬರೆದ ಪಠ್ಯಗಳು ನಿಮ್ಮ ಮೆದುಳನ್ನು ಆಗಲೇ ಸೇರಿಕೊಂಡಿರುತ್ತವೆ).
ತಾತಾ 1914ರಲ್ಲಿ ಆಫ್ರಿಕದಿಂದ ಭಾರತಕ್ಕೆ ಬಂದ್ರಂತೆ ಇಲ್ಲಿಯ ಅಸ್ಪೃಶ್ಯತೆನ್ನು ನೋಡಿ ಮಮ್ಮಲ? ಮರುಗಿದ್ರಂತೆ. ಬಡವರನ್ನು ನೋಡಿ ಕಳ್ಳು ಚುರ್? ಅಂತಂತೆ, ಮಹಾನ್ ಅಹಿಂಸಾ?ವಾದಿ , ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯಕ್ಕಾಗಿ ಜೈಲು? ಸೇರಿದ್ದು, ಬ್ರಿಟಿಷರಿಂದ ಹೊಡೆತ? ತಿಂದಿದ್ದು, ಸಂಸಾರ? ತ್ಯಾಗ ಮಾಡಿದ್ರು, ಬಟ್ಟೆಯಿಲ್ದೆ ಓಡಾಡ್ತಿದ್ದ ಬಾಲಕನ್ನು ನೋಡಿ ತಾನೂ ಇನ್ಮೇಲೆ ಬಟ್ಟೆ ಇಲ್ದೆ ಬರೀ ಪಂಚೆಯಲ್ಲೇ ಇರ್ತೀನಿ ಅಂದ್ರಂತೆ. ಉಪವಾಸ ಮಾಡಿದ್ರು ಇತ್ಯಾದಿ ಇತ್ಯಾದಿ ಪುಂಗಿರುವ ಸಾವಿರಾರು ಲೇಖನಗಳು ಹರಿದಾಡಿವೆ.
ಆದ್ರೆ ಘೋಡ್ಸೆ ಬಗ್ಗೆ ಬರೆಯುವಾಗ just "ಗಾಂಧಿಯನ್ನು ಘೋಡ್ಸೆ ಗುಂಡಿಟ್ಟು ಕೊಂದ" ಅಂತಷ್ಟೇ ಬರೆದು ಮುಗಿಸಿ ಬಿಟ್ಟಿದ್ದಾರೆ.
ಆಗಲೂ ಈಗಲೂ ಭಾರತೀಯರ ಮನಸ್ಥಿತಿ ಕುದುರೆಯ ಕಣ್ಣಿಗೆ ಕಟ್ಟಿದ ಕಣ್ಕಾಪುವಿನಂತೆ. ಅತ್ತಿತ್ತ ನೋಡದೆ ಕೇವಲ ತನ್ನ ಕಣ್ಣಿಗೆ ಕಾಣುವುದಷ್ಟೇ ಸತ್ಯ ಎಂದು ಸಾಗುವ ಕುದುರೆಯಂತೆ, ನಾವು ಕಣ್ಕಾಪುವನ್ನು ಕಿತ್ತೆಸೆದು ವಿಭಿನ್ಯ ದೆಸೆಯಲ್ಲಿ ನೋಡುವುದೇ ಇಲ್ಲ.
ರಾಮ ಹಿರೋ ಅಂದ್ಮೇಲೆ ರಾಮನ ಶತ್ರು ರಾವಣ ವಿಲನ್ ಅನ್ನೋ mentality ಯನ್ನೇ ಇಟ್ಟುಕೊಂಡು ಬೆಳೆದವರು.
ರಾವಣನಲ್ಲೂ ಮೆಚ್ಚುವಂತ ಗುಣಗಳಿದ್ದವು ಎಂಬುದನ್ನು ವಿಮರ್ಶಿಸುವ ಗೋಜಿಗೆ ಹೋಗುವುದೇ ಇಲ್ಲ.
ಗಾಂಧಿ ಮತ್ತು ಘೋಡ್ಸೆ ಇವರಿಬ್ಬರಲ್ಲಿ ಅದರ್ಶ ವ್ಯಕ್ತಿತ್ವ ಯಾರು ಎಂದು ತೂಕ ಮಾಡಿ ನೋಡುವುದಾದ್ರೆ ಘೋಡ್ಸೆ ಗಾಂಧಿಗಿಂತಲೂ ಒಂದು ತೂಕ ಜಾಸ್ತಿನೆ.....
ಗಾಂಧಿ ದೇಶಕ್ಕಾಗಿ ಉಪವಾಸ ಮಾಡಿದ್ದಾರೆ ಅಂದ್ರೆ ಘೋಡ್ಸೆ ದೇಶಕ್ಕಾಗಿ ಊಟವಿಲ್ಲದೆ ಕಳೆದ ದಿನಗಳಿವೆ, ಗಾಂಧಿ ಬೆವರು ಸುರಿಸಿದ್ದಾರೆ ಅಂದ್ರೆ ಘೋಡ್ಸೆ ರಕ್ತ ಸುರಿಸಿದ್ದಾರೆ. ಗಾಂಧಿ ಜೈಲಿಗೆ ಹೋಗಿದಾರೆ ಅಂದ್ರೆ ಘೋಡ್ಸೆ ಕೂಡ ಚಳುವಳಿಯಲ್ಲಿ ಜೈಲುವಾಸ ಅನುಭವಿಸಿದಾರೆ, ಗಾಂಧಿ ಅಸ್ಪೃಶ್ಯತೆಯ ವಿರುದ್ಧ ಹೋರಾಡಿದ್ದಾರೆಂದರೆ ಘೋಡ್ಸೆ ಕೂಡ 1930ರಲ್ಲಿ ನಾಗರಿಕ ಅಸಹಕಾರ ಚಳುವಳಿಯಲ್ಲಿ ಬಾಗವಹಿಸಿದ್ದರು, ಅಸ್ಪ್ರಶ್ಯ ಸಮುದಾಯದವರನ್ನು ಒಗ್ಗೂಡಿಸಿ ಸಾಮೂಹಿಕ ಭೋಜನಕೂಟಗಳನ್ನು ಸಂಘಟಿಸುತ್ತಿದ್ದರು.
ಗಾಂಧಿ ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯಕ್ಕಾಗಿ ಸಂಸಾರ ಸುಖ?ವನ್ನು ತ್ಯಾಗ ಮಾಡಿದ್ದಾರೆ ಅಂದ್ರೆ ಘೋಡ್ಸೆಯಂತೂ ಭ್ರಹ್ಮಚರ್ಯವನ್ನೆ ಪಾಲಿಸಿದವರು. ಗಾಂಧೀಜಿಯದು ಸಂಸಾರಸುಖವನ್ನೆಲ್ಲಾ ಅನುಭವಿಸಿದ ನಂತರ ಆಚರಿಸಿದ ಭ್ರಹ್ಮಚರ್ಯವಾದರೆ ಘೋಡ್ಸೆಯವರು ಜೀವಮಾನವಿಡೀ ಹೆಂಗಸಿನ ಸಹವಾಸಕ್ಕೆ ಹೋಗಲಿಲ್ಲ, ಅವರದು ಕಠೋರ ಭ್ರಹ್ಮಚರ್ಯ.
ಬರು ಬರುತ್ತಾ ಗಾಂಧೀಜಿಯವರದು ಬಿರ್ಲಾ ಹೌಸ್ನಲ್ಲಿ ಅಯ್ಯಾಸಿ ಜೀವನವಾಗಿದ್ದರೆ ಘೋಡ್ಸೆದು ಸಾವಿನ ಮನೆಯಲ್ಲೂ ಘಾಡ ಧ್ಯಾನ.
"ನೀವು ಅನುಮತಿ ನೀಡಿದರೆ ನಿಮ್ಮನ್ನು ನೇಣುಗಂಬದಿಂದ ತಪ್ಪಿಸಬಲ್ಲೆ" ಎಂದು ವಿನಂತಿಸಿದರೂ "ಹು ಹು ನಾನು ಬದುಕಿದರೆ ಅದು ನನ್ನ ಸ್ವಾರ್ಥವಾದೀತು, ನನ್ನ ಸಾವು ಮುಂದಿನ ಪೀಳಿಗೆಗೆ ಗಾಂಧೀಜಿಯ ಇಬ್ಬಗೆ ನೀತಿ, ಮುಸ್ಲಿಂ ಪ್ರೇಮ ಮತ್ತು ಹಿಂದೂಗಳಿಗೆ ಮಾಡಿದ ಅನ್ಯಾಯಗಳ ಬಗ್ಗೆ ಪಾಠವಾಗಬೇಕು ಹಾಗಾಗಿ ನನನ್ನು ಹುತಾತ್ಮನಾಗಲು ಬಿಡಿ" ಎಂಬ ಹಠ ಘೋಡ್ಸೆದು.
(ಹಾಗೆ ಘೋಡ್ಸೆಯವರನ್ನು ನೇಣುಗಂಬದಿಂದ ಬಿಡಿಸಲು ಬಂದವರು ಮತ್ಯಾರೂ ಅಲ್ಲ ಡಾ ಬಾಬಾಸಾಹೇಬ್ ಅಂಬೇಡ್ಕರ್!)
ಗಾಂಧಿ ಹತ್ಯೆಯ ಇಡೀ ಪ್ರಕರಣ "ಮಹಾಭಾರತ"ವಾದರೆ, ಕೋರ್ಟಿನಲ್ಲಿ ಘೋಡ್ಸೆ ಕೊಟ್ಟ statement "ಭಗವದ್ಗೀತೆ"ಯ ಹಾಗೆ ಅನಿಸಿದ್ದು ಸುಳ್ಳಲ್ಲ ನನಗೆ.
ಮರಣದಂಡನೆ ವಿಧಿಸಿದ ಮೂವರು ನ್ಯಾಯಾಧೀಶರ ಪೈಕಿ ಒಬ್ಬರಾದ ಜಿ ಡಿ ಖೋಸ್ಲಾರವರು ಘೋಡ್ಸೆ ಗಲ್ಲಿಗೇರಿದ ನಂತರ "Murder of Mahatma" ಪುಸ್ತಕ ಬರೆಯುತ್ತಾರೆ. ಅದರಲ್ಲಿ ಹೀಗೊಂದು ಸಾಲು ಬರೆಯುತ್ತಾರೆ "ನೀವು ಗಾಂಧಿ ಕೊಲೆಯನ್ನು ವಿರೋಧಿಸಬಹುದು ಆದರೆ ಘೋಡ್ಸೆಯ ಸಮರ್ಥನೆಯನ್ನಲ್ಲ!" ಹಾಗಿತ್ತು ಘೋಡ್ಸೆಯವರ ವಾದ . ಘೋಡ್ಸೆದು ಅದೆಂತಹ ಮಾತುಗಾರಿಗೆ ಮತ್ತು ಎದೆಗಾರಿಕೆ ಎಂದರೆ......
ನನ್ನ ಪರವಾಗಿ ನಾನೇ ವಾದ ಮಾಡುತ್ತೇನೆಂದು ನಿಂತ.
ಅದಕ್ಕಾಗಿ 93 ಪುಟಗಳಷ್ಟು ಹೇಳಿಕೆಯನ್ನು ಬರೆದ, ಇಡೀ ಹೇಳಿಕೆಯಲ್ಲಿ 35000 ಪದಗಳಿದ್ದವು ಆದರೆ ಒಂದೇ ಒಂದು ಪದವೂ ಕೂಡ ತಾನು ಗಾಂಧಿಯನ್ನು "ಕೊಲೆ" ಮಾಡಿದ್ದೇನೆ ಎಂದು ಬರೆದಿರಲಿಲ್ಲ. ಅದೊಂದು ಕಾರ್ಯವೆಂದು ತಿಳಿದಿದ್ದ, ದೇಶಕ್ಕಾಗಿ ತಾನು ಮಾಡಿರುವ ಒಂದು ಸೇವೆ ಅಂದುಕೊಂಡಿದ್ದ. ಆತನ ಪಾಲಿಗೆ ಅದೊಂದು ಐತಿಹಾಸಿಕ ಅವಶ್ಯಕವಾಗಿತ್ತು.
ಉಳಿದ ಆರೋಪಿಗಳೆಲ್ಲ ಪ್ರಕರಣದಿಂದ ನುಣುಚಿಕೊಳ್ಳಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸಿದರೆ ಘೋಡ್ಸೆ ಒಬ್ಬರೇ
"ನಾನೇ ಕೊಲೆ ಮಾಡಿದ್ದು" ಎಂದು ಎದೆಯುಬ್ಬಿಸಿ ಹೇಳುವ ಪರಿ.....ವಾ!
ಗಾಂಧಿ ಹತ್ಯೆ ಮಾಡುವ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಘೋಡ್ಸೆಜಿಯವರಲ್ಲೊಂದು ಅಳುಕಿತ್ತು. ಒಂದುವೇಳೆ ಗಾಂಧಿಯನ್ನು ಕೊಂದ ತಕ್ಷಣ ಅಲ್ಲಿರುವವರು ತನ್ನನ್ನು ಕೊಂದುಬಿಟ್ಟರೆ? ಅಥವಾ ಪೊಲೀಸರು ಶೂಟ್ ಮಾಡಿ ಬಿಟ್ಟರೆ? ನನ್ನ ಉದ್ದೇಶ ಜನಗಳಿಗೆ ತಲುಪಿಸುವದು ಹೇಗೆ? ತಾನು ಕೊಂದಿದ್ದು ಗಾಂಧಿವಾದವೇ ಹೊರತು ಗಾಂಧಿಯನ್ನಲ್ಲ ಎಂದು ಹೇಳುವುದು ಹೇಗೆ? ಎಂಬ ಆತಂಕ. ದೇವರು ದೊಡ್ಡವನು ಆ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಯಾರೊಬ್ಬರೂ ಗಾಂಧಿಯ ಹತ್ತಿರ ಬರಲಿಲ್ಲ. ಧಾಳಿ ಮಾಡಲು ಯತ್ನಿಸಲಿಲ್ಲ. ಘೋಡ್ಸೆ ಬಂಧನಕ್ಕೊಳಗಾದರು. ಮತ್ತು 9 ತಿಂಗಳ ಸುಧೀರ್ಘ ವಿಚಾರಣೆಗೆ ಒಳಪಟ್ಟಿದ್ದು ಆ ಮೂಲಕ ದೇಶದ ಜನತೆಗೆ ಗಾಂಧಿಯೆಂಬ Fake ಅಹಿಂಸಾವಾದಿಯ ಮುಖವಾಡವನ್ನು ಬಯಲಿಗೆಳೆಯೋಕೆ ಸಾಧ್ಯವಾಗಿದ್ದು. ಅದಕ್ಕೆ ತಾನೇ ಗುಂಡು ಹಾರಿಸಿದ ಮರುಕ್ಷಣ ಗನ್ ಕೆಳಗಿಳಿಸಿ ಮೌನವಾಗಿದ್ದು, ಪೊಲೀಸರಿಗೆ ಸೆರೆಂಡರ್ ಆಗಿದ್ದು. ಗಾಂಧಿ ಹೊರತು ಮತ್ಯಾರಿಗೂ ಗಾಯವಾಗದಿರಲೆಂದು ಹತ್ತಿರದಿಂದ ಗುಂಡು ಹಾರಿಸಿದ್ದು.
ಗಾಂಧಿ ಹತ್ಯೆಯ ಆರೋಪದಲ್ಲಿ ಕೇಸ್ ಫೇಲ್ ಆಗಿದ್ದು ಒಟ್ಟು 9 ಜನರ ಮೇಲೆ ನಾಥುರಾಮ್ ಘೋಡ್ಸೆ , ನಾರಾಯಣ ಆಪ್ಟೆ, ವಿಷ್ಣು ಕರ್ಕರೆ, ಮದನ್ ಲಾಲ್ ಪಹ್ವಾ, ಶಂಕರ್ ಕಿಸ್ಟಯ್ಯ, ಗೋಪಾಲ್ ಗೋಡ್ಸೆ, ಡಾ ಪರಚುರೇ, ದಿಗಂಬರ ಬಡ್ಗೆ ಮತ್ತು ವೀರ್ ಸಾವರ್ಕರ್!
ಇದರಲ್ಲಿ ದಿಗಂಬರ ಬಡ್ಗೆ ಎನ್ನುವವನು ಪಿಸ್ತೂಲ್ ವ್ಯಾಪಾರಿ. ಘೋಡ್ಸೆಗೆ ಪಿಸ್ತೂಲು ಸಪ್ಲೆ ಮಾಡಲಿಕ್ಕೆ ಸಹಕರಿಸಿದವನು ಈತನೇ, ಮಹಾನ್ ವಂಚಕ ಮತ್ತು ಪುಕ್ಕಲ. ತಾನು ಶಿಕ್ಷೆಯಿಂದ ಪಾರಾಗಲು ಅಪ್ರೂವಲ್ ಆಗಲು ಒಪ್ಪಿಕೊಂಡುಬಿಟ್ಟ ಮತ್ತು ಪೊಲೀಸ್ ಇಲಾಖೆಯವರ ತಾಳಕ್ಕೆ ತಕ್ಕಂತೆ ಕುಣಿದ, ಅನವಶ್ಯಕವಾಗಿ ಸಾವರ್ಕರ್ ಮತ್ತು ಗೋಪಾಲ್ ಘೋಡ್ಸೆ( ನಾಥುರಾಮ್ ಘೋಡ್ಸೆಯ ಸಹೋದರ)ಯವರ ಹೆಸರನ್ನು ಹಂತಕರ ಲಿಸ್ಟಿನಲ್ಲಿ ಸೇರಿಸಿಬಿಟ್ಟ. ( ಆನಂತರ ಯಾವುದೇ ಸಾಕ್ಷಗಳು ಸಿಗದಿದ್ದಾಗ ಸಾವರ್ಕರ್ ಅವರನ್ನು ಬಿಡುಗಡೆಗೊಳಿಸಲಾಯಿತು, ಗೋಪಾಲ್ ಘೋಡ್ಸೆಗೆ ಯಾವಜ್ಜೀವ ಶಿಕ್ಷೆ , ಶಂಕರ್ ಕಿಸ್ಟಯ್ಯನಿಗೆ 7 ವರ್ಷಗಳ ಶಿಕ್ಷೆ ನೀಡಲಾಯಿತು ).
ಗಾಂಧಿ ಹತ್ಯೆಯಲ್ಲಿ ಭಾಗವಹಿಸಿದ್ದು ಘೋಡ್ಸೆ ಮತ್ತು ಆಪ್ಟೆ ಇಬ್ಬರೇ ಎಂಬುದು ಸಾಬೀತಾಗಿ ಮರಣದಂಡನೆ ವಿಧಿಸಲಾಯಿತು, ಉಳಿದವರು 20 ಜನವರಿ 1948 ರಂದು ಬಿರ್ಲಾ ಹೌಸ್ ಬಳಿ ಬಾಂಬ್ ಬ್ಲಾಸ್ಟ್ ಮಾಡಿದ್ದಕ್ಕಾಗಿ ಜೀವಾವಧಿ ಶಿಕ್ಷೆಗೆ ಗುರಿಯಾದರು. ಅಪ್ರೂವಲ್ ಆಗಿದ್ದ ಕುತಂತ್ರಿ ದಿಗಂಬರ ಬಡ್ಗೆಯನ್ನು ಬಿಡುಗಡೆ ಮಾಡಲಾಯಿತು.
ಇದೆಲ್ಲದರಲ್ಲೂ ರೋಚಕವಾದ ವ್ಯಕ್ತಿತ್ವವೆಂದರೆ ಘೋಡ್ಸೆಯವರದು, ಗಾಂಧಿ ಹತ್ಯೆಯನು ಮಾಡಿದ್ದು ತಾನಷ್ಟೇ, ಇದಕ್ಕಾಗಿ ಯಾರೂ ಸಹಾಯ ಮಾಡಿಲ್ಲ ಅವರನ್ನೆಲ್ಲ ಬಿಡುಗಡೆ ಮಾಡಿ ಎಂದು ಪ್ರತಿಸಲವೂ ವಾದಿಸಿದ್ದು.
ಘೋಡ್ಸೆ ಮುಖದಲ್ಲಿ ಯಾವುದೇ ಅತೃಪ್ತಿಯಾಗಲಿ ತಪ್ಪಿತಸ್ಥ ಭಾವ ಇರಲಿಲ್ಲ. ಅವರಲ್ಲೊಂದು ಹೆಮ್ಮೆಯಿತ್ತು, ಸಾಧಕನ ಛಾಯೆಯಿತ್ತು. ಸಂತೃಪ್ತಭಾವವಿತ್ತು.
ಇತಿಹಾಸವನ್ನು ಯಾವಾಗ್ಲೂ ಸುಮ್ನೇ ಓದೋದಲ್ಲ ಅದನ್ನ ಅವತ್ತಿನ ಸನ್ನಿವೇಶದಲ್ಲಿ ಕಲ್ಪನೆ ಮಾಡ್ಕೊಂಡು ನೋಡ್ಬೇಕು. ನಿಮ್ ಅಜ್ಜಿ ತಾತ ನಿಮಗೆ 100 ರೂಪಾಯಿ ಖರ್ಚು ಮಾಡಿದ್ವಿ ಅಂತಂದ್ರೆ ಓಹ್ just 100 ರೂಪಾಯಿಯಾ ಅಂತ ಯೋಚನೆ ಮಾಡೋ ಬದಲು ಅಂದಿನ ಪರಿಸ್ತಿಯಲ್ಲಿ 100 ರೂಪಾಯಿಯೆಂದರೆ ಎಷ್ಟು ಅನ್ನೋದನ್ನ ಯೋಚಿಸಬೇಕಾಗುತ್ತದೆ.
ಭಾರತದ ವಿಭಜನೆಯ ಸಂಧರ್ಭದಲ್ಲಿ ಗಾಂಧೀಜಿ, ಭಾರತದ ಲಕ್ಷಾಂತರ ಹೋರಾಟಗಾರರ ಕೆಂಗಣ್ಣಿಗೆ ಗುರಿಯಾಗಿದ್ದದ್ದು ನಿಜ. ಮುಸ್ಲಿಮರ ಮೇಲಿನ ಅತಿಯಾದ ಮೃದುತ್ವ. ಹಿಂದುಗಳ ಮೇಲಿನ ಅಸಡ್ಯ ಭಾವನೆ.
ವಿಭಜನೆಯ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿ ಪಾಕಿಸ್ತಾನದಿಂದ ಬರುವ ರೈಲುಗಳಲ್ಲಿ ಹಿಂದುಗಳ ರಾಶಿ ರಾಶಿ ಹೆಣಗಳು ಬರುತ್ತಿದ್ದವು. ಪಾಕಿಸ್ತಾನದಿಂದ ಬರುವ ಹಿಂದುಗಳ ಹೆಣಗಳಲ್ಲಿ ಕೇವಲ ಪುರುಷರ ಹೆಣಗಳೇ ಬರುತ್ತಿದ್ದವು. ಮಹಿಳೆಯರು ಪಾಕಿಸ್ತಾನ ಮುಸಲ್ಮಾನರಿಂದ ಬಲಾತ್ಕಾರಗೊಳ್ಳುತ್ತಾ ಮತಾಂತರಗೊಳ್ಳುತ್ತಾ ಅಲ್ಲೇ ಉಳಿದುಕೊಂಡಿದ್ದವು. ಇದನ್ನೆಲ್ಲಾ ನೋಡಿ ಇಲ್ಲಿಯ ಹಿಂದುಗಳು ಕ್ರೋದಿತಗೊಂಡರು ಅಲ್ಲಲ್ಲಿ ಮುಸಲ್ಮಾನರ ಮೇಲೆ ಹಿಂದೂಗಳಿಂದ ಹಲ್ಲೆಗಳಾದವು ಆಗ ಗಾಂಧೀಜಿ ತಕ್ಷಣ ಖಿಲಾಪತ್ ಚಳುವಳಿಯ ಮೂಲಕ ಉಪವಾಸಕ್ಕೆ ಕುಳಿತುಬಿಟ್ಟ. ಸತ್ಯಾಗ್ರಹದಲ್ಲಿ ಹಿಂದೂಗಳ ಆಕ್ರೋಶವನ್ನು ದಮನವಿಕ್ಕಲು ಮತ್ತು ಹೊಸದಾಗಿ ನಿರ್ಮಾಣಗೊಂಡ ಪಾಕಿಸ್ತಾನಕ್ಕೆ 55 ಕೋಟಿ ಪರಿಹಾರ ಒದಗಿಸಲು ಅಹಿಂಸಾವಾದಿ ಅಕ್ಷರಸಹ ಪಣತೊಟ್ಟಿದ್ದ. ಗಾಂಧೀಜಿಗೆ ಮುಸಲ್ಮಾನರ ಮೇಲೆ ಎಷ್ಟು ಮೋಹವಿತ್ತೆಂದರೆ ಮುಸಲ್ಮಾನರು ದಾಳಿ ಮಾಡಿದರೆ ಸುಮ್ಮನಿರುವ ಹಿಂದೂಗಳನ್ನು ಹೇಡಿಗಳು ಅಂದನೆ ಹೊರತು ದಾಳಿಕೋರರಿಗೆ ಶಿಕ್ಷೆಯಾಗಲಿ ಎಂದು ಹೇಳಲಿಲ್ಲ. ಅವರನ್ನು ನಿರಾಶ್ರೀತರು ಪಾಪದವರು ಎಂದನಂತೆ, ಸ್ವತಃ ತನ್ನ ಎರಡು ಮಕ್ಕಳನ್ನು ಸ್ವಾಮಿ ಶ್ರದ್ಧಾನಂದ ಆಶ್ರಮದಲ್ಲಿ ಬಿಟ್ಟಿದ್ದರು, ಅಂತಹ ನಿಸ್ಪಾಪಿ ಶೃದ್ದಾನಂದರನ್ನು 23 ಡಿಸೆಂಬರ್ 1926 ರಂದು ಅಬ್ದುಲ್ ರಶೀದ್ ಎನ್ನುವವನು ಕೊಂದು ಹಾಕುತ್ತಾನೆ. ಆತನನ್ನು ಒಂದೇ ಒಂದು ಸಲವೂ ಖಂಡಿಸಲಿಲ್ಲ ಬದಲಾಗಿ He is my brother ಎಂದರಂತೆ.
ಇತಿಹಾಸಕಾರರಿಂದ ಎಲ್ಲೂ ನಮೂದಿಸಲ್ಪಡದ ಗಾಂಧಿಯವರ ಮುಸ್ಲಿಂ ಪ್ರೇಮ ಎಷ್ಟಿತ್ತೆಂದು ಹೇಳುತ್ತೇನೆ ಕೇಳಿ.
1920 ರಲ್ಲಿ ಭಾರತದ ಎಲ್ಲಾ ಮಸೀದಿಗಳಿಂದ ಎರಡು ಪುಸ್ತಕಗಳನ್ನು ವಿತರಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ ಒಂದು ಪುಸ್ತಕಕ್ಕೆ "ಕೃಷ್ಣ ತೇರಿ ಗೀತಾ ಜಲಾನಿ ಪಡೇಗಿ" ( ಕೃಷ್ಣ ನಿನ್ನ ಗೀತೆಯನ್ನು ಸುಡಬೇಕಾಗುತ್ತದೆ) ಎಂದು ಹೆಸರಿಸಿಟ್ಟಿದ್ದರೆ, ಎರಡನೆಯ ಪುಸ್ತಕಕ್ಕೆ "ಹತ್ತೊಂಬತ್ತನೇ ಶತಮಾನದ ಕಾಮಪ್ರಚೋದಕ ಮಹರ್ಷಿ" ಎಂದು ಹೆಸರಿಸಿಟ್ಟಿದ್ದರು. ಎರಡೂ ಪುಸ್ತಕಗಳಲ್ಲೂ ಲೇಖಕ ಮತ್ತು ಪ್ರಕಾಶಕರ ಹೆಸರು ಇರಲಿಲ್ಲ, ಮತ್ತು ಈ ಎರಡೂ ಪುಸ್ತಕಗಳಲ್ಲೂ ಭಗವಾನ್ ಶ್ರೀ ಕೃಷ್ಣ, ಹಿಂದೂ ಧರ್ಮದ ಬಗ?
***
ಶ್ರೀಶ್ರೀವಿಶ್ವನಂದನ ತೀರ್ಥರು Hanasoge, near K R Nagara
ಲೌಕಿಕವಾಗಿ ಒಬ್ಬ ಮನುಷ್ಯ ಗಳಿಸಬಹುದಾದ ಅತ್ಯುನ್ನತ ವಿದ್ಯೆ, ವಿದ್ಯೆಯ ಫಲಿತವಾದ ಸಾಮಾಜಿಕ ಸ್ಥಾನಮಾನಗಳು ಇವೆಲ್ಲವನ್ನೂ ತೊರೆದು, ತುರೀಯಾಶ್ರಮವನ್ನು ಸ್ವೀಕರಿಸಿ ನಿಜವಾದಂತಹ ಅರ್ಥದಲ್ಲಿ ವಿರಕ್ತನಂತೆ ಬದುಕುವುದು ಸಾಧಾರಣವಾದಂತಹ ಸಂಗತಿಯಲ್ಲ. ತಮ್ಮ ಕಠಿಣವಾದಂತಹ ತಪಶ್ಚರ್ಯೆಯಿಂದ ಈ ರೀತಿಯ ಆಶ್ರಮಧರ್ಮ ಪಾಲನೆ ಸಾಧ್ಯವೆ? ಎಂಬ ಅಚ್ಚರಿಯನ್ನೂ ಮೂಡಿಸುತ್ತಿರುವ ಮಹನೀಯರು ಶ್ರೀವಿಶ್ವನಂದನ ತೀರ್ಥರು.
ಶ್ರೀರಾಮಮೂರ್ತಿ ಆಚಾರ್ಯ ಹಾಗೂ ಶ್ರೀಮತಿ ಸುಶೀಲಮ್ಮನವರ ಮಗನಾಗಿ 14-04-1951 ರಲ್ಲಿ ಬೆಂಗಳೂರಿನಲ್ಲಿ ಜನಿಸಿದ ಶ್ರೀರಘುನಂದನಾಚಾರ್ಯರು ಮೂಲತ: ಕಮ್ಯೂನಿಕೇಷನ್ ಇಂಜಿನಿಯರ್, ನಂತರ ಎಂ.ಎಸ್.ಸಿ ಪದವಿ, ಇಂಡಿಯನ್ ಇನ್ಸ್ಟಿಟ್ಯೂಟ್ ಆಫ್ ಸೈನ್ಸ್ (IISc) ನಿಂದ ವಿಖ್ಯಾತ ಪ್ರಾಧ್ಯಾಪಕ ಡಾ.ಜಿ.ವಿ.ಆನಂದ್ ರವರ ಮಾರ್ಗದರ್ಶನದಲ್ಲಿ ಭೌತಶಾಸ್ತ್ರದ String Theory ಕುರಿತ ಫ್ರೌಢ ಅಧ್ಯಯನಕ್ಕೆ ಪಿ.ಎಚ್.ಡಿ.ಪದವಿ, ವಿದ್ಯಾಭ್ಯಾಸದ ತರುವಾಯ ಪ್ರತಿಷ್ಠಿತ IISc ನಲ್ಲಿ ನಾಲ್ಕು ವರ್ಷಗಳ ಕಾಲ ಉದ್ಯೋಗ. ಭೌತಶಾಸ್ತ್ರದಲ್ಲಿ ಉನ್ನತ ವ್ಯಾಸಂಗದ ನಂತರ ಅಧ್ಯಾತ್ಮದ ಸೆಳೆತ. ಮೈಸೂರಿನ ಮಹಾಸಾಧಕ ಯತಿವರೇಣ್ಯ ಶ್ರೀದೇವೇಂದ್ರತೀರ್ಥರ ಸಂಪರ್ಕ. ಶ್ರೀದೇವೇಂದ್ರತೀರ್ಥರ ಸಂಪರ್ಕದ ಸೆಳೆತ ಎಷ್ಟು ತೀವ್ರವಾಗಿತ್ತೆಂದರೆ ಲೌಕಿಕ ಉದ್ಯೋಗವನ್ನು ತೊರೆದು ಡಾ. ರಘುನಂದನಾಚಾರ್ಯರು ಆಧ್ಯಾತ್ಮದ ಕಡೆ ಗಮನ ಹರಿಸಿದರು. ಶ್ರೀಚಿತ್ರದುರ್ಗ ಪ್ರಾಣೇಶಾಚಾರ್ ಹಾಗೂ ಲೈಬ್ರರಿ ಕೃಷ್ಣಾಚಾರ್ಯರ ಬಳಿ ಅಧ್ಯಾತ್ಮದ ಪ್ರಾರಂಭಿಕ ಪಾಠಗಳನ್ನು ಅಭ್ಯಸಿಸಿದ ಡಾ. ರಘುನಂದನಾಚಾರ್ಯರು ನಂತರ ಶ್ರೀ ಇನ್ನಾ ಕೃಷ್ಣಾಚಾರ್ಯರ ಬಳಿ ಪೌರೋಹಿತ್ಯ ಹಾಗೂ ಋಗ್ವೇದಗಳ ಅಧ್ಯಯನವನ್ನು ನಡೆಸಿದರು. ಶ್ರೀದೇವೇಂದ್ರತೀರ್ಥರ ಬಳಿಯಲ್ಲಿ ಶ್ರೀವಿಷ್ಣುತತ್ತ್ವನಿರ್ಣಯ, ಶ್ರೀಮನ್ನ್ಯಾಯಸುಧಾ ಮೊದಲಾದ ಉದ್ಗ್ರಂಥಗಳ ಅಧ್ಯಯನ ನಡೆಸಿದ ಡಾ.ರಘುನಂದನಾಚಾರ್ಯರು ಭಂಡಾರಕೇರಿ ಮಠದ ಶ್ರೀ ವಿದ್ಯೇಶತೀರ್ಥ ಶ್ರೀಪಾದಂಗಳವರಲ್ಲಿ ನ್ಯಾಯಾಮೃತ ಕೃತಿಯ ಅಧ್ಯಯನವನ್ನೂ ಹಾಗೂ ಶ್ರೀ ಪೇಜಾವರ ಅಧೋಕ್ಷಜ ಮಠದ ಶ್ರೀವಿಶ್ವೇಶತೀರ್ಥ ಶ್ರೀಪಾದಂಗಳವರಲ್ಲಿ 'ತಾತ್ಪರ್ಯ ಚಂದ್ರಿಕಾ' ಕೃತಿಯನ್ನು ಅಧ್ಯಯನ ಮಾಡಿದರು. ಚತುರ್ವೇದಗಳಲ್ಲಿ ಮಹಾಪಂಡಿತರಾದ ಶ್ರೀಪೇಜಾವರ ಮಠದ ಶ್ರೀವಿಶ್ವಪ್ರಸನ್ನತೀರ್ಥರಲ್ಲಿ ಯಜುರ್ವೇದ ಹಾಗೂ ಅಥರ್ವವೇದಗಳನ್ನು ಅಧ್ಯಯನ ಮಾಡಿದ ಡಾ.ರಘುನಂದನಾಚಾರ್ಯರು, ಪರಿಪಕ್ವವಾದಂತಹ ಜೀವನಾನುಭವವನ್ನು ಹೊಂದಿ, ತುರೀಯಾಶ್ರಮವನ್ನು ಸ್ವೀಕರಿಸಬೇಕು ಎಂಬ ಪ್ರಬಲವಾದಂತಹ ಇಚ್ಛೆಯಿಂದ ಪ್ರಾತ:ಸ್ಮರಣೀಯರಾದ ಶ್ರೀವಿಶ್ವೇಶತೀರ್ಥ ಶ್ರೀಪಾದಂಗಳವರಿಂದ ಭಾಗವತಕ್ಕೆ 'ವಿಜಯಧ್ವಜೀಯ' ಎಂದೇ ಖ್ಯಾತವಾಗಿರುವ 'ಪದರತ್ನಾವಲಿ' ವ್ಯಾಖ್ಯಾನವನ್ನು ರಚಿಸಿದ ಶ್ರೀವಿಜಯಧ್ವಜತೀರ್ಥರ ದಿವ್ಯಸಾನ್ನಿಧ್ಯದ ಕಣ್ವತೀರ್ಥದ ಪುಣ್ಯಭೂಮಿಯಲ್ಲಿ, ಚೈತ್ರಕೃಷ್ಣನವಮಿ (5-5-2002)ಯಂದು ಶ್ರೀವಿಶ್ವನಂದನತೀರ್ಥರೆಂಬ ಆಶ್ರಮನಾಮದೊಂದಿಗೆ ತುರೀಯಾಶ್ರಮವನ್ನು ಸ್ವೀಕರಿಸಿದರು. ಶ್ರೀಮಧ್ವರ ಸಮಗ್ರ ಸರ್ವಮೂಲ ಗ್ರಂಥಗಳ ಹಾಗೂ ಸಮಗ್ರಭಾಗವತದ ಉಪದೇಶಪಡೆದಿರುವ ಶ್ರೀವಿಶ್ವನಂದನತೀರ್ಥರು ಶಾಸ್ತ್ರಗಳ ವಿವಿಧ ಶಾಖೆಗಳ ವಿಶಿಷ್ಟವಾದಂತಹ ಅಧ್ಯಯನವನ್ನು ನಡೆಸಿ, ಮೋಕ್ಷಶಾಸ್ತ್ರವೆಂದೇ ಖ್ಯಾತವಾಗಿರುವ 'ಭಾಗವತ' ದ ಅಧ್ಯಯನದಲ್ಲಿ ಸದಾ ನಿರತರಾಗಿದ್ದಾರೆ. 113ಕ್ಕೂ ಹೆಚ್ಚು ಬಾರಿ ಭಾಗವತದ ಮಂಗಳ, ಎರಡೆರಡು ಬಾರಿ ತಾತ್ಪರ್ಯ ನಿರ್ಣಯ, ತತ್ತ್ವನಿರ್ಣಯ ಮಂಗಳಗಳನ್ನು ಮಾಡಿದ್ದಾರೆ. ದಶಮಿ-ದ್ವಾದಶಿಗಳಂದು ಅಲವಣ ವ್ರತ, ನಿರ್ಜಲ ಏಕಾದಶೀ, ಶ್ರವಣೋಪವಾಸ ಮೊದಲಾದಂತಹ ವ್ರತಗಳನ್ನು ಕಿಂಚಿತ್ತೂ ಲೋಪವೂ ಬರದಂತೆ ಆಚರಿಸುತ್ತಾ ಬಂದಿರುವ ಶ್ರೀಗಳು ಧಾರ್ಮಿಕ ವಿಷಯಗಳ ಆಚರಣೆಯ ಬಗ್ಗೆ ಅಧಿಕೃತವಾಗಿ ಮಾತನಾಡಬಲ್ಲವರು ಮತ್ತು ಮಾರ್ಗದರ್ಶನ ನೀಡಬಲ್ಲವರು.
ಪೂಜ್ಯ ಶ್ರೀಪಾದರ ವಾಙ್ಮಯಸೇವೆಯೂ ಅಪೂರ್ವವಾದದ್ದು. ಐದು ಸರ್ಗಗಳನ್ನು ಹೊಂದಿರುವ ಶ್ರೀಭೀಮಸೇನದೇವರ ಮಹಿಮೆಯನ್ನು ವರ್ಣಿಸುವ ಶ್ರೀಭಾರತೀಶವಿಜಯ ( ಈ ಕೃತಿಗೆ ಶ್ರೀವಾದಿರಾಜಗುರುಸಾರ್ವಭೌಮರ ಶ್ರೀರುಗ್ಮಿಣೀಶವಿಜಯದ ಪ್ರೇರಣೆ), ತಮ್ಮ ವಿದ್ಯಾಗುರುಗಳಾದ ಶ್ರೀದೇವೇಂದ್ರತೀರ್ಥರ ನುಡಿಮುತ್ತುಗಳನ್ನು ಸಂಗ್ರಹಿಸಿರುವ ಶ್ರೀದೇವೇಂದ್ರತೀರ್ಥರ ನುಡಿಮುತ್ತುಗಳು, ಶ್ರೀಭಾಗವತ ಪ್ರತಿ ಶ್ಲೋಕಗಳಿಗೆ ಸಂಸ್ಕೃತಭಾಷೆಯಲ್ಲಿ ವ್ಯಾಖ್ಯಾನ, ಭೂಗೋಳ ವರ್ಣನೆ, ಕರ್ನಾಟಕ ವಿಷ್ಣುಸಹಸ್ರನಾಮ,ಶ್ರೀವಿಶ್ವನಂದನ ತೀರ್ಥರ ಆಜ್ಞಾಪತ್ರ, ಸೃಷ್ಟಿವಿಲಾಸ( ಸಂಸ್ಕೃತ, ಕನ್ನಡ), ತರ್ಕಸಂಗ್ರಹ ಖಂಡನಮ್ (ಸಂಸ್ಕೃತ), ಕರ್ನಾಟಕ ಶ್ರೀಭಗವದ್ಗೀತಾ. ತಂತ್ರಸಾರ ಸಂಗ್ರಹ (ಸಂಸ್ಕೃತ ಸಂಪಾದನೆ), ದೃಷ್ಟಾಂತತೀರ್ಥ ದೇವೇಂದ್ರತೀರ್ಥರು, ಖಂಡನಾ ತ್ರಯ ಟೀಕಾ ಸಂಗ್ರಹ (ಸಂಸ್ಕೃತ, ಕನ್ನಡ), ಲಯವಿಲಾಸ (ಸಂಸ್ಕೃತ, ಕನ್ನಡ), ಗೋಪೀವಿಲಾಸ, ಕರ್ನಾಟಕ ಮಧ್ವವಿಜಯ, ಶ್ರೀಹಯಗ್ರೀವಸ್ತೋತ್ರರತ್ನಂ, ಪ್ರಮಾಣ ಪ್ರವೇಶ, ತತ್ತ್ವಸಂಗ್ರಹ (ಸಂಸ್ಕೃತ,ಕನ್ನಡ), ಪಿತೃಯಜ್ಞ, ಕರ್ನಾಟಕ ಹರಿವಾಯುಸ್ತುತಿ ಮೊದಲಾದ ಅನೇಕ ಕೃತಿಗಳನ್ನು ಪರಮಪೂಜ್ಯ ಶ್ರೀಗಳಿಂದ ವಾಙ್ಮಯಲೋಕಕ್ಕೆ ಸಮರ್ಪಿತವಾಗಿವೆ.
ಕೆ.ಆರ್.ನಗರ ತಾಲ್ಲೂಕಿನ ಹನಸೋಗೆ ಎಂಬ ಗ್ರಾಮದಲ್ಲಿ 'ಮಧ್ವಮಠ'ವನ್ನು ಸ್ಥಾಪಿಸಿ, ಲೌಕಿಕವಾದಂತಹ ಎಲ್ಲಾ ಪ್ರಚಾರಗಳಿಂದ ದೂರ ಉಳಿದು ಶ್ರೀ ವಿಶ್ವೇಶತೀರ್ಥರು ಹಾಗೂ ಶ್ರೀಸತ್ಯಾತ್ಮತೀರ್ಥರು ನೀಡಿರುವ ಅಪೂರ್ವಪ್ರತಿಮೆಗಳನ್ನು ಹಾಗೂ ಶ್ರೀವಿಶ್ವಪ್ರಸನ್ನ ತೀರ್ಥರು ನೀಡಿರುವ ಶ್ರೀಹಯಗ್ರೀವದೇವರ ಪೂಜೆ, ಉಪಾಸನೆಯಲ್ಲಿ ತೊಡಗಿರುವ ಮಹಾಸಾಧಕ ಶ್ರೀವಿಶ್ವನಂದನ ತೀರ್ಥ ಶ್ರೀಪಾದಂಗಳವರ ಶ್ರೀಚರಣಗಳಿಗೆ ಅನಂತ ನಮನಗಳು. ಡಾ.ಬಿ.ಎನ್.ವೇಣುಗೋಪಾಲ
**
ಶ್ರೀಪಾದರು ತಮ್ಮ 50ನೇ ವರ್ಷದಲ್ಲಿ ಉಡುಪಿ ಪೇಜಾವರ ಮಠದ ಶ್ರೀ ವಿಶ್ವೇಶತೀರ್ಥ ಶ್ರೀಪಾದರಿಂದ ಸನ್ಯಾಸ ದೀಕ್ಷೆ ಪಡೆದಿದ್ದರು.
ಪ್ರತಿನಿತ್ಯ ಕಾವೇರಿ ನದಿಯಲ್ಲಿ ತ್ರಿಕಾಲ ಸ್ನಾನ , ಜಪ, ತಪ ಅನುಷ್ಠಾನ ನಿರತರಾಗಿದ್ದ ಶ್ರೀಪಾದರು.
ಮೈಸೂರು ಶ್ರೀ ದೇವೇಂದ್ರತೀರ್ಥ ಶ್ರೀಪಾದರಲ್ಲಿ ಅಧ್ಯಯನ ನಡೆಸಿದ್ದರು.
ಸಿದ್ಧಾಂತದಲ್ಲಿ ಪಾಂಡಿತ್ಯ, ದೀಕ್ಷೆ,ಅನುಷ್ಠಾನದಲ್ಲಿ ಪರಮ ನಿಷ್ಠೆ ಅವರ ವಿಶೇಷ. ಸುಮಾರು ಐವತ್ತಕ್ಕೂ ಹೆಚ್ಚು ಗ್ರಂಥಗಳನ್ನು ರಚಿಸಿದ್ದರು.
ಸುಮಧ್ವವಿಜಯ ಗ್ರಂಥವನ್ನು ಸಂಪೂರ್ಣ ಕನ್ನಡದಲ್ಲಿ ಕಾವ್ಯವನ್ನು ರಚಿಸಿದ್ದರು
***
ಬನ್ನಂಜೆ ಗೋವಿಂದಾಚಾರ್ಯ
ಶ್ರೀ ಬನ್ನಂಜೆ ಗೋವಿಂದಾಚಾರ್ಯರ ಮೂರನೆಯ ಪುಣ್ಯಸ್ಮರಣೆಯ ದಿನದಂದು ಅವರನ್ನು ಕುರಿತು ಹಿಂದೆ ಬರೆದ ಎರಡು ಲೇಖನಗಳನ್ನು ಇಲ್ಲಿ ಗುರುಗಳ ಪುಣ್ಮಸ್ಮರಣೆಯಲ್ಲಿ ಪುನ: ಹಂಚಿ ಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದೇನೆ. ವೇಣುಗೋಪಾಲ ಬಿ.ಎನ್.
ಲೇಖನ ೧- ಶ್ರೀಬನ್ನಂಜೆ ಗೋವಿಂದಾಚಾರ್ಯರು-
ನೆನೆದಾಗಲೆಲ್ಲಾ ಕಣ್ಣು ತೇವವಾಗುತ್ತದೆ. ಬೆಳಕೊಂದು ಬಳಿಯಲ್ಲಿ ಸುಳಿದಾಡುತ್ತಿದ್ದಾಗಲೂ ಕಣ್ಣುಗಳಿಗೆ ಪಟ್ಟಿಯನ್ನು ಕಟ್ಟಿಕೊಂಡು ಕತ್ತಲೆಯಲ್ಲಿ ಕುಳಿತವರು ಹಲವರು. ʼಅರಿವೆʼಯ ಬಗೆಗಿದ್ದ ಪೂರ್ವಾಗ್ರಹ ಅರಿವನ್ನು ಮರೆಮಾಡಿತು. ಬಾದರಾಯಣ,ಮಧ್ವರ ಆಣತಿಯಂತೆ ಬಾಳ ಬಟ್ಟೆಯನ್ನು ತೋರಬಂದವರನ್ನು ಬಟ್ಟೆಯ ಕಾರಣದಿಂದ ದೂರವಿರಿಸಿದೆವು. ಅವರಾಡಿದ ಕೆಲವೊಂದು ಮಾತುಗಳೂ ಆಡಬಾರದಿತ್ತೆನೋ ಎನಿಸಿದರೂ,ಅವರು ನೀಡಿದ ಕೊಡುಗೆಯನ್ನು ಜನ ಮರೆಯಬಾರದಿತ್ತು.
'ಪರಾಶರಸೂನು'ವಿನ ಪರಮಾನುಗ್ರಹ, ಪೂರ್ಣಬೋಧ'ರಪೂರ್ಣಾನುಗ್ರಹಗಳ ಮೂರ್ತರೂಪದಂತೆ ನಮ್ಮೊಡನೆ ಇದ್ದು ಮಾಧ್ವವಾಙ್ಮಯಕ್ಕೆ ಅಪೂರ್ವ ಸೇವೆ ಸಲ್ಲಿಸಿದ ವಿದ್ಯಾವಾಚಸ್ಪತಿ', 'ಅಭಿನವ ಪಂಡಿತಾಚಾರ್ಯ' 'ಪದ್ಮಶ್ರೀ'ಡಾ. ಬನ್ನಂಜೆ ಗೋವಿಂದಾಚಾರ್ಯರಪ್ರವಚನವೆಂದರೆ, ಆಚಾರ್ಯರ ನಾಲಗೆಯಲ್ಲಿ ನಾಲ್ಮೊಗನರಸಿ ನಲಿದಾಡುತ್ತಾಳೆ. ವೇದಾಂತದ ಗಹನತತ್ತ್ವಗಳೇ ಇರಲಿ, ಮಧ್ವಸಿದ್ಧಾಂತದಕಠಿಣ ಪ್ರಮೇಯಗಳೇ ಇರಲಿ, ರಾಮಾಯಣ, ಭಾಗವತ, ಭಾರತ, ಭಗವದ್ಗೀತೆಗಳ ಪ್ರವಚನವೇ ಇರಲಿ, ಆಚಾರ್ಯರ ವಾಣಿ ಶ್ರೋತೃಗಳ ಸರ್ವೇಂದ್ರಿಯಗಳನ್ನೂ ಶ್ರವಣೇಂದ್ರಿಯದಲ್ಲಿ ಲಯಗೊಳಿಸಬಲ್ಲದು. ಕೇಳುಗರು ಕ್ಷಣಾರ್ಧದಲ್ಲಿ ಆಚಾರ್ಯರ ವಾಗೀಂದ್ರಜಾಲದ ಮಾಯೆಯಲ್ಲಿ ಬಂಧಿಗಳು. ಆಚಾರ್ಯರು ತನಗೆ ತಿಳಿದಿದೆ ಎಂದು ಹೇಳುವುದಿಲ್ಲ, ಒಂದೊಮ್ಮೆ ಹೇಳಿದರೂ ತಿಳಿದ್ದೆಲ್ಲವನ್ನೂ ಹೇಳುವ ತವಕ, ತಿಳಿಯಾದದ್ದನ್ನು ಹೇಳುವ ತುಡಿತ ಅವರ ಪ್ರತಿಮಾತಿನಲ್ಲೂ ವ್ಯಕ್ತ. ಅವರು ತಿಳಿವಿನ ಜಲಧಿಯನ್ನು ಈಜಿ ಪಾರಂಗತರಾಗುವುದರಲ್ಲಿ ಆಸಕ್ತರಲ್ಲ, ವಿದ್ವದ್ ಶರಧಿಯಲ್ಲಿ ಮುಳುಗಿ ರತ್ನಗಳನ್ನು ಹೆಕ್ಕಿ ತರಬಲ್ಲ ಶಕ್ತರು. 1936ರ ಆಗಸ್ಟ್ ಮೂರರಂದು ಉಡುಪಿಯ ಮಹಾವಿದ್ವಾಂಸ ಶ್ರೀಪಡಮನ್ನೂರು ನಾರಾಯಣಾಚಾರ್ಯರ ಮಗನಾಗಿ ಜನಿಸಿದ ಶ್ರೀಗೋವಿಂದಾಚಾರ್ಯರು ಶ್ರೀಪಲಿಮಾರು,ಭಂಡಾರಕೇರಿ ಮಠಾಧೀಶರಾಗಿದ್ದ ಶ್ರೀವಿದ್ಯಾಮಾನ್ಯರು ಹಾಗೂ ಶ್ರೀಕಾಣಿಯೂರು ಮಠಾಧೀಶರಾಗಿದ್ದ ಶ್ರೀವಿದ್ಯಾಸಮುದ್ರ ತೀರ್ಥರಿಂದ ಹೆಚ್ಚು ಪ್ರಭಾವಿತರಾದರು. ಶ್ರೀಬನ್ನಂಜೆ ತಮ್ಮಪ್ರವಚನಗಳ ಮೂಲಕ ಎಷ್ಟು ಜ್ಞಾನ ಪ್ರಸರಣಕ್ಕೆ ದೀಕ್ಷಾಬದ್ಧರೋ ಅಷ್ಟೇ ತಮ್ಮ ಸಂಶೋಧನೆ, ಗ್ರಂಥಗಳ ಮೂಲಕವೂ. ಬನ್ನಂಜೆಯವರ ಬರಹವೂ ಮಾತಿನಷ್ಟೇ ಸುಭಗ. ವಾಗರ್ಥಗಳ ಮಧುರ ಮಿಲನ, ವರಕವಿ ದ.ರಾ.ಬೇಂದ್ರೆಯಂತವರೇ ಬನ್ನಂಜೆ ಬರಹವನ್ನು ಕುರಿತು, "ಹೆಜ್ಜೆ ಹೆಜ್ಜೆಗೆ ರಸೋಕ್ತಿ, ಭಾವಗೀತ ಸದೃಶವಾಕ್ಯ ಪುಂಜ, ಪುಂಜ...", "ಸುಂದರ ಸೂಕ್ತಿಗರ್ಭಂ" ಈ ಗದ್ಯ ಎಂದು ನುಡಿದಿದ್ದಾರೆ. "ಬನ್ನಂಜೆ ಹೊಸತನ್ನು ಹೇಳಲಿಲ್ಲ, ಆದರೆ ಹೇಳಿದ್ದು ಹಳತು ಅಲ್ಲವೇ ಅಲ್ಲ." ಎಂಬ ಸತ್ಯಕಾಮರ ಮಾತು ಸತ್ಯ. ವೇದವ್ಯಾಸರು, ಆಚಾರ್ಯಮಧ್ವರು, ವಾಲ್ಮೀಕಿ, ಬಾಣಭಟ್ಟ, ಭವಭೂತಿ, ತ್ರಿವಿಕ್ರಮ ಪಂಡಿತಾಚಾರ್ಯರು, ಹರಿದಾಸರು ಬನ್ನಂಜೆಯವರ ಸಾಹಿತ್ಯದ ಮೂಲಕ ಕನ್ನಡಜನಕ್ಕೆ ಹೆಚ್ಚು ಹತ್ತಿರವಾದರು. ವೇದವ್ಯಾಸ. ಮಧ್ವರಂತೂ ಬನ್ನಂಜೆಯವರ ಚಿಂತನದ ಮೂಲ ಸ್ರೋತ. ಭಗವದ್ಗೀತೆಯನ್ನು 'ಭಗವಂತನ ನಲ್ನುಡಿ'ಯಾಗಿ ಅನುವಾದಿಸಿ ಬನ್ನಂಜೆ ಭಗವದ್ಗೀತೆ ಐತಿಹಾಸಿಕವಾಗಿ, ಮನ:ಶಾಸ್ತ್ರೀಯವಾಗಿ ಹಾಗೂ ಭಗವತ್ ಪರವಾಗಿ ಯಾವ ಬಗೆಯಲ್ಲಿ ನಮ್ಮ ಮುಂದೆ ತೆರೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತದೆ ಎಂದು ತೋರಿದರು.
ಆಚಾರ್ಯಮಧ್ವರ ಹೃದಯದ ಹಾಡು'ದ್ವಾದಶಸ್ತೋತ್ರ"ಗಳನ್ನು ಬನ್ನಂಜೆ ಕನ್ನಡದಲ್ಲಿ ಹಾಡಿದಾಗ, ಆನಂದತೀರ್ಥರು ಆನಂದತುಂದಿಲರಾಗಿ ಹರಸಿರಬೇಕು. ಹಾಗಾಗಿಯೇ ಹನ್ನೆರಡು ಹಾಡುಗಳೂ ಶ್ರವಣರಮಣೀಯವಾದವು. ಹರಿದಾಸಸಾಹಿತ್ಯಕ್ಕೆ ಬೀಜಾವಾಪನೆ ಮಾಡಿದ ಶ್ರೀಮಧ್ವರ ಹಾಡುಗಳು ಕನ್ನಡದಲ್ಲಿ ಮೂಡಿದಾಗ, ಸಂಸ್ಕೃತವರಿಯದ ಮಂದಿ ಸಹ ಆನಂದತೀರ್ಥರ ಭಕ್ತಿಯ ಬಿತ್ತರವನ್ನು ಎತ್ತರವನ್ನು ಕಂಡು ಮಣಿದರು.
ತಲವಕಾರೋಪನಿಷತ್, ಯಾಜ್ಞೀಯ ಮಂತ್ರೋಪನಿಷತ್ ಎಂದು ಖ್ಯಾತವಾಗಿರುವ ಈಶಾವಾಸ್ಯೋಪನಿಷತ್ ಮೊದಲಾದ ಉಪನಿಷತ್ ಗಳನ್ನು ಕನ್ನಡದಲ್ಲಿ ಅನುವಾದಿಸಿರುವ ಪೂಜ್ಯ ಆಚಾರ್ಯರು 'ಯಾಜ್ಞೀಯಮಂತ್ರೋಪನಿಷತ್, ಕಾಠಕೋಪನಿಷತ್, ತಲವಕಾರೋಪವಿಷತ್, ಅಥರ್ವಣೋಪನಿಷತ್, ಷಟ್ ಪ್ರಶ್ನೋಪನಿಷತ್, ಮಾಂಡುಕೋಪನಿಷತ್ ಹೀಗೆ ಆರು ಉಪನಿಷತ್ತುಗಳಿಗೆ ಶ್ರೀಮಧ್ವಭಗವತ್ಪಾದರು ರಚಿಸಿರುವ ಉಪನಿಷದ್ಭಾಷ್ಯಕ್ಕೆ ತ್ರಿವಿಕ್ರಮಪಂಡಿತಾಚಾರ್ಯರ ಪೌತ್ರ ವಾಮನಪಂಡಿತಾಚಾರ್ಯರು ರಚಿಸಿದ, ಇಂದು ಉಪಲಬ್ಧವಿರುವ ಅತ್ಯಂತ ಪ್ರಾಚೀನವಾದಂತಹ ಟೀಕಾಗ್ರಂಥಕ್ಕೆ 'ಭಾವಚಂದ್ರಿಕಾ' ಎನ್ನುವಂತಹ ಟಿಪ್ಪಣಿಯನ್ನು ರಚಿಸಿದ್ದಾರೆ. ವಿಶೇಷವೆಂದರೆ ವಾಮನಪಂಡಿತರ ಟೀಕಾಗ್ರಂಥವೂ ಶ್ರೀಬನ್ನಂಜೆಯವರ ಸಂಶೋಧನೆಯ ಫಲಿತ. ವಾಮನಪಂಡಿತರ ಟೀಕೆಯಲ್ಲಿ ಅಸ್ಫುಟವಾಗಿರುವ ಅರ್ಥವಿಶೇಷಗಳೂ ಶ್ರೀಬನ್ನಂಜೆಯವರ ಟಿಪ್ಪಣಿಯಲ್ಲಿ ಹೆಚ್ಚು ಸ್ಫುಟ ಮಾತ್ರವಲ್ಲ, ಹೆಚ್ಚು ವಿಸ್ತೃತ.
ಮನ್ಯುಸೂಕ್ತ, ಅಂಭ್ರಿಣೀ ಸೂಕ್ತ, ಪ್ರಾಣಾಗ್ನಿ ಸೂಕ್ತ, ಪುರುಷಸೂಕ್ತ, ಶ್ರೀಸೂಕ್ತ ಮೊದಲಾದ ವೇದಸೂಕ್ತಗಳನ್ನು ಶ್ರೀಮಧ್ವರು ತೋರಿದ ಬೆಳಕಿನಲ್ಲಿ ಕನ್ನಡದಲ್ಲಿ ಅನುವಾದಿಸಿರುವ ಶ್ರೀಬನ್ನಂಜೆ ಶ್ರೀಮಧ್ವಭಗವತ್ಪಾದರು ಯಾವರೀತಿಯಲ್ಲಿ ವೇದಾರ್ಥಚಿಂತನೆ ಮಾಡಬೇಕೆಂದು ತಮ್ಮ 'ಋಗ್ಭಾಷ್ಯ'ಹಾಗೂ 'ಖಂಡಾರ್ಥನಿರ್ಣಯ' (ಕರ್ಮನಿರ್ಣಯ)ದಲ್ಲಿ ಮಾರ್ಗದರ್ಶನ ಮಾಡಿರುವರೋ ಅದೇ ಮಾರ್ಗದರ್ಶನಕ್ಕೆ ಅನುಸಾರಿಯಾಗಿ 'ಶತರುದ್ರೀಯ' (ರುದ್ರಾನುವಾಕ)ದ ಮಂತ್ರಗಳಿಗೆ ಭಾಷ್ಯವನ್ನು ರಚಿಸಿ, ಶತರುದ್ರೀಯ ಮಂತ್ರಗಳು ಯಾವರೀತಿಯಲ್ಲಿ ಪ್ರಧಾನವಾಗಿ ಶ್ರೀನಾರಾಯಣನ ಗುಣಾನುಸಂಧಾನದ ಮಂತ್ರಗಳು, ಮುಖ್ಯತ: ಮುಖ್ಯಪ್ರಾಣನ ಮಹಿಮಾತಿಶಯಗಳನ್ನು ಕೊಂಡಾಡುವ ಮಂತ್ರಗಳು ಮತ್ತು ಯಾವ ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ರುದ್ರದೇವರ ಪ್ರತಿಪಾದಕವಾದಂತಹ ಮಂತ್ರಗಳಾಗಿವೆ ಎಂಬುದನ್ನು ತಮ್ಮ ಭಾಷ್ಯದಲ್ಲಿ ಅತ್ಯಂತ ಸುಂದರವಾಗಿ ವೇದಮಂತ್ರಗಳ ಆಂತರ್ಯವನ್ನು ತೆರೆದಿರಿಸಿದ್ದಾರೆ. 'ರುದ್ರ'ಶಬ್ದವನ್ನೂ ಹೇಗೆ ಭಗವತ್ಪರ, ವಾಯುಪರವಾಗಿ ಅನುಸಂಧಾನ ಮಾಡಬಹುದು ಎಂಬುದನ್ನು ಆಚಾರ್ಯರ ಭಾಷ್ಯದಲ್ಲಿ ನೋಡಿದಾಗ, ಆಚಾರ್ಯರ ವೈದುಷ್ಯದ ವಿರಾಟ್ ರೂಪದ ದರ್ಶನವಾಗುತ್ತದೆ. 'ಖಂಡಾರ್ಥ ನಿರ್ಣಯ'ದ ಪ್ರವಚನದಲ್ಲಿ ಯಾಜ್ಞಿಕ ಮಂತ್ರವೊಂದನ್ನು ಪ್ರಾಣನ ಹನುಮ, ಭೀಮ, ಮಧ್ವರೂಪಗಳಿಗೆ ಯಾವರೀತಿ ಅನುಸಂಧಾನ ಮಾಡಬಹುದು ಎಂಬುದನ್ನು ವಿವರಿಸಿದಾಗ, ರೋಮಾಂಚನವಾಗುತ್ತದೆ.ಯಾವ ಅರ್ಥವೂ ವೇದಮಂತ್ರಗಳಿಗೆ ಹೇರಿದ ಅರ್ಥವಲ್ಲ, ಬದಲಾಗಿ ವೇದದ ಆಂತರ್ಯವೇನು ಎಂದು ತೋರುವ ಅರ್ಥ.ಬನ್ನಂಜೆಯವರ 'ಐತರೇಯ ಉಪನಿಷತ್ತಿನಲ್ಲಿ ಬರುವ 'ಮಹಾನಾಮ್ನೀ'ಮಂತ್ರಗಳ ಅರ್ಥಾನುಸಂಧಾನ ಅಪೂರ್ವವಾದ ಅನುಭವ. ಶ್ರೀಮಧ್ವರ ಮಹೋನ್ನತ ಕೃತಿ 'ಮಹಾಭಾರತತಾತ್ಪರ್ಯನಿರ್ಣಯ' ಕ್ಕೆ ಅತ್ಯಂತ ವಿಸ್ತೃತವಾದ ಟೀಕೆಯನ್ನೂ 'ನಿರ್ಣಯಭಾವಚಂದ್ರಿಕಾ' ಎಂಬ ಹೆಸರಿನಲ್ಲಿ ರಚಿಸಿದ್ದಾರೆ. ಶ್ರೀಮಧ್ವರ ಪದಪ್ರಯೋಗಗಳ ಹಿಂದಿನ ಹಿರಿದಾದ ಅರ್ಥವನ್ನು ತೋರುವುದರಲ್ಲಿ ಬನ್ನಂಜೆಯವರಿಗೆ ಮುಖ್ಯತಾತ್ಪರ್ಯ. ಶ್ರೀವೇದಾಂಗತೀರ್ಥರ 'ಪದಾರ್ಥದೀಪಿಕೆ' ಹಾಗೂ ಶ್ರೀವ್ಯಾಸತೀರ್ಥರ 'ಭಾವಪಂಚಿಕೆ' ಟೀಕಾಗಳಿಗಿಂತ ಹೆಚ್ಚು ವಿಸ್ತೃತವಾದಂತಹ ಟೀಕೆಯನ್ನು ಮಹಾಭಾರತ ತಾತ್ಪರ್ಯ ನಿರ್ಣಯಕ್ಕೆ ರಚಿಸುವ ಮೂಲಕ ಮಾಧ್ವ ವಾಙ್ಮಯಕ್ಕೆ ಮಹತ್ತ್ವದಕೊಡುಗೆ ಶ್ರೀಬನ್ನಂಜೆಯವರದು. ಭಾಷ್ಯಕಾರರಾಗಿ, ಟೀಕಾಕಾರರಾಗಿ, ಟಿಪ್ಪಣಿಕಾರರಾಗಿ ತಮ್ಮ ವಿಶ್ವಗುರುಗಳ ಪ್ರಸಾದಿತವಾದ ವೈದುಷ್ಯವನ್ನು ಪ್ರಕಟಗೊಳಿಸಿದ ಆಚಾರ್ಯರು 'ಪ್ರಾಣಸೂತ್ರ' ಗಳನ್ನು ರಚಿಸುವ ಮೂಲಕ ಸೂತ್ರಕಾರರೂ ಆಗಿದ್ದಾರೆ. ಶ್ರೀಮಧ್ವರ ಸಾಕ್ಷಾತ್ ಶಿಷ್ಯರಾದ ಫಲಿಮಾರು ಮಠದ ಮೂಲಯತಿಗಳಾದ ಶ್ರೀಹೃಷಿಕೇಶತೀರ್ಥರ ಪಾಠದನ್ವಯ ಶ್ರೀಮಧ್ವರ ಸರ್ವಮೂಲಗ್ರಂಥಗಳ ಶುದ್ಧಪಾಠದ ಸಂಪಾದನೆ, ಪ್ರಕಟಣೆಯ ಮೂಲಕ ವೇದಾಂತ ಪ್ರಪಂಚಕ್ಕೆ ಅವಿಸ್ಮರಣೀಯ ಕೊಡುಗೆ ಬನ್ನಂಜೆ ಗೋವಿಂದಾಚಾರ್ಯರದು. ಆಚಾರ್ಯಮಧ್ವರ ಕೃತಿಗಳು, ತ್ರಿವಿಕ್ರಮ ಪಂಡಿತಾಚಾರ್ಯ, ನಾರಾಯಣಪಂಡಿತಾಚಾರ್ಯರ ರಚನೆಗಳನ್ನು ಕನ್ನಡಕ್ಕೆ ಅನುವಾದಿಸಿರುವ ಶ್ರೀಬನ್ನಂಜೆ, ಬಾಣನ 'ಕಾದಂಬರಿ', ಭವಭೂತಿಯ 'ಉತ್ತರರಾಮ ಚರಿತ', ಶೂದ್ರಕನ 'ಮೃಚ್ಛಕಟಿಕ' ಮೊದಲಾದ ಸಂಸ್ಕೃತದ ಮೇರು ಕೃತಿಗಳಿಗೆ ತಮ್ಮ ಅನುವಾದದ ಮೂಲಕ ಕನ್ನಡದಲ್ಲಿ ಹೊಸಹುಟ್ಟು ನೀಡಿದ್ದಾರೆ. ಬಾಣಭಟ್ಟನ ಕಾದಂಬರಿಯ ಅನುವಾದ ವರಕವಿ ಬೇಂದ್ರೆ, ಕವಿವರ್ಯ ಪುತಿನ ರಂತಹವರನ್ನೂ ಪುಲಕಿತರನ್ನಾಗಿಸಿದ ಅನುವಾದ. 'ವಿಷ್ಣುಪುರಾಣ'ವನ್ನು ಕುರಿತು 'ಪರಾಶರ ಕಂಡ ಪರತತ್ವ', ತಾತ್ಪರ್ಯ ನಿರ್ಣಯದಲ್ಲಿ ಆಚಾರ್ಯ ಮಧ್ವರು ಸಂಗ್ರಹಿಸಿರುವ 'ರಾಮಾಯಣದ ಕಥಾಸಂಗ್ರಹವನ್ನು 'ಮಧ್ವರಾಮಾಯಣ' ಎಂಬ ಹೆಸರಿನಲ್ಲಿ ಅನುವಾದ, 'ವಾಲ್ಮೀಕಿ ಕಂಡ ರಾಮಾಯಣ' 'ಚಕ್ರಾಬ್ಜಮಂಡಲ' ವನ್ನು ಕುರಿತ ವಿದ್ವತ್ಪೂರ್ಣಬರಹ ಶ್ರೀಬನ್ನಂಜೆಯವರ ವಿದ್ವತ್ತಿಗೆ ದರ್ಪಣಗಳಾಗಿವೆ. ಪುರಂದರದಾಸರು, ಕನಕದಾಸರ ಕೃತಿಗಳನ್ನು ಕುರಿತ ಪುರಂದರೋಪನಿಷತ್, ಕನಕೋಪನಿಷತ್ ಹರಿದಾಸಸಾಹಿತ್ಯಕ್ಕೆ ಬನ್ನಂಜೆ ನೀಡಿದ ಅಪೂರ್ವ ಕೊಡುಗೆಗಳು. ಭೋಗ-ಯೋಗ ಎರಡೂ ಜೀವನದ ಮಂಗಲಕ್ರಿಯೆಗಳು , ಯಾವುದೋ ಒಂದನ್ನು ಅತಿಯಾಗಿ ಆರಾಧಿಸುವನು ಜೀವನದ ಪೂರ್ಣಯೋಗದಿಂದ ವಂಚಿತನಾಗುತ್ತಾನೆ ಎಂಬ ಅಭಿಪ್ರಾಯದ ಬನ್ನಂಜೆ ವೇದವ್ಯಾಸರ ಬ್ರಹ್ಮಸೂತ್ರಗಳ ದಿವ್ಯವಾದ ಅನುಭವದೊಂದಿಗೇ ವಾತ್ಸಾಯನನ ಕಾಮಸೂತ್ರಗಳನ್ನೂ ಪೂರ್ಣದೃಷ್ಟಿಯಿಂದ ನೋಡಬೇಕು ಎಂದು ಪ್ರತಿಪಾದಿಸಿದವರು ಇದರ ದ್ಯೋತಕ- ಪ್ರಾಚೀನಭಾರತದಲ್ಲಿ ಕಾಮಶಾಸ್ತ್ರ ಎಂಬ ಕೃತಿ. ಬೇರೆಯವರ ದೃಷ್ಟಿಗಿಂತ ಭಿನ್ನವೆಂದೆನಿಸುವ ಆದರೆ ಸತ್ಯಕ್ಕೆ ಹತ್ತಿರವಾದ ಮತ್ತು ವೇದವ್ಯಾಸ-ಕೃಷ್ಣ, ಮಧ್ವರಿಗೆ ಸಮ್ಮತವಾದ ಅಭಿಪ್ರಾಯಗಳನ್ನು ತಮ್ಮ ಕೃತಿ-ಮಾತುಗಳಲ್ಲಿ ಬಿಂಬಿಸುವ ಬನ್ನಂಜೆ ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ ಸಂಪ್ರದಾಯವಾದಿಗಳು ನಂಬಿರುವ ವಿಚಾರಗಳಿಗಿಂತ ಭಿನ್ನವಾದ ವಿಚಾರಗಳನ್ನು ವ್ಯಕ್ತಪಡಿಸಿರುವುದೂ ಉಂಟು. ಶ್ರೀಕೃಷ್ಣನ ಪ್ರತಿಷ್ಠೆ ಪಶ್ವಿಮಾಭಿಮುಖವಾಗಿಯೇ ಆಗಿದೆ ಎಂದು ಸಾಧಾರವಾಗಿ ಪ್ರತಿಪಾದಿಸಿದವರು ಬನ್ನಂಜೆ.
ಬೇಂದ್ರೆಯವರ ನಾಕುತಂತಿಯ ಅರ್ಥಬಿತ್ತರವನ್ನು ಬಿತ್ತರಿಸಿದವರೂ ಬನ್ನಂಜೆ. ನನ್ನ ಕೃತಿ ಸೂತ್ರಪ್ರಾಯ ನೀನು ಅದಕ್ಕೆ ಭಾಷ್ಯ ಬರೆಯಬೇಕು ಎಂದು ವರಕವಿಗಳಿಂದಲೇ ಆಜ್ಞಪ್ತರಾದ ಧನ್ಯಜೀವಿ ಶ್ರೀಗೋವಿಂದಾಚಾರ್ಯರು. ಕಿಷ್ ಕಿಂಧಾಕಾಂಡ, ಪ್ರಕಟವಾಗಿರುವ ಬನ್ನಂಜೆ ಬರಹಗಳಲ್ಲಿ ಶ್ರೀಬನ್ನಂಜೆ ಯಾವರೀತಿಯಲ್ಲಿ ವಿಭಿನ್ನವಾಗಿ ಮತ್ತು ವಿಶಿಷ್ಟ ಆಲೋಚಿಸಬಲ್ಲರು ಎಂಬುದಕ್ಕೆ ಸಾಕ್ಷಿಗಳಾಗಿವೆ. ವೇದಾಂತದ ಬಗ್ಗೆ ಶ್ರೀಬನ್ನಂಜೆಯವರು ನೀಡಿರುವ ಪ್ರವಚನಗಳನ್ನು ಪುಸ್ತಕಗಳ ರೂಪದಲ್ಲಿ ಸಂಗ್ರಹಿಸಿದರೆ, ಅಪಾರವಾದಂತಹ ಸಾರಸ್ವತ ಸಂಪತ್ತು ನಮ್ಮದಾಗುತ್ತದೆ.ವಿದೇಶಗಳಲ್ಲಿಯೂ ಸಹ ಪ್ರವಚನಗಳನ್ನು ನೀಡಿ ಶ್ರೀವೇದವ್ಯಾಸರ, ಮಧ್ವರ ಸಿದ್ಧಾಂತವನ್ನು ಪ್ರಸರಿಸುತ್ತಿರುವ ಮಹಾಗುರು ಶ್ರೀಬನ್ನಂಜೆಯವರು.
ಲೇಖನ ೨-
ಶ್ರಾವಣ ಪೂರ್ಣಿಮಾ-ಶ್ರೀಹಯಗ್ರೀವ ಜಯಂತಿ. ಸಕಲ ವಿದ್ಯೆಗಳಿಗೆ ಆಧಾರ ಶ್ರೀಹಯಗ್ರೀವ. "ಆಧಾರ ಸರ್ವವಿದ್ಯಾನಾಂ ಹಯಗ್ರೀವಂ ಉಪಾಸ್ಮಹೆ". ಶ್ರೀಹಯಗ್ರೀವನ ಸ್ಮರಣೆಯಿಂದ ಮಾತು ಭಾಗೀರಥಿಯ ಪ್ರವಾಹದಂತೆ ಹೊರಹೊಮ್ಮುತ್ತದೆ ಎಂಬುದು ಶ್ರೀವಾದಿರಾಜರ ಮಾತು. ಹಯಗ್ರೀವ ಹಯಗ್ರೀವ ಹಯಗ್ರೀವೇತಿ ಯೋ ವದೇತ್
ತಸ್ಯ ನಿಃಸರತೆ ವಾಣಿ ಜುಹ್ನು ಕನ್ಯಾ ಪ್ರವಾಹವತ್.." ಅಂತಹ ಹಯಗ್ರೀವಜಯಂತಿಯ ಪರ್ವಕಾಲದಲ್ಲಿ ಜನಿಸಿದ ಶ್ರೀ ಬನ್ನಂಜೆಗೋವಿಂದಾಚಾರ್ಯರೂ ಆ ಹಯಗ್ರೀವ-ವೇದವ್ಯಾಸದೇವರ ಅಸದಳವಾದ ಅನುಗ್ರಹದ ದ್ಯೋತಕವೆಂಬಂತೆ ʼವಿದ್ಯಾವಾಚಸ್ಪತಿʼಗಳಾದರು. ಅವರ ವಾಗ್ಗಂಗೆಯೂ ವ್ಯಾಸ-ಮಧ್ವಸಮುದ್ರದೊಡನೆ ಮಿಳಿತವಾಗಲು ಉತ್ಸುಕವಾಗಿ, ಅವ್ಯಾಹತವಾಗಿ ಹರಿಯಿತು. ಅನೇಕ ವೇದಸೂಕ್ತಗಳಿಗೆ, ಉಪನಿಷತ್ತುಗಳಿಗೆ ಸಂಸ್ಕೃತ ಹಾಗೂ ಕನ್ನಡ ಭಾಷೆಗಳಲ್ಲಿ ವ್ಯಾಖ್ಯಾನ, ಶ್ರೀವೇದವ್ಯಾಸರಿಂದ ರಚಿತವಾದ ಇತಿಹಾಸ, ಪುರಾಣಗಳ ಅನುವಾದ,ಶ್ರೀಮಧ್ವರ ಅನೇಕ ಕೃತಿಗಳಿಗೆ ಸಂಸ್ಕೃತದಲ್ಲಿ ವ್ಯಾಖ್ಯಾನ, ಆಚಾರ್ಯ ಮಧ್ವರ ದ್ವಾದಶಸ್ತೋತ್ರಗಳೂ ಸೇರಿದಂತೆ ಅನೇಕ ಕೃತಿಗಳ ಕನ್ನಡ ಅನುವಾದ, ಶ್ರೀಮಧ್ವಭಗವತ್ಪಾದರ ಪ್ರಾಚೀನ ಶಿಷ್ಯರಾದ ಶ್ರೀತ್ರಿವಿಕ್ರಮಪಂಡಿತಾಚಾರ್ಯರು, ಶ್ರೀನಾರಾಯಣ ಪಂಡಿತಾಚಾರ್ಯರು, ಶ್ರೀವಾಮನಪಂಡಿತರೇ ಮೊದಲಾದ ಪ್ರಭೃತಿಗಳ ಕೃತಿಗಳಿಗೆ ವ್ಯಾಖ್ಯಾನ ಮತ್ತು ಕನ್ನಡ ಭಾಷೆಯಲ್ಲಿ ಅನುವಾದ, ಸಂಸ್ಕೃತ ಸ್ತೋತ್ರಗಳಿಗೆ ಕನ್ನಡ ಹಾಗೂ ಸಂಸ್ಕೃತ ಭಾಷೆಗಳಲ್ಲಿ ವ್ಯಾಖ್ಯಾನ, ಸಂಸ್ಕೃತ ಹಾಗೂ ಕನ್ನಡ ಭಾಷೆಗಳಲ್ಲಿ ಸ್ವತಂತ್ರ ಕೃತಿಗಳ ರಚನೆ, ಸಂಸ್ಕೃತ ಸಾಹಿತ್ಯದ ಪೂರ್ವಸೂರಿಗಳಾದ ಬಾಣ, ಕಾಳಿದಾಸ,ಭವಭೂತಿ ಮೊದಲಾದವರ ಕೃತಿಗಳ ಕನ್ನಡ ಅನುವಾದ , ಅನೇಕ ಸಂಪುಟಗಳ ಹರವನ್ನು ಹೊಂದಿರುವ ಲೇಖನಮಾಲೆಗಳು, ಪುಸ್ತಕರೂಪದಲ್ಲಿ ಪ್ರಕಟಗೊಂಡಿರುವ ಪ್ರವಚನಗಳು, ಪತ್ರಿಕೆಗಳಲ್ಲಿ ಪ್ರಕಟಗೊಂಡಿರುವ ವಿಮರ್ಶೆ, ಬಿಡಿ ಬರಹಗಳು, ನೂರಾರು ಗ್ರಂಥಗಳ ಸಾವಿರಾರು ಗಂಟೆಗಳಲ್ಲಿ ಉಪಲಬ್ಧವಿರುವ ಪಾಠ, ಪ್ರವಚನಗಳು ಇವುಗಳಿಗೆಲ್ಲಾ ಶಿಖರಪ್ರಾಯವೆಂಬಂತೆ ಐದು ಸಂಪುಟದಲ್ಲಿ ಪ್ರಕಟಗೊಂಡ ಶ್ರೀಮಧ್ವಾಚಾರ್ಯರ ಸರ್ವಮೂಲಗ್ರಂಥಗಳ ಸಂಪಾದನೆ ಮತ್ತು ಸಂಶೋಧನೆ - ಒಂದೊಂದು ಕೃತಿಯೂ ಒಬ್ಬ ವ್ಯಕ್ತಿ ತನ್ನ ಜೀವಿತಾವಧಿಯಲ್ಲಿ ಇಷ್ಟೆಲ್ಲಾ ಸಾಧಿಸಲು ಸಾಧ್ಯವೆ? ಎಂಬ ಬೆರಗನ್ನು ಉಳಿಸಿಬಿಡುತ್ತವೆ. ಸೂತ್ರಕಾರರಾಗಿ, ಭಾಷ್ಯಕಾರರಾಗಿ, ಟಿಪ್ಪಣಿಕಾರರಾಗಿಯೂ ಶ್ರೀಬನ್ನಂಜೆಗೋವಿಂದಾಚಾರ್ಯರದು ಒಂದು ರೀತಿಯ ತ್ರಿವಿಕ್ರಮ ಸಾಧನೆ.
ಬನ್ನಂಜೆ ಗೋವಿಂದಾಚಾರ್ಯರ ಜನ್ಮ 1936ರ ಆಗಸ್ಟ್ 3ರಂದು, ಪೊಡವಿಗೊಡೆಯನ ನಾಡು ಉಡುಪಿಯಲ್ಲಿ. ತಂದೆ ತರ್ಕಕೇಸರಿ ಪಡುಮನ್ನೂರು ನಾರಾಯಣಾಚಾರ್ಯರು. ಅಷ್ಟಮಠಗಳ ಸ್ವಾಮಿಗಳಿಗೂ ಪಾಠವನ್ನು ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದ ಪ್ರಕಾಂಡ ಪಂಡಿತರು. ತಂದೆಯಂತೆಯೆ ತರ್ಕಶಾಸ್ತ್ರದಲ್ಲಿ ಉದ್ಧಾಮ ಪಂಡಿತನಾಗಬೇಕು, ಸ್ವಾಮಿಗಳಿಂದಲೂ ಮಾನಿತನಾಗಬೇಕು, ಸಂಸ್ಕೃತ ಕಾಲೇಜಿನಲ್ಲಿ ಅಧ್ಯಯನ ಮಾಡಬೇಕು ಮುಂತಾದ ಕನಸುಗಳೆಲ್ಲಾ ಪ್ರವೇಶ ಪರೀಕ್ಷೆಯಲ್ಲಿಯೇ ನಿರೀಕ್ಷಿತವಾದ ಫಲಿತಾಂಶಬರದಿದ್ದುದರಿಂದ ನನಸಾಗಲಿಲ್ಲ. ಇವರು ಬರೆದ ಟಿಪ್ಪಣಿಗಳನ್ನು ಅಭ್ಯಸಿಸಿ ಉತ್ತಮ ದರ್ಜೆಯಲ್ಲಿ ಸಹಾಧ್ಯಾಯಿಗಳು ಕಾಲೇಜಿನ ಮೆಟ್ಟಿಲು ಹತ್ತಿದರೂ ಇವರಿಗೆ ಕಾಲೇಜಿನ ಕದ ತೆರೆಯಲಿಲ್ಲ. ವಿಧಿಯ ನಿಯತಿ ಬೇರೆಯೇ ಇತ್ತು. ಈ ವಿದ್ವತ್ ತಿಮಿಂಗಿಲ ವಿಹರಿಸಲು ಕಾಲೇಜಿನ ಕಾಸಾರ ಸಾಲದು, ಇದರ ವಿಹರಣಕ್ಕೆ ಸಾಗರವೇ ಸರಿಯೆಂದು ಮಾಧವ,ಮಧ್ವರು ನಿರ್ಣಯಿಸಿರಬೇಕು. ಇವರು ಸಮುದ್ರವನ್ನು ದಾಟಿ ಪಾರಂಗತರಾಗಲು ಜನ್ಮತಾಳಿದವರಲ್ಲ,ವಿದ್ವದ್ ಶರಧಿಯಲ್ಲಿ ಮುಳುಗಿ ರತ್ನಗಳನ್ನು ಹೆಕ್ಕಿ ತರುವಂತಹವರು ಎಂಬುದು ವಿಧಿಯ ನಿರ್ಣಯವಾಗಿತ್ತು. ಬನ್ನಂಜೆ ಕೃಷ್ಣನೆನುವ ಸೊದೆಯ ಕಡಲಲ್ಲಿ ಮುಳುಗಿದರು. ಅಧ್ಯಯನ,ಸಂಶೋಧನೆಯ ವಿಷಯದಲ್ಲಿ ಮಹಾ ಕರ್ಮಠರಾದರೂ, ಕರ್ಮಠರಂತೆ ವೇಷಧರಿಸಲಿಲ್ಲ. ಅರಿವೆ ಮುಖ್ಯವೆಂದವರಿಂದ ದೂರವೇ ಉಳಿದರೂ, ಅರಿವು ಮುಖ್ಯವೆಂದವರ ಒಡನಾಡಿಗಳಾದರು. ಮಠಗಳ ಉಸಿರುಗಟ್ಟಿಸುವ ವ್ಯವಸ್ಥೆಯಿಂದ ದೂರವೇ ಉಳಿದರೂ ಕಾಣಿಯೂರು ಮಠದ ಶ್ರೀವಿದ್ಯಾಸಮುದ್ರತೀರ್ಥರು, ಭಂಡಾರಕೇರಿ-ಪಲಿಮಾರುಮಠದ ಶ್ರೀವಿದ್ಯಾಮಾನ್ಯತೀರ್ಥರಂತಹ ಯತಿವರೇಣ್ಯರು ಅವರಿಗೆ ಹತ್ತಿರದೊಳು ಹತ್ತಿರವಾದರು. ಯುಗದಸಂತ ಪೇಜಾವರ ಮಠ ಶ್ರೀವಿಶ್ವೇಶತೀರ್ಥರೊಂದಿಗೂ ಆತ್ಮೀಯ ಒಡನಾಟ. ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ ಕೆಲವೊಂದು ವಿಚಾರಗಳಲ್ಲಿ ಅಭಿಪ್ರಾಯಭೇದವಿದ್ದರೂ ಘನಿಷ್ಠವಾದ ಆತ್ಮೀಯಭಾವ.ಬನ್ನಂಜೆ ತನಗೆ ತಿಳಿದಿದೆ ಎಂದು ಹೇಳಲಿಲ್ಲ. ಹೇಳಿದರೂ ತಿಳಿದ್ದೆಲ್ಲವನ್ನೂ ಹೇಳುವ ತವಕ, ತಿಳಿಯಾದದ್ದನ್ನು ಹೇಳುವ ತುಡಿತ ಅವರ ಪ್ರತಿಮಾತಿನಲ್ಲೂ ವ್ಯಕ್ತ. ಬನ್ನಂಜೆಯವರ ಬರಹವೂ ಮಾತಿನಷ್ಟೇ ಸುಭಗ. ವಾಗರ್ಥಗಳ ಮಧುರ ಮಿಲನ, ವರಕವಿ ದ.ರಾ.ಬೇಂದ್ರೆಯಂತವರೇ ಬನ್ನಂಜೆ ಬರಹವನ್ನು ಕುರಿತು, "ಹೆಜ್ಜೆ ಹೆಜ್ಜೆಗೆ ರಸೋಕ್ತಿ, ಭಾವಗೀತ ಸದೃಶವಾಕ್ಯ ಪುಂಜ, ಪುಂಜ...", "ಸುಂದರ ಸೂಕ್ತಿಗರ್ಭಂ" ಈ ಗದ್ಯ ಎಂದು ನುಡಿದಿದ್ದಾರೆ. "ಬನ್ನಂಜೆ ಹೊಸತನ್ನು ಹೇಳಲಿಲ್ಲ, ಆದರೆ ಹೇಳಿದ್ದು ಹಳತು ಅಲ್ಲವೇ ಅಲ್ಲ." ಎಂಬ ಸತ್ಯಕಾಮರ ಮಾತು ಬನ್ನಂಜೆಯವರ ವಾಙ್ಮಯ ತಪಸ್ಸನ್ನು ಚೆಂದವಾಗಿ ಅರ್ಥೈಸಿದ ಬಗೆ. ವೇದವ್ಯಾಸರು, ಆಚಾರ್ಯಮಧ್ವರು, ವಾಲ್ಮೀಕಿ, ಬಾಣಭಟ್ಟ, ಕಾಳಿದಾಸ,ಭವಭೂತಿ, ತ್ರಿವಿಕ್ರಮ ಪಂಡಿತಾಚಾರ್ಯರು, ಹರಿದಾಸರು ಬನ್ನಂಜೆಯವರ ಸಾಹಿತ್ಯದ ಮೂಲಕ ಕನ್ನಡಜನಕ್ಕೆ ಹೆಚ್ಚು ಹತ್ತಿರವಾದರು. ವೇದವ್ಯಾಸ. ಮಧ್ವರಂತೂ ಬನ್ನಂಜೆಯವರ ಬರಹಗಳ, ಪ್ರವಚನಗಳ ಮೂಲಸ್ರೋತ. ಬನ್ನಂಜೆಯವರ ಮೂಲಕ ಸಂಸ್ಕೃತದ ಕೃತಿಗಳು ಕನ್ನಡದ ಮಣ್ಣಲ್ಲಿ ಮೈತಳೆದಾಗ ತೊಡುವ ಹೆಸರುಗಳದ್ದೇ ಒಂದು ಸೊಗಸು. ಶ್ರೀಕೃಷ್ಣನ ಭಗವದ್ಗೀತೆ ʼಭಗವಂತನ ನಲ್ನುಡಿʼಯಾಯಿತು. ಐತಿಹಾಸಿಕವಾಗಿ, ಮನೋವೈಜ್ಞಾನಿಕವಾಗಿ ಭಗವದ್ಗೀತೆ ನಮ್ಮ ಮುಂದೆ ಯಾವ ರೀತಿ ತೆರೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತದೆ ಎಂಬುದನ್ನು ನೋಡಲು ಬನ್ನಂಜೆಯವರ ಗೀತಾ ವಿವರಣೆಯ ಅಧ್ಯಯನ ಅತ್ಯಗತ್ಯ. ಶ್ರೀವಿಷ್ಣುಸಹಸ್ರನಾಮ ಭಗವಂತನ ಸಾವಿರದ ನಾಮಗಳಾದವು. ಸಾವು ಇರದ ಎಂಬ ಧ್ವನಿಯನ್ನು ಶಬ್ಧದ ಮೂಲಕ ಬನ್ನಂಜೆ ಬಿಂಬಿಸಿದ್ದಾರೆ. ಪುರುಷಸೂಕ್ತದ ಅನುವಾದದಲ್ಲಿಯೂ ʼಸಹಸ್ರಶೀರ್ಷ -ಸಾವಿರದ ತಲೆಯವನುʼ, ʼದಶಾಂಗುಲಮ್- ಹತ್ತಾರುಪಟ್ಟುʼ ಹೀಗೆ ಧ್ವನ್ಯಾತ್ಮಕ ಶಬ್ದಗಳನ್ನು ಬನ್ನಂಜೆ ಬಳಸಿದ್ದಾರೆ. ಶೂದ್ರಕನ "ಮೃಚ್ಛಕಟಿಕʼ ಕನ್ನಡದಲ್ಲಿ ಮೈತಳೆದಾಗ ʼಆವೆಯ ಮಣ್ಣಿನ ಆಟದ ಬಂಡಿʼಯಾದರೆ, ಭವಭೂತಿಯ ಉತ್ತರರಾಮ ಚರಿತೆ ʼಮತ್ತೆ ರಾಮನ ಕತೆʼಯಾಯಿತು. ಬಾನುಲಿಗಾಗಿ ಅಳವಡಿಸಿದ ಭಟ್ಟನಾರಾಯಣನ ವೇಣೀ ಸಂಹಾರ -ಜಡೆ ಹೆಣೆದಳು ಪಾಂಚಾಲಿ ಎಂಬ ಹೆಸರನ್ನು ಪಡೆದರೆ, ಭಾಸನ ʼಮಧ್ಯಮವ್ಯಾಯೋಗʼ -ನಡುವಿನವನ ಬಿಡುಗಡೆʼಯಾಯಿತು. ಅಗ್ನಿಮಿ ತ್ರನಿಗೊಲಿದ ಮಾಲವಿಕೆ ಎಂಬ ಹೆಸರಿನಲ್ಲಿ ಕಾಳಿದಾಸನ ʼಮಾಲವಿಕಾಗ್ನಿಮಿತ್ರʼ ಮೈದಳೆಯಿತು. ಆಚಾರ್ಯಮಧ್ವರ ಹೃದಯದ ಹಾಡು'ದ್ವಾದಶಸ್ತೋತ್ರ"ಗಳನ್ನು ಬನ್ನಂಜೆ ಕನ್ನಡದಲ್ಲಿ ಹಾಡಿದಾಗ, ಆನಂದತೀರ್ಥರು ಆನಂದತುಂದಿಲರಾಗಿ ಹರಸಿರಬೇಕು. ಹಾಗಾಗಿಯೇ ಹನ್ನೆರಡು ಹಾಡುಗಳೂ ಶ್ರವಣರಮಣೀಯವಾದವು. ಹರಿದಾಸಸಾಹಿತ್ಯಕ್ಕೆ ಬೀಜಾವಾಪನೆ ಮಾಡಿದ ಆಚಾರ್ಯಮಧ್ವರ ಹಾಡುಗಳು ಕನ್ನಡದಲ್ಲಿ ಮೂಡಿದಾಗ, ಸಂಸ್ಕೃತವರಿಯದ ಮಂದಿ ಸಹ ಆನಂದತೀರ್ಥರ ಭಕ್ತಿಯ ಬಿತ್ತರವನ್ನು ಎತ್ತರವನ್ನು ಕಂಡು ಮಣಿದರು. ಶ್ರೀಮಧ್ವಮುನಿಗಳ ʼಮಹಾಭಾರತ ತಾತ್ಪರ್ಯನಿರ್ಣಯʼ ಕ್ಕೆ ಅತ್ಯಂತ ವಿಸ್ತೃತವಾದ ʼನಿರ್ಣಯ ಭಾವ ಚಂದ್ರಿಕಾʼ ಎಂಬ ಟೀಕೆಯನ್ನು ರಚಿಸಿ, "ಈ ಮಹಾಭಾರತ ತಾತ್ಪರ್ಯ ನಿರ್ಣಯ ಬಹಳ ಅರ್ಥಗಳನ್ನು ಒಡಲಲ್ಲಿ ಇಟ್ಟುಕೊಂಡಿದೆ, ಶ್ರೀಮಧ್ವಾಚಾರ್ಯರ ಅನುಗ್ರಹದಿಂದ ಅದರ ಅರ್ಥವನ್ನು ಸ್ವಲ್ಪವೇ ಹೇಳುತ್ತೇವೆ" ( ಮಹಾಭಾರತತಾತ್ಪರ್ಯ ನಿರ್ಣಯೋSಯಂ ಮಹಾರ್ಥವಾನ್/ ಆಚಾರ್ಯಾನುಗ್ರಹಬಲಾಲ್ಲೇಶತೋsರ್ಥ: ಪ್ರದರ್ಶತೇ) ಎಂದು ವಿನಯಪೂರ್ವಕವಾಗಿಯೇ ನುಡಿದರೂ "ನನ್ನ ಆನಂದಕ್ಕಾಗಿ, ಮಧ್ವಮಾಧವರ ಒಲುಮೆಗಾಗಿ ರಚಿತವಾದ ವ್ಯಾಖ್ಯಾನವಿದು, ಗುರುಗಳ ಕೃಪಾಬಲವಿರುವ ಈ ಕೃತಿ ಅರಿವಿಗೆ ಅರ್ಹರಾದವರಿಗೆ ಮಾತ್ರ" ಎಂಬ ಬನ್ನಂಜೆಯವರ ಮಾತು ಕಿಂಚಿತ್ತೂ ಅತಿಶಯೋಕ್ತಿಯಲ್ಲ. ನಾರಾಯಣ ಪಂಡಿತಾಚಾರ್ಯರ ಮೇರುಕೃತಿ ವಿಶ್ವಗುರುಗಳ ಜೀವನ ಚರಿತ್ರೆ ʼಶ್ರೀಮಧ್ವವಿಜಯʼಕ್ಕೆ ಬನ್ನಂಜೆಯವರು ರಚಿಸಿದ ʼತತ್ತ್ವಚಂದ್ರಿಕಾ ವ್ಯಾಖ್ಯಾನʼವಂತೂ ಛಂದೋ ನಿರುಕ್ತ ವ್ಯಾಕರಣಾದಿಗಳಲ್ಲಿನ ವಿಶೇಷಾಂಶಗಳನ್ನು, ಅಪೂರ್ವಾರ್ಥಗಳನ್ನು ತಿಳಿಯಲು ಅನುಪಮವಾದ ಕೃತಿ. ಮೂಲಕೃತಿಯಲ್ಲಿ ಉದ್ಧರಿಸಿರುವ ವೇದಮಂತ್ರಗಳನ್ನು ಸಮಗ್ರವಾಗಿ ನಿರೂಪಿಸಲಾಗಿರುವ ಈ ಕೃತಿಯಲ್ಲಿ ʼಕುಂತಾಪಸೂಕ್ತʼವೇ ಮೊದಲಾದ ಅನೇಕ ಸೂಕ್ತಗಳು ಮೊದಲಾಗಿ ಮುದ್ರಿತವಾಗಿರುವುದು ಗ್ರಂಥ ಗಾಂಭೀರ್ಯವನ್ನು ಹೆಚ್ಚಿಸಿದೆ. ಯಾಜ್ಞೀಯಮಂತ್ರೋಪನಿಷತ್, ಕಾಠಕ, ತಲವಕಾರ, ಅಥರ್ವಣ, ಷಟ್ಪ್ರಶ್ನ, ಮಾಂಡುಕ ಈ ಆರು ಉಪನಿಷತ್ತುಗಳಿಗೆ ಶ್ರೀಮಧ್ವಭಗವತ್ಪಾದರು ರಚಿಸಿರುವ ಭಾಷ್ಯಕ್ಕೆ ಶ್ರೀವಾಮನಪಂಡಿತಾಚಾರ್ಯರು ರಚಿಸಿರುವ ಅತ್ಯಂತ ಪ್ರಾಚೀನವಾದ ಟೀಕೆಗೆ ಬನ್ನಂಜೆಯವರು ʼಭಾವಚಂದ್ರಿಕಾʼ ಎಂಬ ಟಿಪ್ಪಣಿಯನ್ನು ರಚಿಸಿ ಭಾಷ್ಯಕಾರರ ಭಾವವನ್ನು ಬಿಂಬಿಸುವಲ್ಲಿ ವಾಮನಪಂಡಿತಾಚಾರ್ಯರ ಟೀಕಾಗ್ರಂಥ ಯಾವರೀತಿಯಲ್ಲಿ ಸಮರ್ಥವಾಗಿದೆ ಎಂಬುದನ್ನು ತಮ್ಮ ಟಿಪ್ಪಣಿಯಲ್ಲಿ ತೋರಿದ್ದಾರೆ.
ಅಧ್ಯಾತ್ಮದ ಶೃಂಗವನ್ನೇರಿದರೂ ಬನ್ನಂಜೆ ಇಹದ ಸಂಗವನ್ನು ಬಿಡಲಿಲ್ಲ. ಯೋಗ-ಭೋಗ ಎರಡೂ ಜೀವನದ ಮಾಂಗಲಿಕ ಮುಖಗಳು. ಯಾವುದೋ ಒಂದನ್ನು ಅತಿಯಾಗಿ ಹಚ್ಚಿಕೊಂಡವನು ಜೀವನದ ಪೂರ್ಣಯೋಗದಿಂದ ವಂಚಿತನಾಗುತ್ತಾನೆ ಎಂಬುದುಬನ್ನಂಜೆಯವರ ಅಭಿಪ್ರಾಯ. ಬಾದರಾಯಣರ ಬ್ರಹ್ಮಸೂತ್ರಗಳ ದಿವ್ಯವಾದ ಅನುಭವದೊಂದಿಗೇ ವಾತ್ಸಾಯನನ ಕಾಮಸೂತ್ರಗಳನ್ನೂ ಪೂರ್ಣದೃಷ್ಟಿಯಿಂದ ನೋಡಬೇಕು ಎಂದು ಪ್ರತಿಪಾದಿಸಿದವರು ಇದರ ದ್ಯೋತಕ- ಪ್ರಾಚೀನಭಾರತದಲ್ಲಿ ಕಾಮಶಾಸ್ತ್ರ ಎಂಬ ಕೃತಿ. ಬನ್ನಂಜೆ ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ ಬೇರೆಯವರ ದೃಷ್ಟಿಗಿಂತ ಭಿನ್ನವೆಂದೆನಿಸುವ ಆದರೆ ಸತ್ಯಕ್ಕೆ ಹತ್ತಿರವಾದ ಅಭಿಪ್ರಾಯಗಳನ್ನೂ ವ್ಯಕ್ತಪಡಿಸಿರುವುದು ಉಂಟು. ಹೀಗಾಗಿಯೇ ಅವರಿಗೆ ಅಭಿಮಾನಿಗಳ ಸಂಖ್ಯೆಯಷ್ಟೇ ಕಟುವಾಗಿ ನಿಂದಿಸುವರ ಸಂಖ್ಯೆಯೂ ಅಧಿಕ . ಈ ನಿಂದಕರೂ ತಮ್ಮ ಆಂತರ್ಯದಲ್ಲಿ ಗೊಂದಲ ಮೂಡಿದಾಗ ಬನ್ನಂಜೆಯವರ ಪುಸ್ತಕಗಳನ್ನೋ, ಪ್ರವಚನಗಳನ್ನೋ ತಮ್ಮ ಗ್ರಂಥಗಳಿಗೆ, ಪ್ರವಚನಗಳಿಗೆ ಆಶ್ರಯಿಸಿರುವವರೆ. ಪುರಂದರದಾಸರು, ಕನಕದಾಸರ ಕೃತಿಗಳು, ವಿಜಯದಾಸರ ಸುಳಾದಿಗಳು, ಮಹಿಪತಿದಾಸರ ಕೃತಿಗಳು, ಜಗನ್ನಾಥದಾಸರ ಹರಿಕಥಾಮೃತಸಾರದ ಸಾರವನ್ನು ತಮ್ಮ ಕೃತಿಗಳ, ಪ್ರವಚನಗಳ ಮೂಲಕ ಬಿತ್ತರಿಸಿದವರು ಬನ್ನಂಜೆ. ಪ್ರಾಣಸೂತ್ರಗಳು. ನರಸಿಂಹಸ್ತುತಿದಂತಹ ಸ್ವತಂತ್ರಕೃತಿಗಳು ಸಂಸ್ಕೃತ ವಾಙ್ಮಯದ ಘನತೆಯನ್ನು ಹೆಚ್ಚಿಸಿವೆ ಎಂದರೆ ತಪ್ಪಾಗಲಾರದು. ಶತರುದ್ರೀಯಕ್ಕೆ ಪರಮಮುಖ್ಯಾರ್ಥನಾಗಿ ಅವತಾರ ವಿಶೇಷಗಳಿಂದ ಕೂಡಿದ ನಾರಾಯಣ, ಮುಖ್ಯಾರ್ಥವಾಗಿ ಹನುಮ-ಭೀಮ-ಮಧ್ವರೂಪನಾದ ಪ್ರಾಣ ಹಾಗೂ ರುದ್ರದೇವರ ಪರವಾಗಿ ಅರ್ಥನಿರ್ವಚನ ಮಾಡಿದ ಬನ್ನಂಜೆಯವರ ವ್ಯುತ್ಪತ್ತಿ ಅನ್ಯಾದೃಶ. ಸಂಸ್ಕೃತ/ ಕನ್ನಡ ವಾಙ್ಮಯದ ಮೇರುಶಿಖರದಂತೆ ನಮ್ಮೊಡನೆಯಿದ್ದ ಬನ್ನಂಜೆಯವರಿಗೆ ಈ ನಾಡಿನಲ್ಲಿ ಸಹಜವಾಗಿಯೇ ದೊರೆಯಬೇಕಾಗಿದ್ದ ಎಷ್ಟೋ ಗೌರವಗಳು ದೊರೆಯಲೇಇಲ್ಲ. ಹಾಗೆಂದು ಅವರು ತಲೆಕೆಡಿಸಿಕೊಳ್ಳಲೂ ಇಲ್ಲ, ಒಬ್ಬ ಕಠೋರವ್ರತಿಯಂತೆ ತಮ್ಮ ಸಾರಸ್ವತ ವ್ರತವನ್ನು ನಡೆಸಿದವರು ಗೋವಿಂದಾಚಾರ್ಯರು. ಯಾರು ಮೆಚ್ಚಿದರೇನು? ಯಾವ ಪ್ರಶಸ್ತಿ ದೊರೆಯದಿದ್ದರೇನು " ಪ್ರೀಯತಾಂ ಪ್ರೀತ ಏವಾಲಂ ಪೂರ್ಣಪ್ರಜ್ಞ ಸುಹೃನ್ಮಮ" ( ಪ್ರೀತನೇ ಆಗಿರುವ ನನ್ನ ಗೆಳೆಯ ಮಧ್ವನು ಪ್ರೀತನಾಗಲಿ) ಎಂದು "ಮಧ್ವಪ್ರೀತ್ಯೈ ಚ ಮಾಧವ ಪ್ರೀತ್ಯೈ" (ಮಾಧವ, ಮಧ್ವರ ಪ್ರೀತಿಗಾಗಿ) ಬದುಕನ್ನೇ ಕೃಷ್ಣಾರ್ಪಣವೆಂದ ಬನ್ನಂಜೆ ಗೋವಿಂದಾಚಾರ್ಯರ ಜೀವನ, ಕೃತಿಗಳ, ಪ್ರವಚನಗಳ ಸಮಗ್ರ ಚಿತ್ರಣವನ್ನು ನೀಡುವುದು ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ. ಆದರೂ ಸಾಗರದ ಒಂದು ಅಲೆಯನ್ನೋ, ಹಿಮಾಲಯದ ಒಂದು ಶಿಖರವನ್ನೋ ದರ್ಶಿಸಿದ ಪುಣ್ಯ ನಮ್ಮದಾಗಲಿ. ಪ್ರೀತೋsಸ್ತು ಕೃಷ್ಣಪ್ರಭು: -----ಡಾ.ವೇಣುಗೋಪಾಲ ಬಿ.ಎನ್.
****
ಮಾರ್ಚ್ 17 ಡಿವಿಜಿಯವರ ಜನ್ಮದಿನ!🌻
ಪ್ರಾಮಾಣಿಕತೆ ಎಂದ ಕೂಡಲೇ ಕಣ್ಣಮುಂದೆ ಬಂದವರು ಡಿವಿಜಿ! ಆಗಷ್ಟೇ ಡಿವಿಜಿ 80ಕ್ಕೆ ಕಾಲಿಟ್ಟಿದ್ದರು. ಸ್ನೇಹಿತರು, ಹಿತೈಷಿಗಳು, ಅಭಿಮಾನಿಗಳು ಒಟ್ಟು ಸೇರಿ ಬೆಂಗಳೂರಿನ ಟೌನ್ಹಾಲ್ನಲ್ಲಿ ಒಂದು ಸನ್ಮಾನ ಸಮಾರಂಭವನ್ನು ಆಯೋಜಿಸಿದ್ದರು. ಬರವಣಿಗೆಯಲ್ಲಿ ದೊಡ್ಡ ಹೆಸರು ಮಾಡಿದ್ದರೂ ಆರ್ಥಿಕತೆ ಅಷ್ಟೇ ದೊಡ್ಡ ಸಮಸ್ಯೆಯಾಗಿ ಡಿವಿಜಿ ಅವರನ್ನು ಕಾಡುತ್ತಿತ್ತು. ಅದು ಸ್ನೇಹಿತರೆಲ್ಲರಿಗೂ ತಿಳಿದ ವಿಚಾರವೇ ಆಗಿತ್ತು. ಸ್ವಲ್ಪವಾದರೂ ಸಹಾಯವಾಗಲಿ, ಗೌರವಧನ ನೀಡೋಣ ಎಂದು ಒಂದಿಷ್ಟು ಹಣವನ್ನು ಒಟ್ಟು ಹಾಕಿದ್ದರು. ಕಾರ್ಯಕ್ರಮದ ವೇಳೆ ಗೌರವ ಹಾಗೂ ಪ್ರೀತಿಪೂರ್ವಕವಾಗಿ ಅದನ್ನು ಡಿವಿಜಿಯವರಿಗೆ ಅರ್ಪಿಸಲಾಯಿತು. ಅದೇನು ಸಾಮಾನ್ಯ ಮೊತ್ತವಾಗಿರಲಿಲ್ಲ-ಒಂದು ಲಕ್ಷ ರುಪಾಯಿ!
ನೀವೇ ಯೋಚನೆ ಮಾಡಿ, ನಲವತ್ಮೂರು ವರ್ಷಗಳ ಹಿಂದೆ ಒಂದು ಲಕ್ಷ ರುಪಾಯಿ?! ಡಿವಿಜಿಯವರ ಮನೆಯಿದ್ದಿದ್ದು ಬೆಂಗಳೂರಿನ ಬಸವನಗುಡಿಯ ನಾಗಸಂದ್ರ ರಸ್ತೆಯಲ್ಲಿ (ಈಗಿನ ಡಿವಿಜಿ ರಸ್ತೆ). ಅಲ್ಲೊಂದು ದಿನಸಿ ಅಂಗಡಿಯಿತ್ತು. ಡಿವಿಜಿಯವರು ಅಗತ್ಯ ವಸ್ತುಗಳನ್ನು ಖರೀದಿ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದುದು ಅಲ್ಲಿಯೇ. ಸನ್ಮಾನ ಸಮಾರಂಭದ ಮರುದಿನ ಡಿವಿಜಿ ಮನೆಗೆಲಸದ ಹುಡುಗ ಕರುಬಯ್ಯ ಚೀಟಿ ಹಿಡಿದುಕೊಂಡು ದಿನಸಿ ಅಂಗಡಿಗೆ ಬಂದ. ಸುಧಾ ಪತ್ರಿಕೆಯ ಸಂಪಾದಕರಾಗಿದ್ದ ಇ.ಆರ್. ಸೇತುರಾಮ್ ಅಲ್ಲೇ ಸಿಗರೇಟು ಸೇದುತ್ತಾ ನಿಂತಿದ್ದರು. ಆ ಹುಡುಗ ಡಿವಿಜಿ ಮನೆಯವನು ಎಂದು ಗೊತ್ತಾಯಿತು. ಚೀಟಿಯಲ್ಲಿ ಏನಿದೆ ಎಂದು ತಿಳಿದುಕೊಳ್ಳುವ ಕುತೂಹಲ ಮೂಡಿತು. ಅಂಗಡಿಯಾತನ ಬಳಿ ಕೇಳಿಯೇ ಬಿಟ್ಟರು. ‘ಮನೆಗೆ ಅತಿಥಿಗಳು ಬಂದಿದ್ದಾರೆ. ನೀವು ಕಾಫಿ ಪುಡಿ, ಸಕ್ಕರೆ ಕೊಟ್ಟರೆ ನಾಳೆ ಬಿಲ್ ಕೊಡುತ್ತೇನೆ’!
ಮುಂದೊಂದು ದಿನ ಈ ಘಟನೆಯ ಬಗ್ಗೆ ಸೇತುರಾಮ್ ಹೀಗೆ ಬರೆಯುತ್ತಾರೆ-‘ನಿನ್ನೆ ಒಂದು ಲಕ್ಷ ರುಪಾಯಿ ಕೊಟ್ಟಾಗ ಅದು ನನ್ನದಲ್ಲ ಎಂದು ಕೊಟ್ಟವರು, ಆ ಬಗ್ಗೆ ಯಾವ ಬೇಸರವೂ ಇಲ್ಲದವರು ಡಿವಿಜಿ. ಇವತ್ತು ಕಾಫಿ ಪುಡಿ ಖರ್ಚಿಗೂ ಅವರ ಬಳಿ ದುಡ್ಡಿಲ್ಲ. ಇದು ಅವರ ನಿಸ್ಪಹತೆಯನ್ನು ತೋರಿಸುತ್ತದೆ’. ಹೌದು, ಸನ್ಮಾನದ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿ ಡಿವಿಜಿಗೆ 1 ಲಕ್ಷ ರುಪಾಯಿ ನೀಡಿದ್ದು ನಿಜ. ಅದನ್ನು ನೋಡಿ ಅವರು ಹಿರಿಹಿರಿ ಹಿಗ್ಗಲಿಲ್ಲ. ಬಹುಶಃ ಮೊತ್ತ ಈ ಪರಿ ಇರಬಹುದೆಂದು ಅವರು ಊಹಿಸಿದ್ದಿಲ್ಲವಾದರೂ ಹಣ ಸಂಗ್ರಹ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದಾರೆ ಎಂದು ಡಿವಿಜಿಗೆ ಮೊದಲೇ ಗೊತ್ತಾಗಿತ್ತು. ಏನನ್ನೂ ಕೊಡಕೂಡದು, ನಾನು ಸ್ವೀಕರಿಸುವುದಿಲ್ಲ ಎಂದು ಎಚ್ಚರಿಕೆಯನ್ನೂ ನೀಡಿದ್ದರು.
ಇಷ್ಟಾಗಿಯೂ ಒಂದು ಲಕ್ಷವನ್ನು ಕೈಗಿತ್ತಾಗ ಅದರಲ್ಲಿ ಚಿಕ್ಕಾಸನ್ನೂ ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳದೆ ಇಡಿಯಾಗಿ ಗೋಖಲೆ ಸಾರ್ವಜನಿಕ ವಿಚಾರಸಂಸ್ಥೆಯ ಅಭಿವೃದ್ಧಿಗೆ ಕೊಟ್ಟು ವೇದಿಕೆಯಿಂದ ಕೆಳಗಿಳಿದಿದ್ದರು ಡಿವಿಜಿ! ಇವತ್ತು Paid News ಹಾಗೂ Journa ಗಳ ಬಗ್ಗೆ, ಅದನ್ನು ತಡೆಯುವ ಪರಿಯ ಬಗ್ಗೆ ರಾಷ್ಟ್ರಮಟ್ಟದಲ್ಲಿ ದೊಡ್ಡ ಚರ್ಚೆಯಾಗುತ್ತಿದೆ. ಇನ್ನೊಂದು ಕಡೆ ನಮ್ಮ ದರಿದ್ರ ರಾಜಕೀಯವಂತೂ ರಿಯಲ್ ಎಸ್ಟೇಟು, ಕಾಂಟ್ರ್ಯಾಕ್ಟು, ಕಮಿಷನ್ನು ಎನ್ನುವ ಭ್ರಷ್ಟರ ಕೂಪವಾಗಿದೆ. ಆದರೆ ಅವತ್ತು ಕೈಗಿತ್ತ 1 ಲಕ್ಷ, ಇವತ್ತಿನ ಕೋಟಿಗೂ ಮೀರಿದ ಮೊತ್ತ. ಬಡತನ ಬೆನ್ನಿಗೆ ಅಂಟಿಕೊಂಡಿದ್ದ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲೂ ಡಿವಿಜಿ ದುಡ್ಡಿನ ಮುಂದೆ ಶರಣಾಗಲಿಲ್ಲ. ಈ ದೇಶದ ಅಗ್ರಮಾನ್ಯ ಪತ್ರಕರ್ತರಲ್ಲಿ ಒಬ್ಬರೆನಿಸಿಕೊಂಡಿದ್ದ ಡಿವಿಜಿಯವರ ಬದುಕಿನಲ್ಲಿ ಸಾಕಷ್ಟು ಏರುಪೇರುಗಳನ್ನು ಕಾಣಬಹುದು. ಬಡತನ ಬೆನ್ನಿಗಂಟಿಕೊಂಡಿತ್ತು.
ಒಮ್ಮೆ ವಿಶ್ವೇಶ್ವರಯ್ಯನವರು ಡಿವಿಜಿ ಅವರೊಡನೆ ಮಾತನಾಡುತ್ತಾ ‘ನಾನು ನಿನ್ನ ಮನೆಗೊಂದು ದಿನ ಭೇಟಿ ನೀಡಬೇಕು’ ಎಂದರು. ಕೂಡಲೇ ಎದ್ದು ವಂದಿಸಿದ ಡಿವಿಜಿ ‘ಕ್ಷಮಿಸಬೇಕು, ತಾವು ನನ್ನ ಮನೆಗೆ ಬರಬಾರದು’ ಎಂದು ವಿನಂತಿಸಿದರು. ವಿಶ್ವೇಶ್ವರಯ್ಯನವರಿಗೆ ಅಚ್ಚರಿ, ಕೌತುಕ. ತಮ್ಮನ್ನು ಮನೆಗೆ ಬರಬೇಡಿರೆಂದು ಹೇಳಿದವರು ಯಾರೂ ಇಲ್ಲ. ‘ಇದೇನಿದು! ಯಾರಾದರೂ ಬರುತ್ತೇನೆನ್ನುವ ಗೆಳೆಯರನ್ನು ನೇರವಾಗಿಯೇ ತಡೆಯುವುದುಂಟೇ?’ ಎಂದು ತತ್ಕ್ಷಣ ಪ್ರಶ್ನಿಸಿದ್ದರು. ಡಿವಿಜಿ ಇದೀಗ ವಿವರಿಸಿದರು ‘ದಿಟವೇ, ತಾವು ಕಾಲಿಟ್ಟ ಕಡೆ ಶುಭ, ಸಂಪದ, ಸೌಖ್ಯಗಳು ಬೆಳಗುತ್ತವೆ. ಆದರೆ ನನ್ನ ಕಾರಣ ಬೇರೆಯಿದೆ. ತಾವು ನನ್ನ ಮನೆಗೆ ಬಂದರೆ ತಮಗೆ ಮುರುಕಲು ಕುರ್ಚಿ- ಹರಕಲು ಚಾಪೆಗಳಲ್ಲದೆ ಬೇರೆ ಇಲ್ಲ. ನನ್ನ ಚಿಂದಿ ಬದುಕು ನಿಮಗೆ ದುಃಖ ತರುತ್ತದೆ. ನನ್ನನ್ನು ಒಳ್ಳೆಯ ಸಂಪಾದನೆಯ ತಾಣಗಳಿಗೆ ಸೇರಿಸಬೇಕೆಂದು ತಾವು ಹಿಂದೆ ಮಾಡಿದ ಪ್ರಯತ್ನಗಳೂ ನನ್ನ ಮೂರ್ಖತನವು ಅವುಗಳನ್ನೆಲ್ಲ ಒಲ್ಲೆನೆಂದ ಪರಿಯೂ ತಮಗೆ ನೆನಪಾಗಿ ಬೇಸರವಾಗುತ್ತದೆ. ಅದಕ್ಕೆಲ್ಲ ಅವಕಾಶವಾಗಬಾರದು.
ಹೀಗಾಗಿ ತಾವಿದ್ದಲ್ಲಿಗೆ ನಾನು ಬಂದು ತಮ್ಮ ಯಾವ ಆದೇಶವನ್ನೂ ನಡೆಸುತ್ತೇನೆ, ಮನ್ನಿಸಬೇಕು?’. ‘ಹೌದು, ಹೌದು. ನೀನು ಮೂರ್ಖ, obstinate’ ಎಂದು ನಿರುಪಾಯಕರಾದ ಮೆಚ್ಚುಗೆಯ ಪೆಚ್ಚುನಗೆಯಿಂದ ವಿಶ್ವೇಶ್ವರಯ್ಯನವರು ಮಾತು ಮುಗಿಸಿದರು.
ನಮಗೆಲ್ಲರಿಗೂ ತಿಳಿದಂತೆ ಭಾರತ ರತ್ನ ಸರ್.ಎಂ.ವಿಶ್ವೇಶ್ವರಯ್ಯನವರು ಪ್ರಾಮಾಣಿಕತೆ, ಪರಿಶುದ್ಧತೆ ಹಾಗೂ ನಿಸ್ವಾರ್ಥಗಳ ಪರಮಾದರ್ಶ. ಅವರು ಮೈಸೂರು ಸಂಸ್ಥಾನದ ದಿವಾನರಾಗಿ ಅಧಿಕಾರ ವಹಿಸಿಕೊಳ್ಳುವ ಮುನ್ನ ತಮ್ಮ ಬಂಧುಗಳೆಲ್ಲರನ್ನೂ ಮನೆಯ ಹಜಾರದಲ್ಲಿ ಸೇರಿಸಿ ತಾಯಿ ವೆಂಕಜ್ಜಮ್ಮನವರನ್ನು ‘ನೀನು ಇವರ್ಯಾರ ಪರವಾಗಿ ಕೂಡ ಶಿಫಾರಸು ಮಾಡಲು ನನ್ನ ಬಳಿ ಬರಬಾರದು’ ಎಂದು ಮಾತು ತೆಗೆದುಕೊಂಡೇ ಮುಂದಿನ ಕೆಲಸಕ್ಕೆ ಕೈ ಹಾಕಿದ ಮಹನೀಯರು. ಇಂಥ ವಿಶ್ವೇಶ್ವರಯ್ಯನವರಿಗೂ ಸವಾಲಾಗುವಂಥ ನಿಸ್ಪಹತೆ ಡಿವಿಜಿಯವರದು.
ಲಾಹೋರಿನ ‘ಟ್ರಿಬ್ಯೂನ್’ ಎಂಬ ರಾಷ್ಟ್ರಮಟ್ಟದ ಪ್ರತಿಷ್ಠಿತ ಆಂಗ್ಲ ದಿನಪತ್ರಿಕೆಯ ಸಂಪಾದಕರಾಗಲು ಅರ್ಹ ವ್ಯಕ್ತಿಗಳನ್ನು ಸೂಚಿಸಬೇಕಾಗಿ ಅದರ ಮಾಲೀಕರು ವಿಶ್ವೇಶ್ವರಯ್ಯನವರನ್ನು ಕೇಳಿದರು. ಇವರಿಗಾಗ ಮೊದಲು ಹೊಳೆದ ಹೆಸರು ಡಿವಿಜಿ. ಈ ಸೂಚನೆಯನ್ನು ಟ್ರಿಬ್ಯೂನ್ ಪತ್ರಿಕೆಯ ವ್ಯವಸ್ಥಾಪಕರೂ ಬಹುವಾಗಿ ಸಂತೋಷಿಸಿ ಒಪ್ಪಿದರು. ದೊಡ್ಡ ಸ್ಥಾನ, ಹೆಸರು, ಹಣ, ಸಂಪರ್ಕಗಳೆಲ್ಲ ಸಿದ್ಧಿಸುವ ಆ ಉದ್ಯೋಗವು ಅಂದು ಯಾವುದೇ ಪತ್ರಕರ್ತನಿಗೆ ಪ್ರಲೋಭನೀಯವಾಗಿತ್ತು. ಡಿವಿಜಿಯವರ ಆರ್ಥಿಕ ಪರಿಸ್ಥಿತಿಯಂತೂ ಎಂದಿನಂತೆ ತೀರಾ ಅತಂತ್ರವಾಗಿಯೇ ಇತ್ತು. ಈ ಕಾರಣದಿಂದಲಾದರೂ ಅವರು ಒಪ್ಪಿಯಾರೇ ಎಂಬ ಕುಡಿಯಾಶೆ ವಿಶ್ವೇಶ್ವರಯ್ಯನವರದು. ಆದರೆ ಡಿವಿಜಿ ಖಂಡತುಂಡವಾಗಿ ಈ ಅವಕಾಶವನ್ನು ನಿರಾಕರಿಸಿದರು.
‘ನಾನು ಹೇಗೋ ಹೊಟ್ಟೆ ಹೊರೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತೇನೆ. ಬೀದಿಯಲ್ಲಿ ಬಿದ್ದು ಒದ್ದಾಡಿ ತೊಂಡುತೊಂಡಾಗಿ ಬೆಳೆದ ಈ ಜೀವಕ್ಕೆ ಅಂಥ ದೊಡ್ಡ ಪದವಿ- ಪ್ರತಿಷ್ಠೆಗಳು ಒಗ್ಗುವುದಿಲ್ಲ’ ಎಂದಿದ್ದರು. ಈ ಮೂಲಕವಾಗಿ ಅವರು ತಮ್ಮ ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯ, ನಿರ್ಭೀತಿ, ನಿಸ್ಪಹತೆಗಳನ್ನೂ ಕಾಯ್ದುಕೊಂಡರು. ಹೀಗಾಗಿಯೇ ಮಹಾರಾಜರಿಗಾಗಲಿ, ದಿವಾನರುಗಳಾಗಲಿ ರೆಸಿಡೆಂಟ್- ವೈಸ್ರಾಯ್ ವರ್ಗದವರಿಗಾಗಲಿ ತಮ್ಮ ನಿಷ್ಪಾಕ್ಷಿಕವೂ ನಿಷ್ಠುರವೂ ಆದ ಅಭಿಪ್ರಾಯಗಳನ್ನು ಕೊಡಲು ಸಾಧ್ಯವಾಯಿತು.
ಗಾಂಧೀಜಿಯವರ ಬಗೆಗೆ ಗುಂಡಪ್ಪನವರಿಗೆ ತುಂಬ ಗೌರವ. ಬೆಂಗಳೂರಿಗೆ ಅವರನ್ನು ಮೊತ್ತ ಮೊದಲು (1915ರಲ್ಲಿ) ಕರೆಯಿಸಿದವರೆ ಡಿವಿಜಿ. ಗಾಂಧಿಯವರು ಅಂದು ಅನಾವರಣ ಮಾಡಿದ ಗೋಪಾಲಕೃಷ್ಣ ಗೋಖಲೆಯವರ ಭಾವಚಿತ್ರವು ಇಂದೂ ಡಿವಿಜಿಯವರು ಕಟ್ಟಿದ ಸಂಸ್ಥೆಯ ಸಭಾಮಂಟಪದಲ್ಲಿ ದರ್ಶನೀಯ ಮಾತ್ರವಲ್ಲ, ಅನೇಕ ರಾಜನೈತಿಕ ವಿಚಾರಗಳಲ್ಲಿ, ಸಾಮಾಜಿಕ ಕಾರ್ಯಗಳಲ್ಲಿ ಗಾಂಧಿಯವರೊಡನೆ ಡಿವಿಜಿ ಪ್ರತ್ಯಕ್ಷ- ಪರೋಕ್ಷ ರೀತಿಗಳಿಂದ ತೊಡಗಿಕೊಂಡಿದ್ದರು. ಅವರ ಪ್ರಥಮ ಕವಿತಾ ಸಂಗ್ರಹ ವಸಂತ ಕುಸುಮಾಂಜಲಿಯಲ್ಲಿಯೇ ಗಾಂಧಿಯವರ ಬಗೆಗೊಂದು ಸೀಸ ಪದ್ಯವುಂಟು. ಅಲ್ಲದೇ ಗಾಂಧೀಜಿ ತೀರಿಕೊಂಡಾಗ ‘ಗಾಂಧಿಜ್ಞಾಪಕ ಪದ ಸಂಗ್ರಹವೆಂಬ ಮತ್ತೊಂದು ಕಂದಪದ್ಯಗಳ ಕವಿತೆಯನ್ನು ಪ್ರಕಟಿಸಿದ್ದರು. ಅಷ್ಟೇಕೆ, ಗಾಂಧಿಯವರ ಐತಿಹಾಸಿಕವಾದ ಇಪ್ಪತ್ತೊಂದು ದಿನಗಳ ದೀರ್ಘೋಪವಾಸ ಸತ್ಯಾಗ್ರಹವು ಮುಗಿದು ಅವರು ಪ್ರಾಣಾಪಾಯವಿಲ್ಲದೆ ಹೊರ ಬಂದಾಗ ‘ಧನ್ಯವಾದ ಸಮರ್ಪಣೆ’ ಎಂಬ ಕವಿತೆಯನ್ನು ಡಿವಿಜಿ ಬರೆದಿದ್ದಾರೆ. ಇದು ಅವರ ಉಪವಾಸ ಮುಗಿದಂದೇ ರಚಿತವಾಗಿ, ಮುದ್ರಿತವೂ ಆಗಿತ್ತು. Not for publicaion (ಬಹಿರಂಗ ಪ್ರಕಟಣೆಯಲ್ಲವೆಂಬ) ಒಕ್ಕಣೆ ಕೂಡ ಆ ಕರಪತ್ರದ ಮೇಲೆ ಅಚ್ಚಾಗಿದೆ. ‘ನಮ್ಮುಸಿರ ಹೂವು, ನಮ್ಮ ಬಾಳ್ ಅವನು, ನಮ್ಮೊಬ್ಬ ಗುರು, ನರಕುಲದ ಶಿರ, ದೈವ ಸಂಪನ್ಮಾರ್ಗದರ್ಶಕಂ ಗಾಂಧಿಯಲ್ತೇ’ ಎಂದು ಅವರನ್ನೆಷ್ಟು ಬಗೆಯಲ್ಲಿ ಗೌರವಿಸಿದ್ದರೂ ಅವರ ಕೆಲವು ನಿಲುವುಗಳ ಬಗೆಗೆ ಡಿವಿಜಿಯವರ ತೀವ್ರ ವಿರೋಧವಿದ್ದಿತು. ಇದನ್ನವರು ದಾಖಲಿಸಿಯೂ ಇದ್ದಾರೆ.
ಒಮ್ಮೆ ಆಕಾಶವಾಣಿಯವರು ಗುಂಡಪ್ಪನವರನ್ನು ಗಾಂಧಿಯವರ ಉಪವಾಸಗಳನ್ನು ಕುರಿತು ಮಾತನಾಡಬೇಕಾಗಿ ಕೋರಿದಾಗ ಇವರು ಬರೆದ ಪತ್ರ ತುಂಬ ಮಾರ್ಮಿಕವಾಗಿದೆ. ‘ನನಗೆ ಉಪವಾಸಗಳಲ್ಲಿ ನಂಬಿಕೆಯಿಲ್ಲ. ನಾನು ಚೆನ್ನಾಗಿ ತಿಂದುಂಡು ದಷ್ಟಪುಷ್ಟವಾಗಿ ಬೆಳೆದವನು. ಅಲ್ಲದೆ, ನಾನು ಗಾಂಧಿಯವರ ಅನುಯಾಯಿಯೂ ಅಲ್ಲ. ಹೀಗಾಗಿ, ತಮ್ಮ ಆಹ್ವಾನವನ್ನು ಸ್ವೀಕರಿಸಲಾಗುತ್ತಿಲ್ಲ.
ಸುಪ್ರಸಿದ್ಧ ಅಂಕಣಕಾರರೂ ಕನ್ನಡದ ಕಟ್ಟಾಳು ಆಗಿದ್ದ ಹಾ.ಮಾ. ನಾಯಕರು ಅದೊಮ್ಮೆ ಡಿವಿಜಿಯವರನ್ನು ಕಾಣಲು ಹೋದರು. ಆಗಷ್ಟೇ ಹಸನಾದ ಬಿಸಿ ಬಿಸಿ ಜಿಲೇಬಿಯನ್ನು ತಾವೊಲಿದ ಅಂಗಡಿಯಿಂದ ತರಿಸಿ ಇನ್ನೇನು, ತಿನ್ನುವ ಹವಣಿನಲ್ಲಿ ಗುಂಡಪ್ಪನವರಿದ್ದರು. ನಾಯಕರನ್ನು ಕಂಡೊಡನೆಯೇ ಸ್ವಾಗತಿಸಿ ಅವರಿಗೂ ಜಿಲೇಬಿಗಳನ್ನು ಕೊಟ್ಟರು. ನಾಯಕರು ರಸ ತುಂಬಿದ ಆ ಬಂಗಾರದ ಬಣ್ಣದ ಗರಿಗರಿ ಸುರುಳಿಗಳನ್ನು ಸವಿಯುತ್ತಲೇ ಕೇಳಿದರು: ‘ಸರ್! ಈ ಪಾಟಿ ಜಿಡ್ಡು, ಸಕ್ಕರೆ ಎಲ್ಲ ತುಂಬಿದ ಈ ತಿಂಡಿಗಳು ನಿಮ್ಮ ಆರೋಗ್ಯಕ್ಕೆ ಅಪಥ್ಯ ಅಂತ ವೈದ್ಯರು ಹೇಳಿದ್ದಾರಲ್ಲಾ! ಮತ್ತಿದು ಹೇಗೆ?’ ಡಿವಿಜಿಯವರಾದರೋ ತಮ್ಮ ಬಲಗೈಯಿಂದ ಆ ಮಧುರ ಖಾದ್ಯವನ್ನು ಲೀಲಾಜಾಲವಾಗಿ ಕಬಳಿಸುತ್ತಲೇ ಸವಿನಗುವಿನೊಡನೆ ನುಡಿದರಂತೆ: ‘ನೋಡಿ ನಾಯಕರೆ! ಇಲ್ಲೆಲ್ಲ ಅದ್ವೈತ ಮಾಡಬಾರದು.
ಆರೋಗ್ಯ ಬೇರೆ, ಬಾಯಿ ರುಚಿಯೇ ಬೇರೆ! ಇದು ಅಪ್ಪಟ ದ್ವೈತ. ಅನಾರೋಗ್ಯ ಚಿಕಿತ್ಸೆಗಾಗಿ ಕಹಿಯಾದ ಔಷಧ, ನೋಯಿಸುವ ಚುಚ್ಚುಮದ್ದು ಮತ್ತು ತೀವ್ರವಾದ ಶಸ್ತ್ರಚಿಕಿತ್ಸೆಗಳ ‘ಕೋಟಾ'(quota)ನೇ ಬೇರೆ. ಜಿಲೇಬಿ, ಬೋಂಡ, ಪಕೋಡ, ಹಲ್ವಗಳಂಥ ರುಚಿ ರುಚಿಯಾದ ಪರುಠವಣೆಗಳ ಕೋಟಾನೇ ಬೇರೆ. ಎರಡನ್ನೂ ಬೆರೆಸಬಾರದು. ಅದರ ಪಾಡಿಗೆ ಅದು, ಇದರ ಪಾಡಿಗೆ ಇದು. ಒಂದು ಮತ್ತೊಂದನ್ನು ಪ್ರಶ್ನಿಸುವಂತಿಲ್ಲ. ನನ್ನ ದೇಹದಲ್ಲಿ ಇವೆರಡಕ್ಕೂ ಬೇರೆ ಬೇರೆ ಚಾನಲ್ಗಳೇ ಇವೆ’!
ಹಾ.ಮಾ. ನಾಯಕರು ಹತಾಶೆಯ ನಗೆ ನಕ್ಕು ಸುಮ್ಮನಾಗಿರಬೇಕು. ಡಿವಿಜಿಯವರಲ್ಲಿ ಅಪರಿಮಿತ ಹಾಸ್ಯಪ್ರಜ್ಞೆ ಇತ್ತು. ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ ತಮ್ಮನ್ನೇ ವಸ್ತುವಾಗಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದರು. ಬನ್ನೂರು ಜಿಲ್ಲಾ ಕನ್ನಡ ಸಾಹಿತ್ಯ ಸಮ್ಮೇಳನಕ್ಕೆ ಏನಾದರೂ ಸಂದೇಶ ಬರೆದುಕೊಡಿ ಎಂದು ಬಂದಾಗ, ಗುಂಡಪ್ಪನಾದೊಡೇಂ ಕುಂಡೆಯದು ನೋಯದೇ? ಎಂದು ಬರೆದುಕೊಟ್ಟು, ತಾಕತ್ತಿದ್ದರೆ ಓದಿ ಎಂದಿದ್ದರು. ಆ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿ ಡಿವಿಜಿಯವರಿಗೆ ಮೂಲವ್ಯಾಧಿಯಾಗಿತ್ತು! ವಿಶ್ವೇಶ್ವರಯ್ಯನವರಿಗಾಗಲಿ ಮಿರ್ಜಾ ಇಸ್ಮಾಯಿಲರಿಗಾಗಲಿ ಪುಟ್ಟಣ ಚೆಟ್ಟಿಯವರೇ ಮುಂತಾದ ಇನ್ನಿತರ ಅನೇಕ ಸಾರ್ವಜನಿಕ ಮಹನೀಯರಿಗಾಗಲಿ ರಾಜ್ಯಶಾಸ್ತ್ರ-ಅರ್ಥಶಾಸ್ತ್ರ-ಪತ್ರಿಕೋದ್ಯಮ-ಸಮಾಜಶಾಸ್ತ್ರವೇ ಮುಂತಾದ ಅನೇಕ ಕ್ಷೇತ್ರಗಳಲ್ಲಿ ಪರಿಪರಿಯಾದ ಸಲಹೆ- ಸೂಚನೆಗಳನ್ನೂ ನೆರವು- ನೇರ್ಪುಗಳನ್ನೂ ಮಾಡಿಕೊಡುತ್ತಿದ್ದವರು ಡಿವಿಜಿ.
ಇಂಥ ಕೆಲಸಗಳಿಗೆ ತುಂಬ ಸಮಯ- ಶ್ರದ್ಧೆ- ಅಧ್ಯಯನಗಳೂ ಮೇಲ್ಮಟ್ಟದ ವಿವೇಚನೆ- ವಿಶ್ಲೇಷಣೆಗಳೂ ಬೇಕಾಗುತ್ತಿದ್ದವು. ಈ ಎಲ್ಲ ಪರಿಶ್ರಮ- ಸಹಕಾರಕ್ಕಾಗಿ ಇಂಥ ಹಿರಿಯರು ಗುಂಡಪ್ಪನವರಿಗೆ ಗೌರವಧನವೆಂದು ಎಷ್ಟನ್ನೂ ಕೊಡಲು ಸಿದ್ಧವಿರುತ್ತಿದ್ದರು. ಆದರೆ, ಡಿವಿಜಿ ಮಾತ್ರ ಇವಾವುದನ್ನೂ ಒಲ್ಲೆನೆಂದು ಖಂಡ- ತುಂಡವಾಗಿ ನಿರಾಕರಿಸುತ್ತಿದ್ದರು: ‘ನಿಮ್ಮಂಥ ಹಿರಿಯರಿಗೆ, ಈ ತೆರನಾದ ಸಾರ್ವಜನಿಕ ಹಿತಕಾರ್ಯಗಳಿಗೆ ನೆರವಾಗುವುದೇ ಒಂದು ಸೌಭಾಗ್ಯ. ಇದಕ್ಕೆ ಮಿಗಿಲಾಗಿ ಮತ್ತೇನೂ ಬೇಡ! ಸೇವೆಗೆ ಪ್ರತಿಫಲವಿಲ್ಲ- ಇದು ಡಿವಿಜಿಯವರದೇ ಧ್ಯೇಯ ವಾಕ್ಯ. ಆದರೆ ವಿಶ್ವೇಶ್ವರಯ್ಯನವರಿಗಾಗಲಿ ಮಿರ್ಜಾ ಅವರಾಗಲಿ ಇದನ್ನೊಪ್ಪಲು ಸಿದ್ಧವಿರಲಿಲ್ಲ: ‘ಯಾವುದೇ ಯುಕ್ತ ರೀತಿಯ ನೆರವಿಗೆ ಸೂಕ್ತ ಗೌರವ ಸಲ್ಲಬೇಕು. ಇಲ್ಲವಾದಲ್ಲಿ ಮುಂದೆ ನಿಮ್ಮಿಂದ ನಾವು ಇನ್ನಾವ ರೀತಿಯ ನೆರವನ್ನೂ ಪಡೆಯುವುದು ಕಷ್ಟವಾಗುತ್ತದೆ. ಅಲ್ಲದೆ ಇಂಥ ತಜ್ಞಸಂಭಾವನೆ- ಗೌರವ ಧನಗಳೂ ವಿವಿಧ ಸಾರ್ವಜನಿಕ ಕಾರ್ಯಗಳ ಬಜೆಟ್ಟಿನಲ್ಲಿ ಸೇರಿರುತ್ತವೆ. ಆದುದರಿಂದ ನಮ್ಮ ಮನ್ನಣೆಯನ್ನು ಒಪ್ಪಿಸಿಕೊಳ್ಳಲೇಬೇಕು’ ಎಂದು ಆಗ್ರಹಿಸುತ್ತಿದ್ದರು.
ಇದರಿಂದ ಡಿವಿಜಿ ಮತ್ತೂ ಜಾಣ್ಮೆಯ ಹಾದಿಯೊಂದನ್ನು ತುಳಿದರು. ಅದೆಂದರೆ ಈ ಎಲ್ಲ ಹಿರಿಯರಿಂದ ಧನಾದೇಶ ಪತ್ರ ರೂಪದಲ್ಲಿ (ಚೆಕ್) ಸಂಭಾವನೆಯನ್ನೇನೋ ಸ್ವೀಕರಿಸುವುದು, ಆದರೆ ಯಾವೊಂದನ್ನೂ ನಗದಾಗಿ ಪರಿವರ್ತಿಸಿಕೊಳ್ಳದೆ ಹಾಗೆಯೇ ತಮ್ಮ ಪೆಟ್ಟಿಗೆಯಲ್ಲಿ ಶಾಶ್ವತವಾಗಿ ಉಳಿಸಿಕೊಳ್ಳುವುದು! ಹೀಗೆ ದಶಕಗಳ ಕಾಲ ಈ ‘ಜಾಣತನ’ ಸಾಗಿತು, ಲಕ್ಷಗಟ್ಟಲೆ ಹಣ ನಗದಾಗಿಯೇ ಉಳಿಯಿತು, ಡಿವಿಜಿಯವರ ನಿಸ್ಪಹತೆ ಮಾತ್ರ ನಗುತ್ತಿತ್ತು. ಡಿವಿಜಿ ಕೇವಲ ಚೆಕ್ಕುಗಳನ್ನಷ್ಟೇ ಅಲ್ಲ ಯಾರ ಸ್ನೇಹವನ್ನೂ ಯಾವ ಅವಕಾಶವನ್ನೂ ಮತ್ತಾವುದೇ ಸ್ಥಾನ-ಮಾನ- ಪರಿಚಯಗಳನ್ನು ಎನ್ಕ್ಯಾಷ್ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳಲಿಲ್ಲ.
ಇಂಥ ನೂರಾರು ಘಟನೆ, ನಿದರ್ಶನಗಳನ್ನು ಡಿವಿಜಿಯವರ ಜೀವನದಲ್ಲಿ ಕಾಣಬಹುದು. ಒಂದೊಂದು ಘಟನೆಗಳು ಡಿವಿಜಿಯವರ ಪ್ರಾಮಾಣಿಕತೆ, ನಿಸ್ವಾರ್ಥತೆಯ ದ್ಯೋತಕಗಳಾಗಿವೆ. ಅವಧಾನ ಕಲೆಯನ್ನು ನಾಡಿನ ಮೂಲೆ ಮೂಲೆಗೆ ಕೊಂಡೊಯ್ಯುತ್ತಿರುವ ಖ್ಯಾತ ಬಹುಭಾಷಾ ವಿದ್ವಾಂಸ ಶತಾವಧಾನಿ ಆರ್. ಗಣೇಶ್ ಅವರು ಈ ಘಟನೆ, ನಿದರ್ಶನಗಳನ್ನು ‘ಬ್ರಹ್ಮಪುರಿಯ ಭಿಕ್ಷುಕ’ ಎಂಬ ಪುಸ್ತಕದಲ್ಲಿ ದಾಖಲಿಸಿದ್ದಾರೆ. ಈ ಕಾಲದಲ್ಲಿ ನ್ಯಾಯ ನೀತಿಗೆ, ಪ್ರಾಮಾಣಿಕತೆಗೆ, ಸಚ್ಚಾರಿತ್ರ್ಯಕ್ಕೆ ಯಾವ ಬೆಲೆಯೂ ಇಲ್ಲ ಎಂಬ ಸಿನಿಕತೆ ಆವರಿಸಿರುವ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿ ಡಿವಿಜಿ ಅವರಂಥವರನ್ನು ನೆನಪಿಸಿಕೊಂಡಾಗ ಮಾತ್ರ ನೈತಿಕತೆ ಎಂಬುದು ಮತ್ತೆ ಜಾಗೃತಗೊಳ್ಳಲು ಸಾಧ್ಯ.
ಅಂದಹಾಗೆ, ಬರುವ ಮಾರ್ಚ್ 17 ಡಿವಿಜಿಯವರ ಜನ್ಮದಿನ!
ಕೃಪೆ: ವಿಶ್ವ ವಾಣಿ.
ಸಂಗ್ರಹ: ವೀರೇಶ್ ಅರಸಿಕೆರೆ.
***
ಡಿವಿಜಿ: ಎಸ್ಎಸ್ಎಲ್ಸಿ ಪರೀಕ್ಷೆಯಲ್ಲಿ ಕನ್ನಡದಲ್ಲಿ ಫೇಲಾದವರು!
ಕಗ್ಗ ಎಂದರೆ ಕೆಲಸಕ್ಕೆ ಬಾರದ್ದು, ಕಸ ಎಂಬ ಅರ್ಥಗಳಿವೆ. ತಮ್ಮ ಕೃತಿಗೆ ಮಂಕುತಿಮ್ಮನ ಕಗ್ಗ ಎಂದು ಹೆಸರಿಟ್ಟು ಅದರ ಅರ್ಥವನ್ನೇ ತಿರುವು-ಮುರುವು ಮಾಡುವಂತೆ ಬರೆದವರು ನಮ್ಮ ಡಿವಿಜಿ. ಈಗ ಕಗ್ಗಕ್ಕೆ ಮಹತ್ತ್ವದ್ದು, ರಸಮಯ ಕಾವ್ಯ ಎಂಬ ಅರ್ಥಗಳು ಸ್ಫುರಿಸಿವೆ. ಅವರು ಸೃಜಿಸಿದ ಮಂಕುತಿಮ್ಮ, ಮರುಳ ಮುನಿಯ ವಾಸ್ತವವಾಗಿ ನಮ್ಮ ನಡುವೆ ಇಲ್ಲದೆಯೇ ದಂತಕತೆಗಳಾಗಿದ್ದಾರೆ!
ಡಿ.ವಿ. ಗುಂಡಪ್ಪನವರು ಕೋಲಾರದ ಸರ್ಕಾರಿ ಪ್ರೌಢಶಾಲೆಯಲ್ಲಿ ಓದಿ, ಎಸ್ಎಸ್ಎಲ್ಸಿ ಪರೀಕ್ಷೆಯಲ್ಲಿ ಕನ್ನಡದಲ್ಲಿ ಧೀರೋದಾತವಾಗಿ ಫೇಲಾದವರು! ಹಾಗೆಂದರೇನು ಎಂದಿರಾ? ಕನ್ನಡದಲ್ಲಿ ಒಂದೇ ಒಂದು ಅಂಕ ಕಡಿಮೆ ಬಂದಿತ್ತು ಉತ್ತೀರ್ಣರಾಗಲು! ಈ ಪುಣ್ಯಾತ್ಮ ಅನಂತರ ಭಗವದ್ಗೀತೆಗೆ ಕನ್ನಡದಲ್ಲಿ 'ನ ಭೂತೋ' ಎಂಬಂತೆ ತಾತ್ಪರ್ಯ ಬರೆದರು ಎಂಬುದನ್ನು ನೆನೆದಾಗ ಬೆರಗು ಬೆಳಕಾದಂತಹ ಅನುಭವ. ಅವರ ಈ ಕೃತಿ ಕೇಂದ್ರ ಸಾಹಿತ್ಯ ಅಕಾಡೆಮಿಯ ಪುರಸ್ಕಾರಕ್ಕೆ ಪಾತ್ರವಾಯಿತು.
ಅವರ ಅತಿ ದೊಡ್ಡ ಕೊಡುಗೆಯೆಂದರೆ ಅವರ ಮಗ ಲೇಖಕ, ಸಸ್ಯಶಾಸ್ತ್ರಜ್ಞ ಬಿ.ಜಿ.ಎಲ್. ಸ್ವಾಮಿ! ತಮಿಳು ತಲೆಗಳ ನಡುವೆ ಕೃತಿಯ ಕರ್ತೃ. ತಮಿಳರ ಬಾಯಲ್ಲಿ ಬಿಚಿಲ ಚಾಮಿ. ಸಸ್ಯಶಾಸ್ತ್ರ ಕುರಿತಂತೆ 'ಹಸುರುಹೊನ್ನು' ಎಂಬ ಅದ್ವಿತೀಯ ಕೃತಿಯನ್ನು ರಚಿಸಿದವರು ಡಾ. ಬಿ.ಜಿ.ಎಲ್. ಸ್ವಾಮಿ. ಈ ಕೃತಿಯು ಕೇಂದ್ರ ಸಾಹಿತ್ಯ ಅಕಾಡೆಮಿಯ ಪುರಸ್ಕಾರಕ್ಕೆ ಪಾತ್ರವಾಯಿತು. ತನ್ಮೂಲಕ ಕನ್ನಡದಲ್ಲಿ ತಂದೆ ಮತ್ತು ಮಗ ಇಬ್ಬರಿಗೂ ಕೇಂದ್ರ ಸಾಹಿತ್ಯ ಅಕಾಡೆಮಿ ಪುರಸ್ಕಾರ ದೊರೆಯುವಂತಾಯಿತು. ಅನಂತರ ಕುವೆಂಪು-ತೇಜಸ್ವಿ; ಶ್ರೀರಂಗ ಮತ್ತು ಅವರ ಮಗಳು ಶಶಿ ದೇಶಪಾಂಡೆ ಅವರದು ಸಹ ಇಂತಹುದೇ ಸಾಧನೆ.
ಡಿವಿಜಿ ಮುತ್ಸದ್ದಿ, ದ್ರಷ್ಟಾರ, ಆಹಾರಪ್ರಿಯ, ಸಾಹಿತಿ, ಪತ್ರಕರ್ತ. ತಾವೇ ಸ್ಥಾಪಿಸಿದ ಗೋಖಲೆ ಸಾರ್ವಜನಿಕ ಸಂಸ್ಥೆಗೆ ತಮ್ಮ ಅಷ್ಟೂ ಪುಸ್ತಕಗಳನ್ನು ದಾನಮಾಡಿದವರು ಅವರು.
ಅವರಿಗೆ ಜ್ಞಾನಪೀಠ ಪ್ರಶಸ್ತಿ ನಿಕ್ಕಿಯಾಗಿತ್ತು. ಆದರೆ ಅನ್ಯಾಯವಾಯಿತು. ಡಿವಿಜಿ ಹಾಗೂ ಮತ್ತೊಬ್ಬರಿಗೆ ಸಮಾನ ಮತಗಳು ಬಂದಿದ್ದವಂತೆ. ಆಯ್ಕೆ ಸಮಿತಿಯ ಅಧ್ಯಕ್ಷರು ತಮ್ಮ ಮತವನ್ನು ಉತ್ತರ ಭಾರತದವರ ಪರ ಚಲಾಯಿಸಿದರು. ಉತ್ತರದ ಸಾಮ್ರಾಜ್ಯಶಾಹಿಯಿಂದಾಗಿ ಕನ್ನಡದ ಡಿವಿಜಿ ಈ ಪುರಸ್ಕಾರದಿಂದ ವಂಚಿತರಾದರು. ನೆನಪಿರಲಿ: ಜ್ಞಾನಪೀಠ ಪುರಸ್ಕಾರ ರಾಜ್ಯ ಅಥವಾ ಕೇಂದ್ರ ಸರ್ಕಾರದ ಪ್ರಶಸ್ತಿ ಅಲ್ಲ. ಅದು ಜ್ಞಾನಪೀಠ ಸಂಸ್ಥಾನ ಎಂಬ ಖಾಸಗಿ ಸಂಸ್ಥೆ ನೀಡುವಂತಹುದು. ಡಿವಿಜಿ ಅವರು ಯಾವ ಪ್ರಶಸ್ತಿ, ಪುರಸ್ಕಾರಗಳಿಗಾಗಿಯೂ ಕದ ಬಡಿದವರಲ್ಲ. ಅವರು ತ್ಯಾಗರಾಜರ ಎಂದರೋ ಮಹಾನುಭಾವರಲ್ಲಿ ಒಬ್ಬರಲ್ಲ. ಕೊಂದರೇ ಮಹಾನುಭಾವರಲ್ಲಿ ಒಬ್ಬರು! ಅಂದರೆ ಕೆಲವೇ ಕೆಲವು ಮಹಾನುಭಾವರ ಪೈಕಿ ಒಬ್ಬರು. ಅವರು ಸರಸಿ, ರಸಿಕ, ಉದಾರಿ, ನಿಸ್ಪೃಹ ಏನೆಲ್ಲ; ಎಷ್ಟೆಲ್ಲ. ಬಡತನದ ಕೆಸರಿನಲ್ಲಿ ಬಿರಿದ ಕಮಲ! ಡಿವಿಜಿ ಎಂಬುದೊಂದು ಅದ್ಭುತ ಚೇತನ.
ಬಡತನ ಇನ್ನಿಲ್ಲದಂತೆ ಕಾಡುತ್ತಿದ್ದರೂ ಸರ್ಕಾರದಿಂದ ಯಾವ ಸವಲತ್ತನ್ನೂ ಬಯಸಿದವರಲ್ಲ. ಒಮ್ಮೆ ಮೈಸೂರು ಸಂಸ್ಥಾನದ ಕಾರ್ಯವೊಂದನ್ನು ನಿರ್ವಹಿಸಿದ್ದಕ್ಕೆ ನೀಡಿದ ಸಂಭಾವನೆಯ ಚೆಕ್ಕನ್ನು ಪಡೆಯಲು ನಿರಾಕರಿಸಿದರು. ಆಗ ಮೈಸೂರಿನ ದಿವಾನರಾಗಿದ್ದ ಸರ್ ಎಂ. ವಿಶ್ವೇಶ್ವರಯ್ಯವನರ ಒತ್ತಾಯದಿಂದ ಅದನ್ನು ಸ್ವೀಕರಿಸಿದರು. ಆದರೆ ಅದನ್ನು ನಗದೀಕರಿಸಲಿಲ್ಲ. ಬಡತನದಲ್ಲಿ ಬೇಯುತ್ತಿದ್ದರೂ, ಕಡೆಯವರೆಗೂ ಅದನ್ನು ಹಾಗೆಯೇ ಎತ್ತಿಟ್ಟರು. ಅವರ ನಿಧನಾನಂತರವೇ ಈ ಸಂಗತಿ ಬಯಲಾದದ್ದು. ಅಂತಹ ನಿಸ್ಪೃಹ ಸ್ವಾಭಿಮಾನಿ. ಅವರ ಹಿರಿತನದ ಬಗೆಗೆ ಬರೆದಷ್ಟೂ ಇದೆ.
ಕರ್ನಾಟಕದ ಮೂಡಣಬಾಗಿಲು, ಮುಳಬಾಗಿಲಿನಲ್ಲಿ ಮೂಡಿದ ಡಿವಿಜಿ ಎಂಬ ಈ ಅರುಣೋದಯವು ಇಡೀ ನಾಡನ್ನು ಬೆಳಗಿತು. ಅವರ ಸ್ಮರಣಾರ್ಥ ಅಲ್ಲಿ ಡಿವಿಜಿ gadi ಭಾವನವನ್ನು ನಿರ್ಮಿಸಲಾಗಿದೆ. ಅದರ ನವೀಕರಣ ನಡೆದಿದೆ. ಕನ್ನಡ ಮತ್ತು ಸಂಸ್ಕೃತಿ ಇಲಾಖೆಯು ಅವರ ಸಮಗ್ರ ಸಾಹಿತ್ಯವನ್ನು ಹಲವು ಸಂಪುಟಗಳಲ್ಲಿ ಪ್ರಕಟಿಸಿದೆ. ಸೋಜಿಗದ ಸಂಗತಿಯೆಂದರೆ ಮಂಕುತಿಮ್ಮನ ಕಗ್ಗಕ್ಕೆ ಸಿಕ್ಕ ಯಶಸ್ಸು ಮತ್ತು ಖ್ಯಾತಿ ಅವರ ಮರುಳ ಮುನಿಯನ ಕಗ್ಗಕ್ಕೆ ಸಿಗಲಿಲ್ಲ. ಡಿವಿಜಿ ಎಂಬುದು ಕನ್ನಡದ ಮೂರಕ್ಷರದ ಧೀಮಂತ್ರ. ಮಹಾಮಂತ್ರ.
***
.ಡಾ. ಎಚ್. ನರಸಿಂಹಯ್ಯ
ಜೂನ್ 6, ಪ್ರೀತಿಯ ಮೇಷ್ಟ್ರು ಎಂದು ಇಡೀ ಕನ್ನಡನಾಡಿನಿಂದ ಕರೆಸಿಕೊಂಡಿದ್ದ ಕನ್ನಡ ನಾಡು ಕಂಡ ಶ್ರೇಷ್ಠ ಮಾನವರಲ್ಲೊಬ್ಬರಾದ ಡಾ. ಎಚ್. ನರಸಿಂಹಯ್ಯನವರ ಜನ್ಮದಿನ. ಬದುಕು ಹಲವು ಬಾರಿ ನಾವೆಲ್ಲಿದ್ದೇವೆ ಎಂಬ ಬಗ್ಗೆ ಭಯ ಹುಟ್ಟಿಸುತ್ತದೆ. ಒಮ್ಮೆ ಒಂದು ಸಿರಿವಂತ ಕುಟುಂಬದ ವಿವಾಹ ಮಹೋತ್ಸವಕ್ಕೆ ಹೋಗಿದ್ದೆ. ಆ ಸಮಾರಂಭದಲ್ಲಿ ನೆರೆದಿದ್ದ ಊಹಿಸಲಸಾಧ್ಯವಾಗಿದ್ದ ಶ್ರೀಮಂತಿಕೆಯ ಪ್ರದರ್ಶನದಲ್ಲಿ ಕಾಲಿಟ್ಟ ಕೆಲವೇ ಕ್ಷಣಗಳಲ್ಲಿ ಅಯ್ಯೋ ನನ್ನಂತಹವನು ಇಲ್ಲಿ ಬರಬಾರದಿತ್ತು ಎಂಬ ಪ್ರಜ್ಞೆ ಇನ್ನಿಲ್ಲದಂತೆ ಭಾದಿಸತೊಡಗಿತು. ಇನ್ನೇನು ಹೊರಬಂದುಬಿಡೋಣ ಎಂದು ಬಾಗಿಲಕಡೆ ಮುಖ ಮಾಡಿದಾಗ ಅಲ್ಲಿ ಬರುತ್ತಿದ್ದರು ಹಳೆಯ ಖಾದಿ ಬಟ್ಟೆ ಧರಿಸಿದ್ದ ಸಂತರಂತೆ ಕಂಡ ಎಚ್. ನರಸಿಂಹಯ್ಯನವರು. ಒಬ್ಬ ಸೀದಾ ಸಾದಾ ವ್ಯಕ್ತಿ ನಮ್ಮ ಆಡಂಭರದ ನಡುವಿನ ಬದುಕಿನಲ್ಲಿ ಕೊಡುವ ಭರವಸೆಯ ಆ ಕ್ಷಣ ನನ್ನೊಡನೆ ಇನ್ನೂ ನಿರಂತರವಾಗಿ ಹಸಿರಾಗಿದೆ.
ಡಾ. ಎಚ್ ನರಸಿಂಹಯ್ಯನವರು 6 ಜೂನ್ 1920ರಂದು ಕೋಲಾರ ಜಿಲ್ಲೆಯ ಗೌರೀಬಿದನೂರು ತಾಲ್ಲೂಕಿನ ಹೊಸೂರು ಗ್ರಾಮದಲ್ಲಿ ಒಂದು ಬಡ, ಹಿಂದುಳಿದ ಕುಟುಂಬದಲ್ಲಿ ಹುಟ್ಟಿದರು. ತಂದೆ ಹನುಮಂತಪ್ಪ, ತಾಯಿ ವೆಂಕಟಮ್ಮ. ತಂಗಿ ಗಂಗಮ್ಮ. ಪ್ರಾಥಮಿಕ ಮತ್ತು ಮಾಧ್ಯಮಿಕ ವಿದ್ಯಾಭ್ಯಾಸವನ್ನು ಹೊಸೂರಿನಲ್ಲಿ ಮುಗಿಸಿ, 1935ರಲ್ಲಿ ಬೆಂಗಳೂರಿನ ನ್ಯಾಷನಲ್ ಹೈಸ್ಕೂಲಿಗೆ ಸೇರಿದರು. ಭೌತಶಾಸ್ತ್ರದ ಬಿ.ಎಸ್.ಸಿ (ಆನರ್ಸ್) ಮತ್ತು ಎಂ.ಎಸ್.ಸಿ ಬೆಂಗಳೂರಿನ ಸೆಂಟ್ರಲ್ ಕಾಲೇಜಿನಲ್ಲಿ ಓದಿದರು. ಎಲ್ಲಾ ಪರೀಕ್ಷೆಗಳಲ್ಲಿ ಉನ್ನತ ಪ್ರಥಮ ದರ್ಜೆಯಲ್ಲಿ ಉತ್ತೀರ್ಣರಾದರು.
1946ನೇ ಇಸವಿಯಲ್ಲಿ ಬೆಂಗಳೂರು ಬಸವನಗುಡಿ ಕಾಲೇಜಿನಲ್ಲಿ ಭೌತಶಾಸ್ತ್ರ ಅಧ್ಯಾಪಕರಾದರು. ಅಲ್ಲಿಯೇ ಪ್ರಾಧ್ಯಾಪಕರಾಗಿ, ಆಮೇಲೆ ಹನ್ನೆರಡು ವರ್ಷಗಳು ಪ್ರಿನ್ಸಿಪಾಲರಾಗಿದ್ದರು. 1972ರಿಂದ 1977ರ ವರೆಗೆ ಬೆಂಗಳೂರು ವಿಶ್ವವಿದ್ಯಾಲಯದ ಉಪಕುಲಪತಿಗಳಾಗಿದ್ದರು. ಅವರ ಕಾಲದಲ್ಲಿ ಹಲವು ಮಹತ್ತರ ಕಾರ್ಯಗಳ ಸಾಧನೆಯಾಯಿತು. ಮುಂದಿನ ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ಎಚ್. ಎನ್ ಅವರು ಕರ್ನಾಟಕದಲ್ಲಿನ ನ್ಯಾಷನಲ್ ಎಜುಕೇಷನ್ ಸೊಸೈಟಿಯ ಅಧ್ಯಕ್ಷರಾಗಿದ್ದರು. ಎಚ್. ಎನ್ ಅವರ ಇಡೀ ಜೀವನ ಶಿಕ್ಷಣಕ್ಕೆ ಮೀಸಲು. ಅವರು ಸರ್ವಸ್ವವನ್ನೂ ನ್ಯಾಷನಲ್ ಎಜುಕೇಷನ್ ಸೊಸೈಟಿಗೆ ಕೊಟ್ಟಿದ್ದಾರೆ. ಆ ಸಂಸ್ಥೆಗಳಿಗೆ ಲಕ್ಷಾಂತರ ಹಣವನ್ನು ಸಾರ್ವಜನಿಕರಿಂದ ಸಂಗ್ರಹಮಾಡಿದ್ದಾರೆ. ಎಚ್. ಎನ್ ಅವರ ವಿಶೇಷ ಪ್ರಯತ್ನದ ಫಲವಾಗಿ ಗ್ರಾಮಾಂತರ ಪ್ರದೇಶಗಳಲ್ಲಿ ಸಹಾ ಶಿಕ್ಷಣ ಸಂಸ್ಥೆಗಳು ಸ್ಥಾಪಿಸಲ್ಪಟ್ಟಿವೆ.
ಎಚ್. ಎನ್. ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿ ದೆಸೆಯಲ್ಲಿ ವಿವಿಧ ಉಚಿತ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿನಿಲಯಗಳಲ್ಲಿದ್ದರು. ಅಧ್ಯಾಪಕರಾದ ಮೇಲೂ 1946ರಿಂದ ಅವರು ನಿಧನರಾದ ದಿನ 31-ಜನವರಿ 2005ರವರೆಗೆ ನ್ಯಾಷನಲ್ ಕಾಲೇಜು ಹಾಸ್ಟಲ್ಲೇ ಅವರ ಮನೆ. ಒಟ್ಟು 62 ವರ್ಷಗಳ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿನಿಲಯದ ಜೀವನ ಒಂದು ವಿಶಿಷ್ಟ ದಾಖಲೆ.
ತಮ್ಮ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಗಳ ಪ್ರೀತಿಯ 'ಎಚ್. ಎನ್' ಪವಾಡಗಳನ್ನು ನಂಬಿರಲಿಲ್ಲ. ಆದರೆ ಅವರ ಬದುಕೇ ಒಂದು ಪವಾಡ. ಅವರ ಬದುಕು ಪ್ರತಿಭೆ, ಪರಿಶ್ರಮ ಮತ್ತು ಶ್ರದ್ಧೆಗಳ ತಳಹದಿಯ ಮೇಲೆ ಮೂಡಿರುವ ಸಾರ್ಥಕ ಶಿಲ್ಪಿ. ಕರ್ನಾಟಕದ ಪ್ರಮುಖ ಶಿಕ್ಷಣವೇತ್ತರೂ, ಗಾಂಧೀವಾದಿಗಳೂ, ಮಾನವೀಯ ಸಮಾಜಸುಧಾಕರೂ ಆಗಿ ಎಚ್. ಎನ್ ಮಾಡಿರುವ ಕೆಲಸ ಅಪಾರವಾದದ್ದು. ಅವರದು ನುಡಿದಂತೆ ನಡೆದ, ನಡೆದಂತೆ ನುಡಿದ ಜೀವನ.
ನರಸಿಂಹಯ್ಯನವರಂತಹ ಸತ್ಯನಿಷ್ಠರ ಬದುಕನ್ನು ಅವಲೋಕಿಸುವುದು ಭಯದ ವಿಚಾರ! ಸತ್ಯವಾದಿಗಳು ನಮ್ಮನ್ನು ನಾವೇ ನೋಡಿಕೊಳ್ಳಲು ಉಂಟುಮಾಡುವಷ್ಟು ಭಯ ಯಾವುದೇ ತೀವ್ರವಾದಿಯ ಬಂದೂಕಿನ ಭಯವನ್ನೂ ಮೀರಿಸುವಂತದ್ದು. ಅವರನ್ನು ನಾವು ಇಷ್ಟಪಟ್ಟಿದ್ದೇವೆ ಎಂದು ಹೇಳಬಹುದು. ಕೇವಲ ಎಚ್. ನರಸಿಂಹಯ್ಯನವರನ್ನು ಅಲ್ಲಲ್ಲಿ ನೋಡಿ, ಅವರ ಮಾತುಗಳನ್ನು ಕೇಳಿ ಅವರ ಬಗ್ಗೆ ಓದಿದ್ದೇನೆ ಅವು ನನ್ನ ಮನಸೆಳೆದಿವೆ ಎಂಬ ಮಾತ್ರಕ್ಕೆ ಅವರ ಬಗ್ಗೆ ನಾನೇ ಏನು ಹೇಳುವುದು ಎಂಬ ಚಿಂತನೆಯಲ್ಲಿ ‘ತೆರೆದ ಮನ’ ಪುಸ್ತಕವನ್ನು ಮತ್ತೊಮ್ಮೆ ಅವಲೋಕಿಸುತ್ತಿದ್ದಾಗ ಸ್ವಯಂ ಡಾ. ಎಚ್. ನರಸಿಂಹಯ್ಯನವರೇ ‘ಬದುಕು ನನಗೇನು ಕಲಿಸಿದೆ?” ಎಂದು ಹೇಳಿರುವುದು ಮನಸೆಳೆಯಿತು. ಅದನ್ನು ಇಲ್ಲಿ ಪ್ರಸ್ತುತಪಡಿಸುವುದು ಸಮಂಜಸವೆನಿಸಿತು. ಹಾಗಾಗಿ ಸ್ವಯಂ ಎಚ್. ಎನ್ ಅವರೆ ಹೇಳಿರುವ ‘ಬದುಕು ನನಗೇನು ಕಲಿಸಿದೆ?’ ಎಂಬ ಲೇಖನ ಇಲ್ಲಿ ತೆರೆದಿಡುತ್ತಿದ್ದೇನೆ.
“ಬದುಕು ನನಗೇನು ಕಲಿಸಿದೆ?” - ಡಾ. ಎಚ್ ನರಸಿಂಹಯ್ಯ.
ಭ್ರೂಣದಿಂದ ಸಮಾಧಿಯವರೆಗೆ ಕಲಿಕೆ ಒಂದು ನಿರಂತರ ಪ್ರಕ್ರಿಯೆ ಆಗಬೇಕು. ಕೇವಲ ತರಗತಿಯ ನಾಲ್ಕು ಗೋಡೆಗಳಿಗಷ್ಟೇ ಎಲ್ಲ ಕಲಿಕೆ ಸೀಮಿತ ಎಂಬ ತಪ್ಪು ಕಲ್ಪನೆಯಿದೆ. ಚುರುಕಾದ ಪರಿಶೀಲನ ಪ್ರಜ್ಞೆಯುಳ್ಳ ವ್ಯಕ್ತಿಯ ಸೂಕ್ಷ್ಮ ಸಂವೇದಿ ಮನಸ್ಸು, ಬದುಕಿನ ಪ್ರತಿಯೊಂದು ಘಟನೆಯಿಂದಲೂ ಕಲಿಯಬಹುದು.
ಸಿದ್ಧಾರ್ಥನ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿ ಆದದ್ದು ಹೀಗೆಯೇ. ಒಬ್ಬ ಮುದುಕ, ರೋಗಿ ಮತ್ತು ಒಂದು ಹೆಣ ಆತನಿಗೆ ಅರ್ಥಪೂರ್ಣ ಸಂದೇಶ ನೀಡಿತು. ಅಂತಿಮವಾಗಿ ಆತ ಬುದ್ಧನಾದ. ನಾವಾದರೋ ಮುದುಕರು, ರೋಗಿಗಳ ನಡುವೆಯೇ ಸಾವಿನಿಂದ ಆವೃತ್ತರಾಗಿದ್ದರೂ, ಪ್ರಭಾವಿತರಾಗದೆ ಬದುಕುತ್ತಿದ್ದೇವೆ.
ಮೂವತ್ತೈದು ವರ್ಷಗಳಿಗೂ ಮಿಕ್ಕಿ, ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಗಳ ಜೊತೆ ಕಾರ್ಯ ನಿರ್ವಹಿಸಿ, ಹಲವಾರು ಪಠ್ಯ ಹಾಗೂ ಸಹಪಠ್ಯ ಚಟುವಟಿಕೆಗಳ ಅನುಷ್ಠಾನದಲ್ಲಿ ಪಾಲ್ಗೊಂಡಿರುವ ನನ್ನ ಅನುಭವದಂತೆ, ನಮಗೆ ಮುಕ್ತ ಮನಸ್ಸಿದ್ದು, ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಗಳನ್ನು ಅಪ್ರಬುದ್ಧರು ಹಾಗೂ ಬೇಜವಾಬ್ದಾರರೆಂದು ಪರಿಗಣಿಸದೆ ಇದ್ದರೆ, ಮಲಿನವಾಗದ, ತಾಜಾ ಯುವ ಮನಸ್ಸುಗಳಿಂದ ಹೊಸ ಸಲಹೆಗಳನ್ನು ಸ್ವೀಕರಿಸಲು ಸಾಧ್ಯ.
ಮೂವತ್ತು ವರ್ಷಗಳ ಹಿಂದೆ ನಾನು ನ್ಯಾಷನಲ್ ಕಾಲೇಜಿನ ಹಾಸ್ಟಲ್ ವಾರ್ಡನ್ ಆಗಿ, ಕಡ್ಡಾಯವಾಗಿದ್ದ ಮುಂಜಾನೆಯ ಪ್ರಾರ್ಥನೆಗೆ ಬೇಗ ಎಚ್ಚರಗೊಳ್ಳದ ಹಾಸ್ಟೆಲ್ ನಿವಾಸಿಗಳಿಗೆ ನಾಲ್ಕಾಣೆ ದಂಡ ವಿಧಿಸಿದ್ದೆ. ತನಗೆ ಖಂಡಿತ ಬೀಳಬಹುದಾದ ದಂಡದ ಮೊದಲ ಕಂತಾಗಿ ಹಾಸ್ಟಲ್ ನಿವಾಸಿಯೊಬ್ಬ ಪ್ರಾಮಾಣಿಕವಾಗಿ ನನಗೆ ಒಂದು ರೂಪಾಯಿ ಮುಂಗಡ ಕೊಟ್ಟಿದ್ದ. ದಂಡನಾಕ್ರಮಗಳ ಬಗ್ಗೆ, ಯೋಚಿಸದಾಗಲೆಲ್ಲಾ ಈ ಸರಳ ಘಟನೆ ನನ್ನನ್ನು ನಿಯಂತ್ರಿಸುತ್ತಿತ್ತು.
ಸಾಧಾರಣವಾಗಿ ಜನ ನಿರ್ಲಕ್ಷಿಸುವ ಒಂದು ಸಾಮಾನ್ಯ ದೃಶ್ಯ ನನ್ನನ್ನು ದಶಕಗಳಿಂದ ಕಾಡುತ್ತಿದೆ. ಕಸದ ತೊಟ್ಟಿಯ ಹಿಡಿ ಎಂಜಲಿಗಾಗಿ ಬೀದಿ ನಾಯಿಯ ಜೊತೆಗಿನ ಮನುಷ್ಯನ ಜಗಳ ನನ್ನ ಮನಸ್ಸಿನ ಮೇಲೆ ತೀವ್ರವಾದ ಕಳವಳಕಾರಿ ಪರಿಣಾಮವನ್ನು ಬೀರುತ್ತಲೇ ಇದೆ. ಕಡು ಬಡತನದ ಇಂಥ ದೃಷ್ಯಗಳು ನನ್ನಲ್ಲಿ ಯಾವಾಗಲೂ ಅಪರಾಧಿತ್ವದ ಭಾವನೆ ಬೆಳೆಸುತ್ತವೆ.
ನಾನು 13 ವರ್ಷದವನಾಗಿದ್ದಾಗ ಖಾದಿ ತೊಡಲು ಪ್ರಾರಂಭಿಸಿದೆ ಮತ್ತು ಈಗಲೂ ತೊಡುತ್ತಿರುವೆ. ರಾಷ್ಟ್ರೀಯತೆ ಕುರಿತು ನನ್ನ ವಿಚಾರಗಳಿಗೆ ಕುಮ್ಮಕ್ಕು ದೊರೆತದ್ದು ನಾನು ಬೆಂಗಳೂರಿನ ನ್ಯಾಷನಲ್ ಹೈಸ್ಕೂಲ್ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಯಾಗಿದ್ದಾಗ. ನನ್ನ ಬದುಕಿನ ಮೊದಮೊದಲ ವರ್ಷಗಳಲ್ಲಿ ತಮ್ಮ ಸರಳತೆ ಹಾಗೂ ದೃಢ ದೇಶ ಪ್ರೇಮಗಳಿಂದಾಗಿ ಗಾಂಧೀಜಿ ನನ್ನ ಮೇಲೆ ಆಳವಾದ ಪ್ರಭಾವ ಬೀರಿದ್ದರು. 1942 ನನ್ನ ಬದುಕಿಗೆ ತಿರುವು ತಂದ ವರ್ಷ.
ಸೆಂಟ್ರಲ್ ಕಾಲೇಜಿನಲ್ಲಿ ಭೌತಶಾಸ್ತ್ರದ ಬಿ.ಎಸ್ಸಿ. (ಆನರ್ಸ್)ದ ಕಡೆಯ ವರ್ಷದಲ್ಲಿ ಓದುತ್ತಿದ್ದೆ. ಆಗಸ್ಟ್ 9, 1942 ರಂದು ತಾನು ತೊಡಗಬೇಕೆಂದಿದ್ದ `ಕ್ವಿಟ್ ಇಂಡಿಯಾ` ಚಳವಳಿಗೆ ಒಂದು ದಿನ ಮುಂಚೆ ಗಾಂಧೀಜಿ ಮತ್ತು ಉಳಿದ ಧುರೀಣರನ್ನು ಮುಂಬೈಯಲ್ಲಿ ಬಂಧಿಸಲಾಯಿತು. ದೇಶಾದ್ಯಂತ ಸ್ವಯಂ ಸ್ಪೂರ್ತಿಯ, ವ್ಯಾಪಕ ಚಳವಳಿ ಹರಡಿತ್ತು. ವ್ಯಾಸಂಗಕ್ಕೆ ಧಕ್ಕೆ ಒದಗಬಹುದು ಮತ್ತು ನನ್ನ ಭವಿಷ್ಯಕ್ಕೆ ಸಂಬಂಧಿಸಿದಂತೆ ಕತ್ತಲಾಳಕ್ಕೆ ಧುಮುಕುತ್ತಿರುವೆನೆಂದು ತಿಳಿದಿದ್ದರೂ ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯ ಸಂಘರ್ಷದಲ್ಲಿ ತೊಡಗವುದೆಂದು ಬಲು ಹಿಂದೇಯೇ ನಿಶ್ಚಯಿಸಿದ್ದೆ. ಕಡು ಬಡತನದಿಂದ ಸೆಂಟ್ರಲ್ಕಾಲೇಜಿನ ಪ್ರಾಂಗಣವನ್ನು ನನ್ನ ಹಾದಿಯ ಅಂಗುಲ ಅಂಗುಲ ಹೋರಾಡುತ್ತಾ ತಲುಪಿದ್ದೆ. ಇಡಿ ದೇಶವೇ ಅಸಾದೃಶ್ಯವಾದ ಸಂಘರ್ಷದ ಹಿಡಿಯಲ್ಲಿರುವಾಗ ನನ್ನ ವೈಯಕ್ತಿಕ ಹಿತಸಾಧನೆಗಿಂತ ದೇಶಕ್ಕೆ ನಾನು ಸಲ್ಲಿಸಬೇಕಾದ ಕರ್ತವ್ಯವೇ ಮುಖ್ಯ ಎಂಬ ತೀರ್ಮಾನ ಕೈಗೊಂಡಿದ್ದು ಆಳವಾಗಿ ಯೋಚಿಸಿದ ನಂತರವೇ. ನನ್ನನ್ನು ಬಂಧಿಸಿ ಸೆಂಟ್ರಲ್ ಕಾಲೇಜು ರಸ್ತೆಯಾಚೆಗಿದ್ದ ಸೆಂಟ್ರಲ್ ಜೈಲಿನಲ್ಲಿ ಕೂಡಿಹಾಕಲಾಯಿತು.
ಸೆಂಟ್ರಲ್ ಕಾಲೇಜಿನಲ್ಲಿದ್ದಷ್ಟೇ ಖುಶಿಯಲ್ಲಿ ಸೆಂಟ್ರಲ್ ಜೈಲಿನಲ್ಲಿದ್ದೆ. ಮೈಸೂರು ಜೈಲಿನಲ್ಲಿ ಖೈದಿಯಾಗಿ ಮೂರು ತಿಂಗಳು ಕಳೆದ ಮೇಲೆ ಡಿಸೆಂಬರ್ನಲ್ಲಿ ನನ್ನನ್ನು ಬಿಡುಗಡೆ ಮಾಡಿದರು. ಸೆರೆಮನೆವಾಸ ನನ್ನ ದೇಶಪ್ರೇಮದ ಭಾವನೆಗಳನ್ನು, ಗಾಂಧೀಜಿ ಮತ್ತು ಇತರ ನಾಯಕರ ಬಿಡುಗಡೆಯಾಗುವತನಕ ಹೋರಾಟವನ್ನು ಮುಂದುವರಿಸಬೇಕೆಂಬ ನಿರ್ಧಾರವನ್ನು ಬಲಗೊಳಿಸಿತು. ಬಹುತೇಕ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಗಳು ಮತ್ತು ನನ್ನ ಸಹಕಾರಾಗೃಹವಾಸಿಗಳು ತಮ್ಮ ವ್ಯಾಸಂಗವನ್ನು ಪುನರಾರಂಭ ಮಾಡಿದರೂ ನಾನು ಕಾಲೇಜಿಗೆ ಹೋಗಲು ನಿರಾಕರಿಸಿದೆ.
1943 ಫೆಬ್ರವರಿಯಲ್ಲಿ ಪೂನಾದಲ್ಲಿ ಗಾಂಧೀಜಿಯವರು ಪ್ರಾರಂಭಿಸಿದ ಐತಿಹಾಸಿಕ ಉಪವಾಸಕ್ಕೆ ಬೆಂಬಲವಾಗಿ, ಸರಕಾರದ ದಮನ ನೀತಿಯ ವಿರುದ್ಧವಾಗಿ, ನನ್ನ ಏಳು ಜನ ಗೆಳೆಯರೊಂದಿಗೆ 144ನೇ ವಿಧಿಯನ್ನುಲ್ಲಂಘಿಸಲೆಂದು ಪೂನಾಕ್ಕೆ ತೆರಳಿದೆ. ನಿರೀಕ್ಷಿಸಿದಂತೆ ನಮ್ಮೆಲ್ಲರನ್ನು ಬಂಧಿಸಿ ಗಾಂಧೀಜಿಯವರ ಎರಡನೇ ಮನೆಯಂತಿದ್ದ ಯರವಾಡ ಸೆಂಟ್ರಲ್ ಜೈಲಿನಲ್ಲಿ ಕೂಡಿ ಹಾಕಿದರು. ಆ ಪ್ರಖ್ಯಾತ ಜೈಲಲ್ಲಿ 5 ತಿಂಗಳ ಬಂಧನ ಕಠಿಣಕರವಾಗಿತ್ತು. ಆದರೆ ಅದಕ್ಕೆ ಅದರದೇ ಆದ ಪ್ರತಿಫಲವಿದೆ. ದೇಶದ ವಿವಿಧ ಭಾಗಗಳಿಂದ ಬಂದ ಸತ್ಯಾಗ್ರಹಿಗಳ ಒಡನಾಟದಿಂದ ನನ್ನ ದೃಷ್ಟಿಕೋನ ಹೆಚ್ಚು ದೃಢವಾಯಿತು. ಆಗ ನಾವು ನಡೆಸುತ್ತಿದ್ದ ಅರ್ಥಪೂರ್ಣ ಚರ್ಚೆಯಲ್ಲಿ, ನನ್ನ ಇತರ ಆಧ್ಯಯನದಲ್ಲಿ, ಹಿಂದಿಯಲ್ಲಿ ಪ್ರೇಮಚಂದರ, ಸಾಮಾಜಿಕ ಪ್ರಸ್ತುತತೆಯ ಅನೇಕ ಕಾದಂಬರಿಗಳ ಓದನ್ನು ಈಗಲೂ ನಾನು ನಿಚ್ಚಳವಾಗಿ ಸ್ಮರಿಸುತ್ತೇನೆ. ಸೆರೆಮನೆವಾಸ ಖೈದಿಗಳ ಮೇಲೆ ಯಾವಾಗಲೂ ತನ್ನದೇ ಆದ ವಿಶಿಷ್ಟ ಪರಿಣಾಮ ಬೀರುತ್ತದೆ.
ನನ್ನ ಓದನ್ನು ಅರ್ಧಕ್ಕೆ ನಿಲ್ಲಿಸಿದ ಎರಡು ವರ್ಷಗಳ ನಂತರ 1944ರಲ್ಲಿ ಬಿ.ಎಸ್ಸಿ. (ಆನರ್ಸ್) ಯನ್ನು ಸೇರಿಕೊಂಡೆ. ಶ್ರೀ ರಾಮಕೃಷ್ಣಾಶ್ರಮದ ಅಧ್ಯಕ್ಷರಾದ ಸ್ವಾಮಿ ತ್ಯಾಗೀಶಾನಂದಜೀ ಅವರು ನನ್ನ ಬಿ.ಎಸ್ಸಿ. (ಆನರ್ಸ್) ಮತ್ತು ಎಂ.ಎಸ್ಸಿ. ಪದವಿ ಪೂರ್ಣಗೊಳಿಸುವವರೆಗೆ ಎರಡು ವರ್ಷಕಾಲ ಆಶ್ರಮದಲ್ಲಿ ವಾಸಿಸಲು ಅವಕಾಶ ಮಾಡಿಕೊಟ್ಟರು. ಸ್ವಾಮೀಜಿಯವರು ಅಪಾರ ದೇಶಪ್ರೇಮಿ, ವಿಚಾರಪರ, ಕರುಣಾಮಯಿ ಹಾಗೂ ಸಹಾನುಭೂತಿಪರ ವ್ಯಕ್ತಿಯಾಗಿದ್ದರು. ಆಶ್ರಮದಲ್ಲಿ ನಾನು ಒಂದು ತರದ 'ನಾನ್-ಕನ್ಫಾರ್ಮಿಸ್ಟ್' ಆಗಿದ್ದರೂ ಸ್ವಾಮೀಜಿಯವರ ಪ್ರವಚನಗಳು ಮತ್ತು ಆಶ್ರಮ ಜೀವನ ನನ್ನ ಮೇಲೆ ಗಣನೀಯ ಪರಿಣಾಮ ಬೀರಿತು.
ಸ್ವಾಮೀಜಿಯವರ ಜೊತೆಗಿನ ಚರ್ಚೆಯಲ್ಲಿ ನಾನವರಿಗೆ ತುಂಬ ಕಸಿವಿಸಿಯುಂಟು ಮಾಡುವ ಪ್ರಶ್ನೆಗಳನ್ನು ಕೇಳುತ್ತಿದ್ದೆ. ಅತಾರ್ಕಿಕ ಊಹೆಗಳನ್ನಾಧರಿಸಿದ ಕೆಲವೊಂದು ಧಾರ್ಮಿಕ ತತ್ವಗಳ ವಿಚಾರದಲ್ಲಿ ಅವರೊಂದಿಗೆ ಭಿನ್ನಮತವಿರುತ್ತಿತ್ತು. ಬಡವರು ಮತ್ತು ಪತಿತರಿಗಾಗಿ ಮಿಡಿದ, ಉಸಿರುಗಟ್ಟಿಸುವ ಅರ್ಥಹೀನ ಆಚರಣೆ ಮತ್ತು ಮೂಢನಂಬಿಕೆಗಳನ್ನು ನಿಸ್ಸಂಯವಾಗಿ ತಿರಸ್ಕರಿಸಿದ, ವಿವೇಕಾನಂದರ ಉಪದೇಶಗಳ ನಿಕಟ ಪರಿಚಯವಾದದ್ದು ಆಶ್ರಮದಲ್ಲಿಯೇ.
11 ವರ್ಷಗಳ ಕಾಲ ಕಾಲೇಜಿನಲ್ಲಿ ಅಧ್ಯಾಪನ ಮಾಡಿದ ನಂತರ 1960ರಲ್ಲಿ ನ್ಯೂಕ್ಲಿಯರ್ ಫಿಸಿಕ್ಸ್ ನಲ್ಲಿ ಪಿ.ಎಚ್ಡಿ. ಪಡೆಯಲೆಂದು ನಾನು ಯು.ಎಸ್.ಎ ದಲ್ಲಿ ಮೂರು ವರ್ಷ ಇದ್ದೆ. 7 ವರ್ಷಗಳ ನಂತರ ಈ ದೇಶಕ್ಕೆ ಮತ್ತೊಮ್ಮೆ ಒಂದು ವರ್ಷದ ಮಟ್ಟಿಗೆ ವಿಸಿಟಿಂಗ್ ಪ್ರೊಪೆಸರ್ ಆಗಿ ಭೇಟಿಕೊಟ್ಟೆ. ಕುಂದುಕೊರತೆಗಳಿದ್ದಾಗ್ಯೂ ಅಮೇರಿಕಾದ ಶಿಕ್ಷಣ ಪದ್ಧತಿ ನನಗೆ ಹಿಡಿಸಿತು. ಪಠ್ಯಕ್ರಮದ ರೂಪಿಸುವಿಕೆ, ಬೋಧನೆ ಮತ್ತು ಮೌಲ್ಯಮಾಪನ ಆಯಾ ಅಧ್ಯಾಪಕರಿಂದಲೇ ನಡೆಯುತ್ತಿತ್ತು. ಪಠ್ಯಕ್ರಮ ಹೆಚ್ಚು ಪ್ರಸ್ತುತವೂ ಅರ್ಥಪೂರ್ಣವೂ ಆಗಿರುವುದರ ಜೊತೆಗೆ, ಮೇಲೆ ಹೇಳಿದ ಅಂಶ ಅಮೇರಿಕನ್ ಶಿಕ್ಷಣ ಪದ್ಧತಿಯ ವಿಶಿಷ್ಟ ಗುಣಗಳಲ್ಲೊಂದಾಗಿತ್ತು.
ಎಂದೂ ಒಬ್ಬ ಅಧ್ಯಾಪಕ ತರಗತಿಗೆ ತಡವಾಗಿ ಬರುವುದಿಲ್ಲ. ತರಗತಿಯನ್ನು ಬೇಗ ಬಿಡುವಂತಿಲ್ಲ. ಅಮೇರಿಕನ್ ಅಧ್ಯಾಪಕ ನನಗೆ ಕಂಡದ್ದು ಹೀಗೆ: “ಆತ್ಮಸಾಕ್ಷಿಗೆ ನಿಷ್ಠವಾಗಿರುವ ಆತ್ಮಗೌರವ ಮತ್ತು ಸ್ವಯಂಶಿಸ್ತಿಗೆ ಬೆಲೆ ಕೊಡುವ ತನ್ನ ಕರ್ತವ್ಯಕ್ಕೆ ಸಮರ್ಪಿಸಿಕೊಂಡ ಸಮರ್ಥ ವ್ಯಕ್ತಿ.” ಟೆಲಿವಿಶನ್ ಸಂದರ್ಶನದಲ್ಲಿ ಪ್ರತಿಕಾ ವರದಿಗಾರನೊಬ್ಬ, ತತ್ತ್ವಶಾಸ್ತ್ರದ ಪ್ರೊಫೆಸರ್ ಒಬ್ಬರನ್ನು 'ನಿಮ್ಮ ಅಭಿಪ್ರಾಯದಲ್ಲಿ ಅಮೇರಿಕಾದ ಹಿರಿಮೆ ಯಾವುದು?' ಎಂದು ಪ್ರಶ್ನಿಸಿದಾಗ ತತ್ಕ್ಷಣವೇ ಬಂದ ಉತ್ತರ : 'ಅಮೇರಿಕಾದ ಹಿರಿಮೆ, ಮೇಲ್ವಿಚಾರಣೆಯಿಲ್ಲದೆ ಕೆಲಸ ಮಾಡುವುದರಲ್ಲಿದೆ'. ಎಂಥ ವಿಶಿಷ್ಟ, ಅರ್ಥಪೂರ್ಣ ಉತ್ತರ! ತದ್ವಿರುದ್ಧವಾಗಿ ನಮ್ಮ ದೇಶದಲ್ಲಿ ಕೆಲಸಗಾರರಿಗಿಂತ ಹೆಚ್ಚಿಗೆ ಮೇಲ್ವಿಚಾರಕರಿದ್ದಾರೆ.
ಸೋವಿಯತ್ ಶಿಕ್ಷಣ ವ್ಯವಸ್ಥೆಯ ಅಧ್ಯಯನಕ್ಕಾಗಿ ಕೊಲಂಬಸ್ನ ಓಹಿಯೋ ಸ್ಟೇಟ್ ಭೌತಶಾಸ್ತ್ರದ ವಿಭಾಗದ ಮುಖ್ಯಸ್ಥರಾದ ಪ್ರೊ ಎಚ್. ಎಚ್ ನೀಲ್ಸನ್ ಅವರು ಅಮೆರಿಕನ್ ನಿಯೋಗದ ಸದಸ್ಯರಾಗಿ ಸೋವಿಯತ್ ರಷ್ಯಾಕ್ಕೆ ಭೇಟಿನೀಡಿ ಮರಳಿದ ನಂತರ ಕೊಟ್ಟ ಒಂದು ಹೇಳಿಕೆ ನನ್ನ ನೆನಪಿಗೆ ಬರುತ್ತದೆ. ರಷ್ಯನ್ನರ ಮಿಲಿಟರಿ ಶಕ್ತಿಗಿಂತ ಅವರ ಶಿಕ್ಷಣ ವ್ಯವಸ್ಥೆಗೆ ಅಮೇರಿಕನ್ನರು ಹೆಚ್ಚು ಹೆದರಬೇಕಾಗಿದೆ ಎಂದು ಹೇಳಿದರು. ಈ ಎರಡು ಭೀಮಶಕ್ತಿಗಳು ಶಿಕ್ಷಣಕ್ಕೆ ಕೊಟ್ಟಿರುವ ಅಪ್ರತಿಮ ಮಹತ್ವ ಇದರಿಂದ ಸ್ಪಷ್ಟವಾಗುತ್ತದೆ. ಇದಕ್ಕೆ ವಿರುದ್ಧವಾಗಿ ನಮಗೆಲ್ಲ ತಿಳಿದಿರುವಂತೆ ನಮ್ಮ ದೇಶದಲ್ಲಾದರೋ ಶಿಕ್ಷಣ ಅತ್ಯಂತ ನಿರ್ಲಕ್ಷಕ್ಕೆ ತುತ್ತಾದ ವಿಷಯ.
ಜೊತೆಗೆ ನಮ್ಮ ಶಿಕ್ಷಣ ಪದ್ಧತಿಯಲ್ಲಿ ಅಧ್ಯಾಪಕ ಅತ್ಯಂತ ದುರ್ಬಲ ಕೊಂಡಿ ಎಂಬ ದೃಢ ಅಭಿಪ್ರಾಯ ನನ್ನದು. ಹಾಗೆಂದು ಸರಕಾರಿ ಮತ್ತು ಖಾಸಗಿ ಶಿಕ್ಷಣ ಸಂಸ್ಥೆಯಲ್ಲಿ ದುಡಿಯುತ್ತಿರುವ ಅರ್ಪಣಾ ಮನೋಭಾವದ, ಉತ್ಸಾಹ ತುಂಬುವ ಮಹಾನ್ ಶಿಕ್ಷಕರ ಬಗ್ಗೆ ನನಗೆ ತಿಳಿದಿಲ್ಲವೆಂದಲ್ಲ. ಆದರೆ ಇಂಥ ಶಿಕ್ಷಕರ ಸಂಖ್ಯೆ ತುಂಬ ಚಿಕ್ಕದು ಮತ್ತು ಬೇಗನೆ ಮಾಯವಾಗುತ್ತಿರುವಂಥದು. ಅನೇಕ ಶಿಕ್ಷಕರು ನಿರ್ಲಕ್ಷ ಮನೋಭಾವದವರು, ಅಸಮರ್ಥರು ಮತ್ತು ಸ್ವಾರ್ಥಿಗಳು. ಇಂಥ ಅಯೋಗ್ಯ ಶಿಕ್ಷಕರಿಂದಾಗಿ ಎಂಥ ಒಳ್ಳೆಯ ಶಿಕ್ಷಣ ಪದ್ಧತಿಯೂ ಹಾಳಾಗುತ್ತದೆ.
ನಾನು ಪಾಲ್ಗೊಂಡ ಪ್ರತಿಯೊಂದು ಚಟುವಟಿಕೆಯಿಂದಲೂ ಯಥಾಶಕ್ತಿ ಕಲಿಯಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸಿದ್ದೇನೆ. ಇ.ಎ.ಎಸ್ ಪ್ರಸನ್ನ ಮತ್ತು ಬಿ.ಎಸ್. ಚಂದ್ರಶೇಖರರೊಂದಿಗೆ ಟೆನಿಸ್ಬಾಲ್ ಕ್ರಿಕೆಟ್ ಆಡುವುದರೊಂದಿಗೆ ತೊಡಗಿ ಗಂಭೀರ ಕ್ರೀಡೆಗಳಾದ ಹಾಕಿ ಹಾಗೂ ಬ್ಯಾಸ್ಕೆಟ್ ಬಾಲನ್ನು ವಿಶ್ವವಿದ್ಯಾಲಯ ಮತ್ತು ರಾಜ್ಯ ಮಟ್ಟದ ತಂಡಗಳೊಂದಿಗೆ ಆಡಿದ್ದೇನೆ. ಯಶಸ್ಸು, ಅಪಯಸ್ಸುಗಳನ್ನು ಸಮಾನ ಚಿತ್ತದಿಂದ ಸ್ವೀಕರಿಸಿದ್ದೇನೆ. ನನ್ನ ಶೋಧನೆ ಮತ್ತು ಸಂಕಟಗಳಲ್ಲಿ ಈ ಕ್ರೀಡಾ ಮನೋಭಾವವೇ ನನಗೆ ಬೆಂಬಲವಾಗಿತ್ತು.
ಬುದ್ಧ, ಸ್ವಾಮಿ ವಿವೇಕಾನಂದ, ಗಾಂಧೀಜಿ, ಜವಹಾರ್ಲಾಲ್ ನೆಹರೂ ಮತ್ತು ಐನ್ಸ್ಟೀನ್ರ ವಿಚಾರಗಳು ನನ್ನ ಮೇಲೆ ಅಗಾಧ ಪ್ರಭಾವ ಬೀರಿವೆ. ಗುರಿಯಷ್ಟೇ ಸಾಧನೆಗಳೂ ಮುಖ್ಯ ಎಂಬುದನ್ನು ನಾನು ಈ ಮಹಾನ್ ವ್ಯಕ್ತಿಗಳಿಂದ ಕಲಿತೆ. ದೇವರ ಇರುವಿಕೆ, ಇಲ್ಲದಿರುವಿಕೆ, ಜೀವನ ಮೂಲ ಆಕಸ್ಮಿಕವೇ, ಬದುಕಿಗೊಂದು ಉದ್ದೇಶವಿದೆಯೆ, ಸಾವು ಬದುಕಿನ ಕೊನೆಯೆ, ಮರಣಾನಂತರವೂ ವ್ಯಕ್ತಿತ್ವ ಉಳಿಯಬಲ್ಲುದೆ, ಮುಂತಾದ ತತ್ವಶಾಸ್ತ್ರದ ಕೇವಲ ಇಳಿಗಾಲದ ಆಲೋಚನೆಗಳಲ್ಲ. ಧಾರ್ಮಿಕ ಸಾಹಿತ್ಯವನ್ನು ಸಾಕಷ್ಟು ವಿಸ್ತೃತವಾಗಿ ಅಧ್ಯಯನ ಮಾಡಿದರೂ, ಆಗಿಂದಾಗ್ಗೆ ಧಾರ್ಮಿಕ ವ್ಯಕ್ತಿಗಳು, ಬುದ್ಧಿಜೀವಿಗಳು, ವಿಚಾರವಾದಿಗಳು ಮತ್ತು ನಾಸ್ತಿಕರೊಂದಿಗೆ ಸುದೀರ್ಘ ಚರ್ಚೆ ನಡೆಸಿದರೂ ಈ ಮೂಲಭೂತ ಸಮಸ್ಯೆಗಳಿಗೆ ಸಮಾಧಾನಕರ ಉತ್ತರ ನನಗೆ ದೊರೆತಿಲ್ಲ. ಆದರೆ ಧರ್ಮ ಮತ್ತು ದೇವರನ್ನು ಶೋಷಣೆ ಹಾಗೂ ವ್ಯಾಪಾರೀ ಸಿದ್ಧಾಂತಗಳ ಸಾಧನವಾಗಿ ವ್ಯಾಪಕವಾಗಿ ಬಳಸಿಕೊಳ್ಳಲಾಗುತ್ತಿದೆ ಎಂಬ ತೀರ್ಮಾನಕ್ಕೆ ಬಂದಿದ್ದೇನೆ. ಯಾವುದೇ ಧರ್ಮಗ್ರಂಥ ದೈವೋಕ್ತವೆಂದಾಗಲಿ, ಅಧಿಕೃತವೆಂದಾಗಲಿ ಅಥವಾ ಎಲ್ಲ ಕಾಲಕ್ಕೂ ಪ್ರಸ್ತುತವೆಂದಾಗಲಿ ನಾನು ಪರಿಗಣಿಸುವುದಿಲ್ಲ. ಅತ್ಯಂತ ಅಮಾನವೀಯ ಹಾಗೂ ನ್ಯಾಯ ಬಾಹಿರವಾದ ಜಾತಿ ಪದ್ಧತಿಗೆ ಹಿಂದೂ ಧರ್ಮ ಮನ್ನಣೆ ಕೊಟ್ಟಿರುವುದು ನಾಚಿಕೆಯ ಅಪಮಾನದ ಸಂಗತಿ. ತನ್ನ ಕೆಲವು ತತ್ವಗಳಲ್ಲಿ ಹಿಂದೂ ಧರ್ಮ ತುಂಬಾ ಆಧ್ಯಾತ್ಮಿಕ. ಆದರೆ ಬಹುತೇಕ ಹಿಂದೂ ಆಚರಣೆಗಳು ಹೆಚ್ಚೂ ಕಡಿಮೆ ಭೌತವಾದಿಯಾಗಿವೆ.
ಜನರ ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಆಳವಾಗಿ ಬೇರು ಬಿಟ್ಟಿರುವ ಕರ್ಮ ಸಿದ್ಧಾಂತ ವಿಧಿವಾದದಲ್ಲಿ ಪರಿಣಮಿಸಿದೆ. ಇದನ್ನು ಜನತೆಯ ಮನಸ್ಸಿನಿಂದ ಕಿತ್ತೊಗೆದು ಅವರಲ್ಲಿ ಆತ್ಮವಿಶ್ವಾಸವನ್ನು ತುಂಬಬೇಕು. ಮನುಷ್ಯನೇ ತನ್ನ ವಿಧಿಯ ಯಜಮಾನ ಮತ್ತು ಭವಿಷ್ಯದ ರೂವಾರಿ ಎಂಬ ಅಂಶವನ್ನು ಜನತೆಗೆ ತಿಳಿಯಹೇಳಬೇಕು. ಬೇರು ಬಿಟ್ಟಿರುವ ವಿಧಿವಾದೀ ಧಾರ್ಮಿಕ ಅಭಿಪ್ರಾಯಗಳು, ಅವೈಚಾರಿಕ ಅಂಧಶ್ರದ್ಧೆಯ ಆಚರಣೆಗಳು ಮತ್ತು ಪೂರ್ತಿ ಅವೈಜ್ಞಾನಿಕವಾಗಿರುವ ಜ್ಯೋತಿಷ್ಯದಲ್ಲಿನ ನಂಬಿಕೆ - ಇವೆಲ್ಲದರ ಹಿಡಿತ ನಮ್ಮ ಸಾಮಾಜಿಕ ಆರ್ಥಿಕ ಕ್ಷೇತ್ರಗಳಲ್ಲಿನ ಆಮೂಲಾಗ್ರ ಕ್ರಾಂತಿಕಾರಿ ಬದಲಾವಣೆಗಳಿಗೆ ಅಡ್ಡ ಬಂದಿದೆ.
ಅಪ್ರಿಯವಾದ ಉದ್ಧೇಶಗಳಿಗಾಗಿ ಹೋರಾಡಲು ಮತ್ತು ಪ್ರವಾಹದ ವಿರುದ್ಧ ಈಜಲು ಯತ್ನಿಸಿದ್ದೇನೆ. ಆರ್ಥಿಕ ಬದಲಾವಣೆಯುಂಟುಮಾಡುವುದು, ಅನಾದಿ ಕಾಲದಿಂದ ಬಂದ ಸಾಂಪ್ರದಾಯಿಕ ಆಚರಣೆಗಳು ಮತ್ತು ಆಳಬೇರು ಬಿಟ್ಟ ಮೂಢನಂಬಿಕೆಗಳ ವಿರುದ್ಧ ಹೋರಾಡುವುದಕ್ಕಿಂತ ಹೆಚ್ಚು ಅಪ್ರಿಯವಲ್ಲ.
ನಾನು ನಾಸ್ತಿಕನಾದರೂ ಅಂಧ ಮೂರ್ತಿಭಂಜಕನಲ್ಲ. ಮಾನವ ಕೇಂದ್ರಿತ ಧರ್ಮದಲ್ಲಿ ನನಗೆ ನಂಬಿಕೆ. ಧರ್ಮ ಆಚರಣಾವಾದಿಯಾಗಬಾರದು, ನೀತಿವಾದಿ ಆಗಿರಬೇಕು. ಮಾನವೀಯ ಮೌಲ್ಯಗಳಲ್ಲಿ ನಂಬಿಕೆಯಿರುವ ಸ್ವಾರ್ಥರಹಿತ ಪ್ರಾಮಾಣಿಕನಾದ ಆಸ್ತಿಕನನ್ನು- ಅಮಾನವೀಯ, ಅಪ್ರಾಮಾಣಿಕ, ಆತ್ಮ ಕೇಂದ್ರಿತ ವಿಚಾರವಾದಿ ಅಥವಾ ನಾಸ್ತಿಕನಗಿಂಥ ಉತ್ತಮನೆಂದು ಪರಿಗಣಿಸುತ್ತೇನೆ. ದೇವರಲ್ಲಿ ನಂಬಿಕೆ ವಿನಾಶಕಾರಿಯಲ್ಲ. ದೇವರು ನಮ್ಮ ದೈನಂದಿನ ವ್ಯವಹಾರಗಳಲ್ಲಿ ಪ್ರವೇಶಿಸುತ್ತಾನೆಯೇ ಎಂಬುದು ನಿರ್ಣಾಯಕ ಅಂಶ.
ವಿಜ್ಞಾನ ಮತ್ತು ವೈಜ್ಞಾನಿಕ ವಿಧಾನದಲ್ಲಿ ನನಗೆ ದೃಢವಾದ ನಂಬಿಕೆ. ಸಮಾಜವನ್ನು- ಮುಖ್ಯವಾಗಿ ಧರ್ಮವನ್ನು ಪರಿಷ್ಕರಿಸಲು, ರೂಪಾಂತರಿಸಲು ವೈಜ್ಞಾನಿಕ ವಿಧಾನ ಅತ್ಯಂತ ಪ್ರಬಲ ಸಾಧನ ಎಂದು ನನಗನಿಸುತ್ತದೆ. ವಿಜ್ಞಾನದ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಯಾಗಿ ಅದರ ಇತಿಮಿತಿಗಳು ನನಗೆ ಗೊತ್ತು. ಭಯ ಹಾಗೂ ಸ್ಫೂರ್ತಿಯನ್ನು ತುಂಬುವ ವಿಶ್ವದ ಅಗಾಧತೆ, ಅದರ ಸೂಕ್ಷ್ಮಗಳ ನಿಗೂಢತೆಯೂ ನನಗೆ ತಿಳಿದಿದೆ.
ಏಕಕೋಶ ಜೀವಿ ಅಮೀಬಾದಿಂದ ಮೊದಲ್ಗೊಂಡು ಮಾನವನ ವಿಕಾಸ ದಿಙ್ಮೂಢಗೊಳಿಸುವಂತದ್ದು ಮತ್ತು ವಿಸ್ಮಯಕಾರಿ. ಹಿಮ್ಮರಳಿ ನೋಡಿದಾಗ ನನ್ನ ಜೀವನ ನನ್ನನ್ನೇ ದಿಗ್ಭ್ರಮೆಗೊಳಿಸುತ್ತದಾದರೂ ಈ ಎಲ್ಲ ವಿವಾದಗಳ, ನಿಗೂಢಗಳ, ಒಗಟುಗಳ ನಡುವೆಯೂ ಸಮಸ್ಯೆಯನ್ನು ವೈಚಾರಿಕ ದೃಷ್ಟಿಕೋನದಿಂದ ಗಮನಿಸುವುದರಲ್ಲಿ ನನ್ನ ಕಾಲುಗಳು ದೃಢವಾಗಿ ಬೇರೂರಿವೆ. ವೈಜ್ಞಾನಿಕ ಮನೋಭಾವ ಮತ್ತು ಮಾನವೀಯತೆಯನ್ನು ಶಿಕ್ಷಣದ ಅವಿಭಾಜ್ಯ ಅಂಗವನ್ನಾಗಿ ಮಾಡುವುದೇ ಕಾಲಾನುಕಾಲದಿಂದ ನಮ್ಮ ಸಮಾಜವನ್ನು ಕಾಡುತ್ತಿರುವ ಅನೇಕ ಕೆಡುಕುಗಳಿಗೆ ಪರಿಹಾರ ಎಂಬುದು ನನ್ನ ಬಲವಾದ ಅಭಿಪ್ರಾಯ.
ಎಚ್. ನರಸಿಂಹಯ್ಯ ಎಂಬ ಮಹಾನ್ ಚೇತನಕ್ಕೆ ನನ್ನ ನಮನ.
-
ಡಾ.ಹನಿಯೂರು ಚಂದ್ರೇ ಗೌಡ 'ಕನ್ನಡ ಸಂಪದ'
***
No comments:
Post a Comment